لنزهای تماسی برای درمان سندرم چشم خشک

یک تیم مشترک از موسسه تراساکی برای نوآوری های زیست پزشکی (TIBI) یک نمونه اولیه از لنزهای تماسی را توسعه داده اند که به طور خاص برای جلوگیری از خشکی چشم ناشی از لنزهای تماسی (CLIDE) طراحی شده است. این لنز با تسهیل جریان اشک در پاسخ به پلک زدن طبیعی چشم، این وضعیت را کاهش می دهد. این رویکرد می‌تواند ناراحتی، اختلال بینایی و خطر التهاب را که میلیون‌ها کاربر لنز تماسی از CLIDE تجربه می‌کنند، تسکین دهد.

از 140 میلیون کاربر تماسی در سراسر جهان، 30 تا 50 درصد از CLIDE رنج می برند. مشکل از جریان ناکافی اشک از سطح خارجی لنز تماسی به سطح پشت لنز ناشی می شود. این منجر به تبخیر بیش از حد اشک و تمام مشکلات مرتبط با CLIDE می شود.

درمان‌های کنونی برای این بیماری شامل قطره‌ها، ژل‌ها یا روان‌کننده‌ها، تعویض مکرر لنز یا تغییر در مواد لنز است. درمان های پلک مانند ماساژ پلک و کمپرس گرم نیز وجود دارد. در موارد شدیدتر، ممکن است از تحریک فیزیکی غدد اشک آور و همچنین استفاده از پلاگ های پونکتوم استفاده شود، دستگاه هایی که در مجاری اشک قرار می گیرند تا زهکشی را مسدود کنند. اثربخشی در بین این درمان‌ها متفاوت است، با این حال، ممکن است تجمعات بالقوه مضری از داروها در بدن وجود داشته باشد و روش‌های غیر کاربرپسند به عدم انطباق بیمار کمک می‌کنند.

همچنین قبلاً تلاش‌هایی برای استفاده از لنزهای تماسی در درمان سندرم چشم خشک انجام شده است، مانند لنزهای با پوشش گرافن که برای به حداقل رساندن از دست دادن رطوبت و لنزهای خود مرطوب‌کننده تحریک شده با الکترودهای فلزی طراحی شده‌اند. اما این روش ها پرهزینه و غیرعملی هستند و ممکن است ایمنی و راحتی بیمار را به خطر بیندازند.

رویکرد تیم TIBI از طراحی لنزهای تماسی استفاده می‌کند که از میکروکانال‌هایی برای تسهیل حرکت و جریان اشک استفاده می‌کند تا از خشکی چشم جلوگیری شود. این جریان را می توان با فشار اعمال شده توسط چشمک زدن معمولی به دست آورد تا به هیچ وسیله خارجی نیاز نباشد.

در ساخت نمونه اولیه لنز تماسی خود، این تیم از روشی برای صرفه جویی در زمان استفاده کردند – قالب لنز آنها از مخلوط پلیمری سیلیکونی ساخته شد. این امکان حذف آسان لنز ریخته‌شده روی آن را با خم کردن آرام قالب فراهم می‌کرد. روش‌های قبلی نیاز به خیساندن 12 ساعته در آب داغ برای برداشتن لنز داشتند. این رویکرد منجر به میکروکانال‌های با کیفیت بالا و صاف و همچنین لنزهایی شد که می‌توانستند 30 برابر نازک‌تر از لنزهای قبلی باشند. یک دستگاه سفارشی برای ساخت مخازن در انتهای هر میکروکانال برای ورود و خروج مایعات استفاده شد.

تکنیک‌های ابداعی نیز در هنگام کپسوله‌سازی میکروکانال‌ها در مجموعه‌ای ساندویچ‌مانند در زیر یک لایه عدسی استفاده شد. در ابتدا، آماده‌سازی دو سطح لنز برای اتصال قوی‌تر، لنزها را کم آب کرده و باعث پیچ خوردن آن‌ها می‌شد. این مشکل با چسباندن دو لنز به هولدرها با استفاده از چسب محلول در آب حل شد. این نه تنها باعث ایجاد پیوند یکنواخت تر لنزها می شود، بلکه آنها را از آسیب نیز محافظت می کند.

پس از آزمایش دقیق لنزهای میکروکانال محصور شده آنها برای پایداری و نشت، لنزها با استفاده از دستگاهی که تیم برای شبیه‌سازی پلک چشمک‌زن طراحی کرده بود، تحت مجموعه‌ای از آزمایش‌ها قرار گرفتند. این دستگاه با نمونه اولیه لنز ادغام شد تا فشار مصنوعی پلک بر روی لنز برای تحریک جریان اشک ایجاد شود.

پس از آزمایش‌های مختلف، پیکربندی مؤثری که به اثبات رسید، میکروکانال‌هایی با مقطع مربعی بود که در یک الگوی دایره‌ای جدید روی سطح لنز قرار گرفتند. این با عملکرد و انحنای لنز سازگار بود و جریان مایع بهینه را امکان پذیر می کرد.

این تیم تایید مفهومی توانایی لنزهای خود را برای هدایت جریان اشک از سطح لنز به سطح زیرین لنز برای مبارزه با سندرم چشم خشک نشان دادند. تیم این جریان‌ها را کمی‌سازی کردند و دریافتند که جریان‌ها توسط سطوح کم فشار مانند مواردی که ناشی از پلک زدن معمولی چشم هستند، هدایت می‌شوند. می توان آزمایش های بیشتری برای آزمایش این لنزها بر روی مدل های حیوانی و بیماران ابداع کرد.

علی خادمحسینی، مدیر و مدیرعامل TIBI گفت: روش‌های ابداعی که تیم ما به کار گرفته است، راه‌حلی بالقوه برای میلیون‌ها نفر به ارمغان می‌آورد. این امیدواری است که بتوانیم تلاش های خود را برای به نتیجه رساندن این راه حل گسترش دهیم.»

این تحقیق در مجله منتشر شده است کم اهمیت.

ارائه شده توسط موسسه تراساکی برای نوآوری های زیست پزشکی