ماکتل یا کوکتل؟ داشتن حس هدفمندی در زندگی می تواند از نوشیدن الکل جلوگیری کند

مصرف زیاد الکل در بین دانشجویان رایج است – و در نتیجه، جوانان را در معرض خطر طیف وسیعی از مسائل بهداشتی، از بیماری های قلبی عروقی تا سرطان قرار می دهد. روز به روز، دانشجویان با نشانه هایی برای نوشیدن بمباران می شوند، چه دیدن یک گروه از دوستان در یک مهمانی یا جشن گرفتن بعد از امتحان.

محققان دانشگاه پنسیلوانیا، دانشگاه کلمبیا و کالج دارتموث با استفاده از فناوری اسکن MRI عملکردی (fMRI)، رابطه بین این نشانه‌ها، میل به الکل و مصرف الکل را بررسی کردند. آنها دریافتند که داشتن یک حس قوی برای هدف در زندگی، وسوسه مصرف الکل را تا حد زیادی در میان برخی از مشروب‌کنندگان اجتماعی کاهش می‌دهد.

این مطالعه، منتشر شده در اعتیاد، با عنوان “هدف در زندگی، واکنش عصبی الکل الکل و مصرف روزانه الکل در مصرف کنندگان اجتماعی.”

چرا هدف در زندگی؟

نویسنده اصلی، یونا کانگ، مدیر تحقیقات آزمایشگاه علوم اعصاب ارتباطات در دانشکده ارتباطات آننبرگ پن، عمیقاً به تأثیر هدف در زندگی بر سلامتی علاقه مند است.

تحقیقات قبلی او نشان داده است که داشتن یک هدف زندگی قوی – این احساس که زندگی شما توسط ارزش‌ها و اهداف معنادار شخصی هدایت می‌شود – با بسیاری از مزایای سلامتی، از جمله کاهش تنهایی ناشی از جداسازی COVID-19 و کاهش تلاش‌های لازم برای انجام آن مرتبط است. انتخاب های سالم

کانگ می گوید: «ارزش ها و اهداف می توانند تأثیرات قدرتمندی بر نحوه تفکر و رفتار مردم داشته باشند. “و آنچه در مورد این مطالعه جالب است این است که از شرکت کنندگان پرسیدیم “در حال حاضر چقدر در زندگی احساس هدف می کنید؟” زیرا سطح هدف شما می تواند روز به روز در نوسان باشد.”

ولع مصرف الکل

برای این مطالعه، کانگ و همکارانش رفتار و نگرش 54 دانشجوی سالم را با بررسی‌های روزانه در طول یک ماه ترسیم کردند. شرکت کنندگان یک بار در روز به سوالاتی در مورد سطح فعلی هدف خود در زندگی پاسخ می دادند – و هر روز صبح و عصر گزارش می کردند که چقدر الکل میل می کنند و چقدر مصرف می کنند.

کانگ می‌گوید: “ما بر روی ولع مصرف تمرکز کردیم، زیرا یکی از قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های نوشیدن واقعی است. اگر هوس کنید، احتمالاً نوشیدنی بیشتری خواهید داشت.” “اما فقط به این دلیل که شما هوس الکل می کنید به این معنی نیست که بیرون می روید و مشروب می خورید، بنابراین ما می خواستیم بدانیم چه چیزی باعث می شود که این افراد الکلی که هوس می کنند الکل بنوشند.”

دانش‌آموزان داوطلب همچنین اسکن مغزی fMRI دریافت کردند که تصویری در زمان واقعی از فعالیت مغز آنها در هنگام قرار گرفتن در معرض الکل، مانند عکس‌های آبجو، شراب و مشروبات الکلی یا عکس‌هایی از افرادی که در یک مهمانی برشته می‌کردند، نشان می‌داد. محققان فعالیت مغز شرکت‌کنندگان را در جسم مخطط شکمی، ناحیه‌ای از مغز که قبلاً با پاداش و ولع مصرف مرتبط بود، تجزیه و تحلیل کردند.

افرادی که مغزشان با دیدن نشانه های الکل فعالیت بیشتری نشان می دهد -افرادی که واکنش عصبی الکل الکل را نشان می دهند- بیشتر احتمال دارد بعد از ولع مصرف الکل بنوشند.

وقتی این داده‌ها با داده‌های هدف زندگی تطبیق داده شد، کانگ و همکارانش چیز جالبی پیدا کردند: این نوشیدنی‌های حساس عصبی، اگر زمانی که هوس الکل می‌کردند، لزوماً بیشتر نوشیدنی نمی‌نوشیدند. و اگر آنها احساس هدفمندی کمتری داشتند؟ آنها بیشتر پس از ولع مصرف الکل زیاد مشروب الکلی مصرف می کردند.

پیامدهای بیشتر

این یافته راه را برای کشف راهبردهای جدید برای جلوگیری از مصرف زیاد الکل در دانشجویان، به ویژه آنهایی که واکنش عصبی بالاتری دارند، نه از طریق صحبت در مورد نوشیدن به طور خاص، بلکه با کمک به دانشجویان برای تمرکز بر ماموریت، هدف و ارزش های خود باز می کند. کانگ پیشنهاد می‌کند که تحقیقات آینده می‌تواند مداخلاتی را که در اهداف دیگر زندگی و مطالعات مرتبط استفاده می‌شود، آزمایش کند – استراتژی‌هایی مانند تفکر در مورد آنچه برای شما مهم است یا ایجاد آرزوهای مثبت برای افراد دیگر.

در حالی که محققان هشدار می دهند که برای تعیین اینکه آیا این یافته ها به جمعیت های غیر دانشگاهی تعمیم می دهند یا خیر، به آزمایش های بیشتری نیاز است، آنها خاطرنشان می کنند که بسیاری از مطالعات به ارتباط قوی بین هدف در زندگی و رفتار سلامت در بین جمعیت های مختلف اشاره می کنند.

و کانگ بر اهمیت مطالعه جمعیت کالج تاکید می کند. او می‌گوید: «دانشجویان در دوره‌ای از زندگی خود هستند که در آن هنجارهای مربوط به مصرف الکل را یاد می‌گیرند و عادت‌های خود را تنظیم می‌کنند که بر سلامت آنها در آینده تأثیر می‌گذارد. بنابراین، من فکر می‌کنم ارزش‌های پیشگیرانه زیادی در مطالعه مصرف الکل در جمعیت‌های کالج وجود دارد.»

علاوه بر کانگ، نویسندگان عبارتند از: امیلی فالک، دانیل کاسمه، دیوید لیدون استالی، جیسونگ آن، میا جووانوا، دنی اس باست، سیلیسیا لومکس، فاوستین کوربانی (دانشگاه کلمبیا)، اویدیا استانوی (دانشگاه کلمبیا)، کوین اوچسنر (کلمبیا) دانشگاه)، ویکتور استرچر (دانشگاه میشیگان)، و پیتر جی. موچا (کالج دارتموث).