بر اساس مطالعه دوقلوهای جدید، اختلال جدی خوردن ARFID بسیار قابل ارث است

بر اساس یک مطالعه دوقلو که این نوع نسبتاً جدید اختلال خوردن را بررسی می‌کند، اختلال مصرف غذای محدودکننده/اجتنابی (ARFID) به شدت تحت تأثیر عوامل ژنتیکی است. این مطالعه در مجله منتشر شده است روانپزشکی جاما توسط محققان موسسه کارولینسکا

ARFID یک اختلال جدی خوردن است که منجر به سوء تغذیه و کمبودهای تغذیه ای می شود. محققان تخمین می زنند که بین یک تا پنج درصد از جمعیت تحت تأثیر این اختلال خوردن قرار دارند.

برخلاف بی اشتهایی عصبی، ARFID در مورد تجربه بیمار از بدن خود و ترس از افزایش وزن نیست. در عوض، این بیماری با پرهیز از انواع خاصی از غذا به دلیل ناراحتی حسی به دلیل خصوصیات یا ظاهر غذا، یا به عنوان مثال، ترس از خفگی، فوبیای مسمومیت غذایی، یا بی اشتهایی مشخص می شود.

اکنون محققان موسسه کارولینسکا به بررسی اهمیت عوامل ژنتیکی برای ایجاد ARFID پرداخته‌اند. گروهی متشکل از تقریباً 17000 جفت از دوقلوها در سوئد که بین سال‌های 1992 تا 2010 متولد شده‌اند، در این مطالعه شرکت کردند. در مجموع 682 کودک مبتلا به ARFID بین سنین شش تا دوازده سال شناسایی شدند.

محققان از روش دوقلو برای تعیین تأثیر ژن ها و محیط بر شروع بیماری استفاده کردند.

“ما می دانیم که دوقلوهای همسان همه ژن ها را به اشتراک می گذارند و دوقلوهای همسان تقریباً نیمی از ژن هایی را دارند که افراد را متفاوت می کند. هنگامی که می بینیم که یک ویژگی خاص در هر دو عضو جفت دوقلوهای همسان بیشتر از جفت های دوقلوهای برادر مشترک است، مشخص می شود. لیزا دینکلر می‌گوید که نشانه‌ای از وجود یک تأثیر ژنتیکی است. سپس می‌توانیم میزان تأثیرگذاری یک صفت توسط عوامل ژنتیکی را تخمین بزنیم.

محققان دریافتند که مؤلفه ژنتیکی برای ایجاد ARFID بالا، 79 درصد است. این بدان معنی است که 79 درصد از خطر ابتلا به ARFID را می توان با عوامل ژنتیکی توضیح داد.

لیزا دینکلر، محقق فوق دکتری در دپارتمان اپیدمیولوژی پزشکی و اپیدمیولوژی پزشکی، می گوید: “این مطالعه نشان می دهد که ARFID بسیار قابل وراثت است. مولفه ژنتیکی آن بالاتر از سایر اختلالات خوردن است و با اختلالات عصبی روانی مانند اوتیسم و ​​ADHD برابری می کند.” آمار زیستی در موسسه کارولینسکا

ARFID یک تشخیص نسبتا جدید است. در سال 2013، این اختلال در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، DSM-5، و در سال جاری در راهنمای تشخیصی سازمان بهداشت جهانی ICD گنجانده شد. آخرین نسخه، ICD-11، تا چند سال دیگر به سیستم مراقبت های بهداشتی سوئد معرفی خواهد شد، در نتیجه، تشخیص هنوز بخشی رسمی از مراقبت های بهداشتی و پزشکی سوئد نیست.

گام بعدی در تحقیقات دکتر دینکلر بررسی میزان ارتباط ARFID با سایر تشخیص های روانپزشکی مانند اضطراب و افسردگی، اختلالات عصبی رشدی و مشکلات گوارشی است.

دکتر دینکلر می گوید: «ما از مطالعات دوقلو برای آزمایش میزان اشتراک ARFID در عوامل ژنتیکی و محیطی با این شرایط استفاده خواهیم کرد.