بینش جدید در مورد اینکه چگونه داروی فشار خون ممکن است برای بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده پیشرفته محلی مفید باشد

سرطان پانکراس بسیار کشنده است و برداشتن بافت تومور با جراحی در حال حاضر تنها درمان بالقوه برای اکثر بیماران است. هنگامی که سرطان به خارج از پانکراس گسترش یافت، گزینه های درمانی محدود می شوند.

یک کارآزمایی بالینی فاز دوم اخیر که توسط محققان بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) انجام شد، یک رژیم درمانی ترکیبی امیدوارکننده را برای بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده پیشرفته محلی شناسایی کرد، به این معنی که سرطان آنها گسترش یافته است، اما فقط به بافت مجاور گسترش یافته است. محققان این کارآزمایی اکنون مکانیسم های بالقوه ای را که در پس اثرات مفید این درمان وجود دارد، کشف کرده اند.

درمان ترکیبی – لوزارتان + FFX + CRT – شامل داروی فشار خون لوزارتان به‌علاوه یک کوکتل شیمی‌درمانی به نام FOLFIRINOX (اسید فولینیک، فلوئورواوراسیل، ایرینوتکان و اگزالی‌پلاتین) و به دنبال آن شیمی‌درمانی است. این درمان برای مبارزه با سرطان تا حد امکان قبل از انجام عمل جراحی برای برداشتن هر تومور باقیمانده در لوزالمعده انجام می شود – و در واقع، کارآزمایی بالینی فاز دوم نشان داد که در انجام این کار موثر است.

در این آخرین اثر که در منتشر شده است تحقیقات بالینی سرطانمحققان نمونه‌های خون و بافت بیمارانی را که تحت این درمان و سایر درمان‌ها برای سرطان لوزالمعده پیشرفته محلی قرار داشتند، تجزیه و تحلیل کردند. این تیم دریافت که FFX+CRT بیان ژن های مرتبط با عادی سازی عروق خونی و مهاجرت و بلوغ سلول های ایمنی مختلف را بهبود می بخشد.

لوزارتان + FFX + CRT سرکوب سیستم ایمنی را مهار کرد و بیان ژن‌هایی را کاهش داد که باعث تهاجم سلول‌های تومور به بافت طبیعی می‌شوند. همچنین، لوزارتان تغییراتی را در سطوح خونی مولکول‌های مختلف دخیل در سلامت عروق خونی و پاسخ ایمنی ایجاد کرد. در نهایت، بافت تومور از بیماران در گروه تحت درمان با لوزارتان + FFX + CRT تعداد سلول‌هایی را که پاسخ ایمنی را سرکوب می‌کنند و تعداد سلول‌های ایمنی بالاتری را که برای کشتن سلول‌های سرطانی یا آلوده به ویروس مهم هستند، کاهش داده است.

یافته‌های ما نشان می‌دهد که لوزارتان ممکن است با کاهش تهاجم تومور و سرکوب سیستم ایمنی، مزایای FFX+CRT را تقویت کند. بنابراین، نتایج ما مهم هستند زیرا نه تنها نشان می‌دهند که چگونه لوزارتان ممکن است با رژیم‌های سیتوتوکسیک در حال ظهور هم‌افزایی کند، بلکه اطلاعات ارزشمندی برای غلبه بر مقاومت ارائه می‌کند. راکش کی جین، نویسنده ارشد، مدیر آزمایشگاه بیولوژی تومور EL استیل در MGH و اندرو ورک کوک، پروفسور انکولوژی تشعشع، می‌گوید: به ایمونوتراپی – مانند مسدودکننده‌های ایست بازرسی ایمنی – که می‌تواند در سرطان پانکراس رخ دهد. در دانشکده پزشکی هاروارد

جالب توجه است که جین و همکارانش دریافتند که سطوح خونی مولکولی به نام Tie2 محلول در بیماران تحت درمان با لوزارتان + FFX + CRT که فقط پاسخ نسبی یا ضعیف را تجربه کرده‌اند، در طول زمان افزایش می‌یابد. بنابراین، افزایش Tie2 محلول (که در تشکیل عروق خونی جدید نقش دارد) می تواند نشانه پیشرفت تومور باشد.

جین می گوید: «با الهام از مطالعات منتشر شده ما در مورد فواید افزودن لوزارتان، چندین کارآزمایی بالینی در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس در حال حاضر در حال ارزیابی اثربخشی افزودن لوزارتان به رژیم های درمانی مختلف سیتوتوکسیک یا سیتوتوکسیک به همراه ایمونوتراپی هستند. پس از تکمیل، این کارآزمایی‌های بالینی نشان می‌دهند که آیا لوزارتان، هنگامی که با درمان‌های مختلف ترکیب می‌شود، می‌تواند پاسخ درمانی و بقای طولانی‌مدت بیماران مبتلا به سرطان پانکراس را بهبود بخشد یا خیر.