کلیدهای ایمونوتراپی در برابر سرطان پانکراس که در ریزمحیط تومور یافت می شود

یک مطالعه جدید که ریزمحیط تومور سرطان لوزالمعده را تجزیه و تحلیل کرد، علت مقاومت سلول های تومور در برابر ایمونوتراپی را نشان داد و به استراتژی های درمانی جدیدی منجر شد.

این مطالعه که توسط محققان مرکز سرطان جان هاپکینز کیمل هدایت می‌شود، جدیدترین مطالعه از یک کارآزمایی پلت فرم در حال انجام است که در سال 2015 برای مطالعه درمان‌های ایمونوتراپی قبل از جراحی (نئوادجوانت) و پس از جراحی (کمکی) در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس شکل گرفت.

لی ژنگ، MD، Ph.D.، یکی از مدیران برنامه عالی مرکز پزشکی دقیق سرطان پانکراس، می گوید: کارآزمایی پلت فرم محققان را قادر می سازد از داده های تولید شده توسط کارآزمایی برای پیشبرد توسعه ایمنی درمانی برای سرطان پانکراس در همان کارآزمایی استفاده کنند. و استاد انکولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز.

در این مطالعه، یک تیم چند رشته‌ای به رهبری ژنگ، الیزابت جافی، دکتر، پروفسور انکولوژی و معاون مرکز سرطان جان هاپکینز کیمل، و النا فرتیگ، دکترا، دانشیار انکولوژی و مدیر کمیت انکولوژی علوم، از نمونه‌های زیستی بانکی استفاده کردند و بافت، ساختار سلولی و مولکولی ریزمحیط تومور را با استفاده از استراتژی‌های چندومیک مطالعه کردند، به این معنی که تغییرات ژنتیکی (DNA)، رونوشت‌ها (RNA) و پروتئین‌های بیان‌شده را بررسی کردند.

یافته‌های جدیدترین مطالعه در منتشر شده است سلول سرطانی.

سرطان لوزالمعده تمایل دارد پاسخ ایمنی بدن را سرکوب کند و از کشتن سلول های تومور که محققان آن را ریزمحیط سرد می نامند، از سلول های عامل ایمنی مانند سلول های T جلوگیری می کند. در این کارآزمایی پلت فرم، محققان بینش‌های کلیدی در مورد ریزمحیط – سلول‌های داخل و اطراف تومورهای پانکراس که پاسخ ایمنی را مهار می‌کنند، به دست آوردند.

دو نوع درمان شناخته شده برای تحریک سلول های T بدن برای حمله به سلول های سرطانی، به تنهایی یا در ترکیب، مورد مطالعه قرار گرفت، از جمله ایمونوتراپی ضد PD-1، که یک نقطه بازرسی ایمنی را که سلول های سرطانی برای خاموش کردن پاسخ ایمنی به سرطان استفاده می کنند، مسدود می کند. از بین بردن پاسخ ایمنی به سرطان دیگر ایمونوتراپی مورد مطالعه GVAX بود، یک واکسن درمانی که می تواند سیستم ایمنی بدن بیمار را برای حمله به سرطان تحریک کند.

این مطالعه دو “نقص” عمده را در ریزمحیط تومور سرطان پانکراس پیدا کرد. یکی اینکه سلول‌های T خسته شده‌اند و هنوز به اندازه کافی فعال نیستند، و دوم اینکه سلول‌های میلوئیدی که به ریزمحیط تومور نفوذ می‌کنند، از فعال شدن سلول‌های T در برابر سلول‌های سرطان پانکراس، حتی پس از درمان با GVAX و ایمونوتراپی ضد PD-1 جلوگیری می‌کنند.

ژنگ می گوید که یک جزء اصلی سلول میلوئید به نام نوتروفیل – که توسط سلول های ایمنی برای مبارزه با عفونت ایجاد می شود – توسط سلول های سرطانی پانکراس ربوده می شود تا فعال سازی سلول های T را سرکوب کند.

در نتیجه این یافته ها، محققان شروع به آزمایش دو استراتژی درمانی جدید کردند: درمان آنتی بادی آگونیست ضد CD137 در ترکیب با ایمونوتراپی ضد PD-1 برای فعال کردن سلول های T، و درمان آنتی بادی مسدود کننده نوتروفیل ضد IL-8 در ترکیب با ایمونوتراپی ضد PD-1 برای جلوگیری از غیر فعال شدن سلول های T.

ژنگ می‌گوید: «ما فعالیت‌های امیدوارکننده‌ای را دیده‌ایم که معتقدیم بقای بیمار بدون بیماری پس از جراحی را بهبود می‌بخشد.