استراتژی جدید برای درمان اختلال اسکلتی، اندام ها را بلند می کند

سندرم رابینو بهترین شناخته شده از مجموعه ای از اختلالات ژنتیکی است که بر رشد و تکامل سیستم اسکلتی تأثیر می گذارد. بیماران مبتلا به این شرایط دارای ناهنجاری های صورت مانند شکاف کام هستند و در حدود 18 ماهگی دچار کوتولگی اندام کوتاه می شوند.

در حال حاضر، در یک مطالعه منتشر شده در توسعهدانشمندان بیمارستان سراسری کودکان در اوهایو، ایالات متحده، و موسسه تحقیقاتی ون اندل در میشیگان، ایالات متحده اولین اصلاح موفقیت آمیز طول اندام را در مدل موشی از یک اختلال بسیار مشابه به نام سندرم رابینو اتوزومال غالب مرتبط با FZD2 نشان دادند. امید به درمان های آینده

اگرچه اختلالات اتوزومال غالب سندرم رابینو بسیار نادر است (حدود 50 خانواده در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می دهد)، اما با تغییرات ژنتیکی (جهش) در گروهی از ژن ها مرتبط است که می تواند از یکی از والدین به ارث برسد یا به طور خود به خود ایجاد شود، به این معنی که تشخیص همیشه بی اهمیت نیست.

پروفسور Rolf Stottmann که این مطالعه را رهبری کرد گفت: “ما پروژه را با مطالعه ژنوم خانواده هایی با تفاوت های ساختاری مغز و صورت که هنوز تشخیص ژنتیکی دریافت نکرده بودند آغاز کردیم. ما شناسایی کردیم که یکی از خانواده های اولیه در این گروه یک جهش در ژن FZD2.”

اکنون FZD2 یکی از ژن های شناخته شده مرتبط با سندرم رابینو اتوزومال غالب شناخته شده است. مانند سایر ژن‌های این گروه، FZD2 پروتئینی می‌سازد که در ارسال سیگنال‌هایی نقش دارد که سلول‌ها از آن برای سازماندهی خود در بافت‌ها استفاده می‌کنند.

در مطالعه خود، پروفسور استاتمن و همکارانش از فناوری ویرایش ژنوم CRISPR/Cas9 برای القای جهش در ناحیه دقیق Fzd2 استفاده کردند و انواع خاصی از جهش‌های موجود در بیماران انسانی را بازتولید کردند. محققان دریافتند که موش‌های دارای این جهش‌ها ناهنجاری‌های صورت و اسکلتی مشابه آنچه در بیماران دیده می‌شود، از جمله شکاف کام و اندام‌های کمتر از نصف اندازه طبیعی داشتند.

محققان پیش‌بینی کردند که این نوع جهش‌های Fzd2 سیگنال‌دهی را مختل کرده و رشد اسکلتی را متوقف می‌کند. برای نجات سیگنال های گم شده، دانشمندان با درمان موش های باردار با دارویی که مسیر سیگنالینگ را تحریک می کند، مداخله کردند.

پروفسور استاتمن توضیح داد: “این دارو گزینه جذابی است زیرا فکر می کنیم می دانیم چگونه کار می کند و کارهای قبلی نشان داده بود که می تواند شکاف کام را در مدل موش نجات دهد.” به طور شگفت انگیزی، آنها دریافتند که توله هایی که در معرض این دارو قرار گرفتند، اندام های بلندتری نسبت به موش های مدل درمان نشده داشتند.

موفقیت این آزمایش ها بر روی موش نشان می دهد که این دارو می تواند به عنوان یک درمان درمانی در بیماران انسانی نیز مورد استفاده قرار گیرد. پروفسور استاتمن گفت: «ایده درمان استخوان‌های اندام به‌جای جراحی، اثبات بسیار مهمی از اصول است، که ما در این مطالعه نشان می‌دهیم، ما بسیار هیجان‌زده هستیم تا آزمایش کنیم که آیا این می‌تواند در زمینه سایر ژن‌های مرتبط کار کند یا خیر. با سندرم رابینو اتوزومال غالب.”