نتایج کارآزمایی نشان می‌دهد که بازدارنده PARP در سرطان سینه شبیه BRCA است

نتایج حاصل از کارآزمایی بالینی SWOG S1416 نشان می‌دهد که افزودن ولیپاریب به شیمی‌درمانی می‌تواند به طور قابل‌توجهی زمان بقای بدون پیشرفت (PFS) را در بیماران مبتلا به سرطان پستان سه‌گانه منفی (TNBC) که دارای فنوتیپ «شبه BRCA» است افزایش دهد.

Veliparib متعلق به دسته ای از داروهای شناخته شده به عنوان مهارکننده های PARP است. نشان داده شده است که مهارکننده‌های PARP در درمان سرطان سینه با جهش‌های زایا در ژن BRCA1 یا BRCA2 موثر هستند. اما این اولین آزمایشی است که مزایای مهارکننده PARP را در سرطان سینه نشان می‌دهد که جهش‌یافته BRCA1/2 ندارد، اما بر اساس وجود تغییرات دیگری که به طور مشابه بر توانایی‌های ترمیم DNA سلول‌ها تأثیر می‌گذارند، شبیه BRCA است.

نتایج حاصل از کارآزمایی که توسط محققان شبکه تحقیقات سرطان SWOG رهبری شد، در منتشر شده است. انکولوژی Lancet.

دکتر پریانکا شارما، محقق SWOG که استاد پزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه کانزاس است، به همراه ایو رودلر، دکترای دکتر، استادیار پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، نویسنده اصلی مقاله بودند.

شارما گفت: «SWOG 1416 اولین کارآزمایی است که فواید یک مهارکننده PARP را در TNBC متاستاتیک با فنوتیپ BRCA مانند در غیاب جهش‌های مولفه در ژن‌های BRCA1 یا BRCA2 گزارش می‌کند. فنوتیپ شبه BRCA در 40 تا 50 درصد از سرطان‌های سه گانه منفی سینه مشاهده می‌شود که این یافته‌ها و طبقه‌بندی مشابه BRCA را برای بخش قابل توجهی از بیماران مبتلا به TNBC مرتبط می‌سازد.

جهش های خط زایا در ژن BRCA1 یا BRCA2 باعث افزایش تعداد خطاهای ایجاد شده در فرآیند ترمیم DNA در سلول ها می شود. پلی مراز (ADP-ribose) یا PARP آنزیمی در سلول‌ها است که به ترمیم DNA آسیب‌دیده کمک می‌کند و داروهایی که فعالیت PARP را مهار می‌کنند در درمان سرطان پستان که در شرایط جهش‌های BRCA1 یا BRCA2 در رده زایا رخ می‌دهد، موثر هستند.

با این حال، بسیاری از تومورهای منفی سه گانه، فاقد جهش ژرمینال در این ژن ها هستند، اما تغییرات دیگری دارند که بر روند ترمیم DNA تأثیر منفی می گذارد، به روش هایی مشابه اثرات جهش های ژرمینال BRCA1/2. تیم S1416 پرسید که آیا این سرطان‌های مشابه BRCA را می‌توان به طور موثر با مهارکننده‌های PARP نیز درمان کرد.

آنها 320 بیمار مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک را به صورت تصادفی به شیمی درمانی سیس پلاتین به همراه مهارکننده PARP veliparib یا شیمی درمانی سیس پلاتین به همراه دارونما تقسیم کردند. بیماران سرطان سینه سه گانه منفی داشتند (بدون گیرنده های استروژن یا پروژسترون یا بیان بیش از حد HER2) یا HER2 منفی بود و مشکوک به ارتباط با جهش های ژرمینال در BRCA1 یا BRCA2 بود.

پس از اینکه بیماران تصادفی شدند، محققان خون و بافت تومور آنها را برای نشانگرهای زیستی آزمایش کردند و بر اساس نتایج، بیماران را به یکی از سه گروه متمایز که نوع سرطان سینه آنها را توصیف می‌کردند، تقسیم کردند: جهش یافته BRCA، BRCA مانند، یا غیر شبه BRCA. .

تیم S1416 دریافت که در میان بیمارانی که سرطان سینه شبیه BRCA داشتند، آنهایی که در بازوی veliparib تحت درمان قرار گرفتند، میانگین PFS آماری قابل توجهی طولانی‌تری نسبت به بیمارانی که در بازوی دارونما بودند داشتند: 5.9 ماه در مقابل 4.2 ماه (HR=0.57؛ 95 درصد فاصله اطمینان (CI): 0.37-0.88 ؛ p=0.011). این بیماران همچنین از نظر عددی میانگین بقای کلی (OS) و نرخ پاسخ عینی بهتری نسبت به بیمارانی که در بازوی دارونما بودند داشتند، با این حال، این تفاوت‌ها از نظر آماری معنی‌دار نبود.

محققان همچنین نرخ کلی بالاتری از عوارض جانبی (عوارض جانبی) مرتبط با درمان درجه 3/4 را در بازوی veliparib نسبت به گروه دارونما (74 درصد در مقابل 52 درصد)، از جمله نرخ بالاتر نوتروپنی درجه 3/4، کم خونی، گزارش کردند. و ترومبوسیتوپنی

شارما گفت: “در حالی که این نتایج بلافاصله تغییر نمی کنند، زیرا veliparib مورد تایید FDA نیست.” نتایج TNBC، S1416 مبنایی برای گسترش نقش درمانی مهارکننده‌های PARP (به عنوان مثال، veliparib) فراتر از جهش BRCA در سرطان پستان فراهم می‌کند.”

ارائه شده توسط شبکه تحقیقات سرطان SWOG