دانشمندان پروتئینی را شناسایی کردند که برای متابولیسم سلول های تومور و فرار سیستم ایمنی ضروری است

سلول‌های تومور معمولاً متابولیسم انرژی خود را تغییر می‌دهند و جذب گلوکز را افزایش می‌دهند تا از تقسیم و گسترش سریع خود پشتیبانی کنند. این امر در دسترس بودن گلوکز را برای سلول های ایمنی محدود می کند و بنابراین پاسخ ایمنی ضد سرطانی بدن را کاهش می دهد.

با جست‌وجوی پروتئین‌هایی که هم متابولیسم سلول‌های سرطانی را تنظیم می‌کنند و هم بر سلول‌های ایمنی در تومورها تأثیر می‌گذارند، تیمی به رهبری محققان در بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) اخیراً یک هدف بالقوه برای درمان‌هایی شناسایی کرده‌اند که می‌تواند همزمان انرژی تومورها را تخلیه کند و پاسخ ایمنی را تقویت کند. در برابر آنها

برای تحقیق، که در منتشر شده است کشف سرطانکیت فلاهرتی، مدیر تحقیقات بالینی در مرکز سرطان MGH و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، و همکارانش ابزار محاسباتی جدیدی به نام BipotentR توسعه دادند که می تواند اهدافی را شناسایی کند که فعال شدن سیستم ایمنی را مسدود می کنند و همچنین یک سیستم ایمنی را تحریک می کند. دومین مسیر تعریف شده توسط کاربر (در این مورد، متابولیسم).

وقتی این ابزار بر روی داده‌های بیان ژن بیماران مبتلا به سرطان که تحت درمان با ایمونوتراپی قرار گرفتند، و همچنین از رده‌های سلولی و مدل‌های حیوانی، 38 تنظیم‌کننده متابولیک ایمنی خاص سلول‌های سرطانی را شناسایی کرد.

تکنیک‌های هوش مصنوعی نشان داد که سطح فعالیت این تنظیم‌کننده‌ها در تومورها، نتایج بیماران را پس از دریافت ایمونوتراپی پیش‌بینی می‌کند.

بالاترین تنظیم کننده شناسایی شده، ESRRA (گیرنده آلفا مرتبط با استروژن)، در انواع مختلف تومورهای مقاوم به ایمنی درمانی فعال شد. مهار ESRRA با سرکوب متابولیسم انرژی و فعال کردن دو مکانیسم ایمنی شامل انواع مختلف سلول‌های ایمنی، تومورها را از بین می‌برد.

مهار ESRRA هنگام آزمایش بر روی موش بی خطر بود و اثرات آن بر متابولیسم انرژی روی سلول های سرطانی متمرکز بود.

دانشمندان همچنین نشان دادند که BipotentR می‌تواند برای مکانیسم‌های بقای دیگری که توسط سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود، مانند توانایی آن‌ها در تقویت تشکیل رگ‌های خونی برای افزایش عرضه خون، اعمال شود.

بنابراین، ابزار BipotentR که در اینجا موجود است، منبعی برای کشف داروهای منفرد فراهم می‌کند که می‌توانند از طریق یک مسیر مرتبط با سرطان عمل کنند و به طور همزمان پاسخ ایمنی را تحریک کنند.

فلاهرتی می‌گوید: «این یافته‌ها نشانگر زیستی ساده‌ای را برای پیش‌بینی پاسخ/عدم پاسخ به ایمونوتراپی ارائه می‌کنند و از ERRA به عنوان یک هدف درمانی حمایت می‌کنند.»

از دیگر نویسندگان MGH می توان به فیلیپ مانسون، دژان جوریک و دیوید ای. فیشر اشاره کرد.