مطالعه نشان می دهد که خواب ناکافی با کیفیت خوب در طول سال های نوجوانی ممکن است خطر ابتلا به ام اس را افزایش دهد

یک مطالعه مورد-شاهدی نشان می دهد که خواب ناکافی و آشفته در طول سال های نوجوانی ممکن است خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) را افزایش دهد. مجله جراحی مغز و اعصاب و روانپزشکی.

به گفته محققان، ساعت خواب کافی در دوران جوانی ممکن است به جلوگیری از این بیماری کمک کند.

به گفته محققان، ام اس تحت تاثیر عوامل ژنتیکی و محیطی، از جمله سیگار کشیدن، وزن نوجوانان (BMI)، عفونت ویروس اپشتین بار، قرار گرفتن در معرض نور خورشید و ویتامین D است.

نوبت کاری نیز با افزایش خطر ابتلا به این بیماری، به ویژه در سنین جوانی مرتبط است، اما اینکه آیا الگوهای خواب (مدت زمان، اختلال ساعت بدن و کیفیت خواب) ممکن است بر این خطر تأثیر بگذارد، به طور کامل ارزیابی نشده است.

برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان از یک مطالعه مورد-شاهدی مبتنی بر جمعیت، بررسی اپیدمیولوژیک مولتیپل اسکلروزیس (EIMS) استفاده کردند که شامل ساکنان 16 تا 70 ساله سوئدی بود.

افراد مبتلا به ام اس از کلینیک های نورولوژی بیمارستانی و خصوصی انتخاب شدند و از نظر سن، جنس و منطقه مسکونی با دو فرد سالم به طور تصادفی از فهرست جمعیت ملی بین سال های 2005 و 2013 و 2015 و 2018 همسان شدند.

محققان به ویژه بر روی الگوهای خواب در سنین 15 تا 19 سالگی تمرکز کردند و تجزیه و تحلیل نهایی شامل 2075 فرد مبتلا به ام اس و 3164 فرد بدون این بیماری در این گروه سنی بود.

از شرکت کنندگان در مورد الگوهای خواب آنها در سنین مختلف پرسیده شد: مدت زمان خواب در روزهای کار یا مدرسه و در تعطیلات آخر هفته یا در روزهای آزاد. خواب کوتاه کمتر از 7 ساعت در شب تعریف شد. خواب کافی 7-9 ساعت؛ و خواب طولانی 10 ساعت یا بیشتر.

تغییرات در زمان خواب بین روزهای کار / مدرسه و روزهای آخر هفته / آزاد در طول سال های نوجوانی 15-19 محاسبه شد و به عنوان کمتر از 1 ساعت در شب، 1-3 ساعت و بیش از 3 ساعت طبقه بندی شد.

همچنین از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته شد که کیفیت خواب را در دوره های سنی مختلف با استفاده از یک مقیاس 5 درجه ای ارزیابی کنند که در آن 5 برابر بود بسیار خوب.

میانگین سنی که در آن ام اس تشخیص داده شد 34 سال بود. طول و کیفیت خواب در دوران نوجوانی با خطر ابتلا به ام اس همراه بود که همزمان با ساعات کمتر و کیفیت پایین خواب افزایش یافت.

در مقایسه با خواب 7 تا 9 ساعت در شب در طول سال های نوجوانی، خواب کوتاه با 40 درصد افزایش خطر ابتلا به ام اس همراه بود، پس از در نظر گرفتن طیف وسیعی از عوامل بالقوه تأثیرگذار، از جمله BMI در سن 20 سالگی و سیگار کشیدن.

اما خواب طولانی، از جمله در تعطیلات آخر هفته یا در روزهای آزاد، با افزایش خطر ام اس مرتبط نبود. به طور مشابه، کیفیت خواب ضعیف ارزیابی شده در این دوره با 50 درصد افزایش خطر ابتلا به این بیماری همراه بود.

تغییر در زمان خواب بین روزهای کار / مدرسه و تعطیلات آخر هفته / روزهای آزاد تأثیرگذار به نظر نمی رسید.

هنگامی که افرادی که شیفت کار می کردند از مطالعه حذف شدند، یافته ها مشابه باقی ماندند.

محققان هشدار می‌دهند که یافته‌های آنها باید با احتیاط تفسیر شود، زیرا خواب ضعیف می‌تواند نتیجه آسیب عصبی باشد نه برعکس. اما آنها اشاره می کنند که کیفیت خواب بسیار کم و ضعیف بر مسیرهای ایمنی و سیگنال های التهابی تأثیر می گذارد، در حالی که ساعت بدن نیز در تنظیم پاسخ ایمنی نقش دارد.

علاوه بر این، خواب ناکافی یا آشفته در میان نوجوانان رایج است، پدیده ای که تا حدودی با تغییرات فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی در این دوره سنی توضیح داده می شود.

آنها می افزایند: “همچنین ارتباط بین استفاده از رسانه های اجتماعی و الگوهای خواب نشان داده شده است. در دسترس بودن فناوری و دسترسی به اینترنت در هر زمان به خواب ناکافی در میان نوجوانان کمک می کند و نشان دهنده یک مسئله مهم بهداشت عمومی است.”

“مداخلات آموزشی خطاب به نوجوانان و والدین آنها در رابطه با پیامدهای منفی خواب ناکافی برای سلامتی حائز اهمیت است. به نظر می رسد خواب ناکافی و کیفیت پایین خواب در دوران نوجوانی خطر ابتلا به ام اس را افزایش می دهد. خواب ترمیمی کافی که برای عملکرد کافی سیستم ایمنی لازم است، ممکن است بنابراین، یکی دیگر از عوامل پیشگیری کننده در برابر ام اس است.”