آیا اژدرهای قاتل خود بدن که از سلول های NK مشتق شده اند می توانند با سرطان مبارزه کنند؟

در بدن ما هم یک سیستم ایمنی ذاتی داریم و هم سیستم ایمنی که در طول زندگی توسعه می یابد. بخشی از سیستم ایمنی ذاتی از سلول های به اصطلاح NK تشکیل شده است. این یک نوع سلول ایمنی است که در کشتن سلول های سرطانی تخصص دارد. این سلول ها ممکن است برای درمان سرطان در آینده اهمیت زیادی داشته باشند.

سلول های NK با کمک “اژدرهای کشنده” کوچکی که سلول های NK ترشح می کنند، سلول های سرطانی را می کشند. در زیست شناسی به آنها وزیکول می گویند. وزیکول ها حباب های کوچکی با دیواره چربی از لیپیدها و فضایی پر از پروتئین های سمی هستند. اینها “سلاح” اژدرها هستند.

محققان موسسه پزشکی بالینی اخیراً چیزهای جدیدی در مورد این اژدرهای قاتل کشف کرده اند.

میریام می گوید: “ما کشف کرده ایم که می توانیم اژدرهای قاتل را از انواع دیگر وزیکول ها جدا کنیم تا نوعی زرادخانه سلاح را تشکیل دهند. تحقیقات ما همچنین نشان می دهد که احتمالاً این نوع وزیکول در یک اتاق جداگانه در داخل سلول NK ذخیره می شود.” آرسوند لارسن می گوید.

او یک محقق دکتری از گروه تحقیقاتی پروفسور ماریت اینگردینگن در گروه فارماکولوژی در موسسه پزشکی بالینی است.

هدف توسعه یک نوع کاملاً جدید ایمونوتراپی علیه سرطان است – ما قصد داریم این موضوع را بیشتر بررسی کنیم. آرسوند لارسن می گوید، هدف ما ایجاد نوع جدیدی از درمان سرطان بر اساس وزیکول های کشنده در سلول های NK است.

Marit Inngjerdingen و گروه تحقیقاتی‌اش تنها کسانی هستند که در نروژ روی وزیکول‌های سلول‌های NK به‌عنوان نوع جدیدی از درمان برای سرطان مطالعه می‌کنند.

بسیاری از مردم در مورد سلول درمانی شنیده اند که نوعی ایمونوتراپی است که در آن از سلول های ایمنی برای مبارزه با سرطان استفاده می شود. اما چالش های متعددی در ارتباط با این نوع درمان وجود دارد. از جمله موارد دیگر، سلول های سرطانی از حمله سلول های ایمنی بدن جلوگیری می کنند. آرسوند لارسن توضیح می دهد.

اژدرهای قاتل به سلول های سرطانی نفوذ کرده و آنها را می کشند

وزیکول‌هایی که در اینجا آنها را اژدرهای قاتل می‌نامیم، دارای توانایی داخلی هستند تا خود را به سلول‌های سرطانی بچسبانند و به آنها نفوذ کنند و آنها را از بین ببرند.

این محقق دکتری توضیح می دهد: “اژدرهای قاتل در ورود به تومورهای سرطانی خوب هستند. سپس از سلاح ها و مهارت های خود برای کشتن سلول های سرطانی از درون استفاده می کنند.”

به گفته محققان، این یک مزیت بزرگ در مقایسه با سایر اشکال درمان سرطان است. آنها توضیح می دهند که چالش دیگر سلول درمانی این است که سلول های ایمنی در ورود به تومورهای سرطانی خیلی خوب نیستند. سپس حمله به آنها نیز دشوارتر می شود.

تحقیقات Inngjerdingen و Aarsund Larsen نشان می دهد که این دقیقاً همان کاری است که اژدرهای قاتل به خوبی انجام می دهند.

آرسوند لارسن می‌گوید: «حتی می‌توانیم تصور کنیم که می‌توانیم آنها را با شیمی‌درمانی پر کنیم تا درمان هدفمندتر و با عوارض جانبی کمتری ارائه کنیم.»

زمینه تحقیق هنوز در مراحل اولیه است

محققان تاکید می‌کنند که تحقیقات بر روی وزیکول‌های سلول‌های NK به‌عنوان شکل جدید احتمالی درمان سرطان هنوز در مراحل اولیه است.

آرسوند لارسن می‌گوید: «این خط از تحقیقات به تازگی آغاز شده است، و قبل از اینکه بتوانیم با اطمینان بگوییم که این روش درمانی بهتر از درمان موجود در بازار است، باید مطالعات بیشتری انجام دهیم.

وی خاطرنشان می کند که برخی از مطالعات نشان داده اند که وزیکول ها در موش های مبتلا به سرطان تأثیر دارند.

او توضیح می دهد: “برنامه ما این است که وزیکول های قاتل منحصر به فرد خود را دستکاری کنیم تا در حمله به تومورهای سرطانی حتی بهتر شویم.”

مطالعات بالینی بر روی وزیکول های سلول های بنیادی

مطالعات بالینی بر روی وزیکول‌های سایر انواع سلول‌ها، به‌ویژه روی سلول‌های بنیادی، وجود دارد. به گفته محققان، این ها نشان می دهد که وزیکول ها توانایی کاهش التهاب قرنیه را دارند.

ما معتقدیم که می‌توانیم از وزیکول‌های سلول‌های NK برای کشتن انواع مختلف سلول‌های ناخواسته استفاده کنیم. این به سرطان محدود نمی‌شود. همچنین می‌توان تصور کرد که بتوانیم آنها را علیه سلول‌های T بیش از حد فعال که در شرایط مختلف خودایمنی دیده می‌شوند، هدایت کنیم.» اینجوردینگن می گوید.

مطالعه اژدرهای قاتل در سلول های NK در آزمایشگاه

Inngjerdingen و Aarsund Larsen وزیکول های کشنده را در سلول های NK از انسان که در آزمایشگاه کشت داده بودند، بررسی کردند. آنها آنها را روی رده های سلولی سرطانی آزمایش کردند که سلول های سرطانی جاودانه شده از بیماران هستند. آنها از اینها برای ایجاد توده های کوچک سرطان استفاده کرده اند تا بتوانند یک تومور واقعی را مدل کنند.

آرسوند لارسن می‌گوید: «سپس تعداد سلول‌های سرطانی پس از درمان با وزیکول‌های کشنده را اندازه‌گیری کردیم.

یافته ها در مجله منتشر شده است مرزها در ایمونولوژی.