بیماران سرطانی که به ایمونوتراپی پاسخ نمی دهند ممکن است فاقد سلول های ایمنی حیاتی باشند

ایمونوتراپی مراقبت از سرطان را متحول کرده است. برای مثال، در ملانوم پیشرفته، کشنده ترین شکل سرطان پوست، از زمان معرفی ایمونوتراپی در سال 2011، میزان بقای پنج ساله از کمتر از 10 درصد به بیش از 50 درصد افزایش یافته است. ایمونوتراپی، و کسانی که پاسخ نمی دهند آینده دشواری دارند.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس کشف کرده‌اند که تفاوت بین افرادی که به ایمونوتراپی پاسخ می‌دهند و نمی‌کنند ممکن است مربوط به یک سلول ایمنی به نام سلول‌های دندریتیک CD5+ باشد، زیرا این سلول‌ها پروتئین CD5 را بر روی سطوح بیرونی خود دارند. . این تحقیق نشان داد که افراد مبتلا به انواع سرطان‌ها، از جمله ملانوما، اگر سلول‌های دندریتیک CD5+ در تومورهایشان بیشتر باشد، عمر طولانی‌تری خواهند داشت و موش‌هایی که فاقد CD5 در سلول‌های دندریتیک خود بودند، نمی‌توانستند به خوبی به ایمنی درمانی پاسخ دهند.

یافته ها، در مجله منتشر شده است علوم پایه، نشان می دهد که یک درمان مکمل طراحی شده برای افزایش تعداد یا فعالیت سلول های دندریتیک CD5+ به طور بالقوه می تواند مزایای نجات دهنده ایمونوتراپی را برای بیماران سرطانی بیشتری گسترش دهد.

ایناو کلچفسکی، نویسنده ارشد، استادیار پاتولوژی و ایمونولوژی و محقق دانشگاه می گوید: «ایمونوتراپی حوزه درمان سرطان را متحول کرده است، اما بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان هستند که از آن سودی نمی برند. مرکز سرطان سایتمن در بیمارستان یهودی بارنز و دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن.

بخشی از دلیل اینکه برخی افراد به برخی از انواع ایمونوتراپی به خوبی پاسخ نمی دهند این است که این جمعیت سلول های دندریتیک به طور چشمگیری کاهش یافته است. هدف کمک به بیماران بیشتر در پاسخ به ایمونوتراپی است.”

سیستم ایمنی با فعال کردن سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های T برای شناسایی و از بین بردن سلول‌های تومور، از بدن در برابر سرطان دفاع می‌کند. در پاسخ، سلول‌های تومور، سیستم ایست بازرسی ایمنی را دستکاری می‌کنند – محافظی که از حمله اشتباه سلول‌های T به سلول‌های سالم جلوگیری می‌کند تا سلول‌های T را سرپوش بگذارند تا آنها را به حال خود رها کنند. درمان انسداد ایست بازرسی ایمنی با خنثی کردن دستکاری سلول های تومور کار می کند و در نتیجه سلول های T را آزاد می کند تا تومورها را شناسایی و از بین ببرد. اما حتی با درمان، سلول های T برخی افراد نمی توانند کار خود را به طور موثر انجام دهند.

کلچفسکی و همکارانش – از جمله نویسنده اول مینگیو هه، دکترا، دانشمند کارکنان، و کیت روساک، MD، محقق فوق دکترا، مشکوک بودند که افرادی که به ایمونوتراپی پاسخ نمی‌دهند ممکن است با سلول‌های دندریتیک خود مشکل داشته باشند. . اگر سلول‌های T بازیکنان یک زمین فوتبال هستند، سلول‌های دندریتیک مربیانی هستند که بازیکنان را برای بازی تشویق می‌کنند و به آنها دستورالعمل می‌دهند. بدون سلول های دندریتیک، سلول های T رام و بی هدف هستند.

کلچفسکی و همکارانش با تجزیه و تحلیل داده‌ها در The Cancer Genome Atlas – یک پایگاه داده عمومی با اطلاعاتی در مورد 20000 تومور که 33 نوع سرطان را نشان می‌دهند، دریافتند که بیماران مبتلا به انواع پوست، ریه، استخوان و بافت نرم، پستان و سرطان دهانه رحم در صورتی که سرطان‌های بالاتری داشته باشند، بهتر عمل می‌کنند. سطح سلول های دندریتیک CD5+ در تومورهایشان.

آزمایش‌های بیشتر با سلول‌های انسانی و موش نشان داد که سلول‌های دندریتیک CD5+ برای فعالیت موثر سلول‌های T در برابر تومورها مورد نیاز هستند. سلول های دندریتیک CD5+ از افراد به طور قدرتمندی سلول های T را برای فعال شدن و تکثیر القا کردند. موش‌های مبتلا به تومور فقط به ایمونوتراپی پاسخ ضعیفی دادند و در صورت نداشتن CD5 روی سلول‌های دندریتیک، موفق به رد تومورها نشدند.

یافته‌ها نشان می‌دهد که مقدار سلول‌های دندریتیک CD5+ در داخل تومورها می‌تواند برای کمک به پزشکان در ارزیابی اینکه کدام بیماران بیشتر از ایمنی درمانی سود می‌برند، استفاده شود. آنها همچنین پیشنهاد می کنند که افزایش تعداد یا فعالیت چنین سلول های دندریتیک به طور بالقوه می تواند به افراد بیشتری کمک کند از ایمونوتراپی بهره مند شوند. به عنوان بخشی از این مطالعه، محققان کشف کردند که پروتئین ایمنی IL-6 باعث افزایش مقدار سلول های دندریتیک CD5+ می شود.

کلچفسکی گفت: «ما هنوز به طور کامل نمی‌دانیم که ایمونوتراپی چگونه کار می‌کند. “این مطالعه نشان می دهد که کارهای بیشتری برای افزایش اثربخشی این درمان ها می توانیم انجام دهیم. من مطمئن هستم که اگر بتوانیم راه هایی برای مهار این سلول ها یا گسترش این سلول ها در بیماران پیدا کنیم، می توانیم به افراد بیشتری کمک کنیم.”