ژن هایی که ممکن است عوارض ناشی از چاقی را پیش بینی کنند در جنس های مختلف متفاوت است

چاقی باعث مشکلات سلامتی بسیاری می شود و چندین بیماری مزمن از جمله دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی را بدتر می کند. با این حال، برخی از افراد چاق بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به عوارض هستند. دانشمندان مدت‌هاست که در جستجوی ژن‌های مرتبط با چاقی بوده‌اند که افراد را مستعد چنین شرایطی می‌کند، اما بزرگ‌نمایی صدها سرنخ برای شناسایی ژن‌هایی که ممکن است خطر را افزایش دهند، دشوار بوده است.

در یک مطالعه جدید منتشر شده در 16 فوریه 2023، در ژنتیک طبیعت محققان دانشگاه شیکاگو با عنوان «ژنتیک توزیع چربی دوشکل جنسی در انسان» تأثیر یک نوع ژنتیکی مرتبط با نسبت دور کمر به باسن را مشخص کردند، اندازه‌گیری چربی شکمی که برای تشکیل سلول‌های چربی ضروری است. در انسان

این نوع همچنین با سطوح بالاتر کلسترول و تری گلیسیرید خون در زنان مرتبط است، اما نه در مردان، و در نتیجه رژیم غذایی در موش‌های ماده، اما نه در نر، به تجمع چربی اضافی کمک می‌کند، که نشان می‌دهد ژن‌های مشابه ممکن است منجر به الگوهای متفاوت چربی شوند. توزیع و خطر بیماری مرتبط با چاقی برای زنان

مارسلو نوبرگا، MD، Ph.D، گفت: «ما چاقی را به عنوان یک بیماری اولیه یا منشا عوارض می‌دانیم، اما آنچه که چاقی در واقع انجام می‌دهد این است که باعث بروز بیماری‌های قلبی عروقی و متابولیک مانند دیابت، حملات قلبی و فشار خون می‌شود.» .، پروفسور ژنتیک انسانی در UChicago و نویسنده ارشد این مطالعه. همه اینها به هم مرتبط هستند، اما بخش گیج کننده این است که همه افراد چاق دچار این نوع عوارض نمی شوند.

چرا توزیع چربی مهم است

به نظر می رسد توزیع چربی در بدن نقش مهمی در ایجاد بیماری دارد. چربی بیشتری که در شکم و اطراف اندام های حیاتی انباشته شده است با افزایش مقاومت به انسولین و التهاب مرتبط است و خطر بالای بیماری های قلبی عروقی، نارسایی کلیه و سکته را پیش بینی می کند. مقدار چربی شکم معمولاً با نسبت دور کمر به باسن اندازه گیری می شود که اندازه گیری دور کمر فرد را بر اندازه گیری باسن تقسیم می کند. نسبت های 0.99 یا کمتر برای مردان و 0.90 یا کمتر برای زنان سالم در نظر گرفته می شوند.

در تحقیقات جدید، تیم Nobrega چندین مطالعه مرتبط با رونوشت (TWAS) انجام داد که ژنوم صدها نفر را برای شناسایی ژن‌هایی که با چاقی و نسبت دور کمر به باسن مرتبط هستند، مقایسه کردند. این نسبت چیزی است که به آن صفت دوشکلی جنسی می گویند، به این معنی که در مردان و زنان متفاوت ظاهر می شود. مردان و زنان به طور طبیعی نسبت های متفاوتی دارند و شکل اندام یک مرد معمولی با یک زن متفاوت است.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی 91 ژن را پیدا کرد که به تنظیم توزیع چربی عمدتا در زنان کمک می کند. بیشتر انواع ژنتیکی مرتبط با این ژن‌ها، توالی ژن‌های کدکننده پروتئین‌ها را تغییر نمی‌دهند، در عوض، آنها در مناطق غیر کدکننده‌ای رخ می‌دهند که تصور می‌شود مکان و میزان بیان یک ژن را کنترل می‌کنند.

جالب توجه است که بیشتر این گونه‌ها در دسته‌ای از عناصر DNA به نام تکرارهای Alu یا رتروترانسپوزون‌ها هستند که بقایای عفونت‌های ویروسی باستانی هستند که در ژنوم انسان ادغام شده‌اند و امروزه صدها هزار نسخه از آن را حفظ می‌کنند و تقریباً نیمی از انسان غیرکدکننده را تشکیل می‌دهند. ژنوم

ما زمانی تصور می‌کردیم که بیشتر این مکان‌ها مکان‌های باستان‌شناسی نبردهایی هستند که در گذشته بین ژنوم ما و ژنوم ویروس‌ها رخ داده است. اما پس از گذشت سال‌ها، مردم متوجه شدند که بسیاری از این توالی‌های DNA که از ویروس‌ها به دست آمده‌اند، در واقع تبدیل شده‌اند. نوبرگا گفت که در ژنوم انسان کارکرد دارد.

جهش ژن برای سلامت متابولیک

این به‌اصطلاح «ژن‌های پرش» ممکن است الگوهای توزیع چربی در انسان‌ها داشته باشند که پیامدهایی برای سلامت متابولیک در زنان دارد. محققان سپس بر روی ژنی به نام SNX10 تمرکز کردند که به شدت با نسبت دور کمر به باسن در زنان مرتبط بود اما در مردان نه. آنها دریافتند که SNX10 توانایی سلول های چربی یا سلول های چربی را برای انباشته شدن لیپیدها و رسوبات چربی کنترل می کند. در یک مدل موش، زمانی که محققان SNX10 را در سلول‌های چربی حذف کردند، موش‌های ماده با تغذیه با رژیم غذایی پرچرب چاق نشدند، در حالی که نرها چاق شدند.

این تیم همچنین در UK Biobank، یک پایگاه داده GWAS حاوی بیش از 700000 ژنوم جستجو کرد و دریافت که SNX10 نه تنها با نسبت دور کمر به باسن در زنان مرتبط است، بلکه با سطوح بالاتر کلسترول و تری گلیسیرید نیز مرتبط است. که معمولاً با بیماری های قلبی عروقی همراه هستند.

نوبرگا گفت: «ما اکنون ژنی را از میان صدها ژنی که در تجمع چربی یا چاقی دخیل هستند، شناسایی کرده‌ایم که ممکن است احتمال بیشتری برای ایجاد عوارض بیماری داشته باشد و جالب اینکه این ژن عمدتاً در زنان انجام می‌شود.» هدف ما این بود.»

نوبرگا گفت گام بعدی این است که در زیست شناسی SNX10 و ژن های دیگر مانند آن کاوش کنیم تا بفهمیم چگونه این اثرات بر متابولیسم دارد و شاید روزی آن را به هدفی برای درمان تبدیل کنیم.

او گفت: «ما ژن‌های زیادی در ارتباط با بیماری‌ها داریم و یکی از چالش‌ها این است که آن‌ها را غربال کنیم و ژن‌هایی را پیدا کنیم که به احتمال زیاد هدف‌های معتبری باشند. اکنون، ما فکر می‌کنیم راهی که ما را به یافتن SNX10 سوق داد، راه خوبی برای شناسایی ژن‌های دیگری است که احتمالاً برای توسعه درمانی مناسب هستند.»