تحقیقات ترکیب منطقه ای تاریخی ژاپن و استعداد ژنتیکی چاقی و آسم را نشان می دهد

از یکی از ژاپنی ها در مورد ژاپنی ها بپرسید، آنها ممکن است به شما بگویند که جامعه بسیار همگنی دارند. اما مسلماً می توان فهمید که همه جا از ترکیبی از مردم تشکیل شده است، چه این تنوع در تاریخ یا اخیراً رخ داده باشد.

تصور می شود که ژاپنی های مدرن عمدتاً از ترکیبی از دو جمعیت سرچشمه می گیرند: شکارچیان جومون (که در حدود 14000 سال قبل از میلاد وارد شدند) و کشاورزان قاره ای آسیای شرقی (که در حدود 800 قبل از میلاد شروع به مهاجرت کردند). اگرچه شواهد باستان‌شناسی بینش‌هایی درباره این دو جامعه و تاریخچه آنها ارائه کرده است، جزئیات گسترش منطقه‌ای و آمیختگی آنها به طور کامل درک نشده است.

من می‌خواستم ریشه‌های مردم مجمع‌الجزایر ژاپن را کشف کنم تا ریشه‌های خودم را کشف کنم. بنابراین، یک روش آماری را برای شناسایی خاص گونه‌های ژنتیکی از اصل و نسب جومون، در مقایسه با گونه‌های برخاسته از قاره‌های آسیای شرقی یا سایرین توسعه دادم. ما آن را شاخص نشانگر اجداد (AMI) نامیده ایم.” استادیار پروژه یوسوکه واتانابه از دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم توضیح داد.

“در انسان شناسی، آمار خلاصه معمولا برای شناسایی اجزای ژنتیکی ناشی از اختلاط (به نام اختلاط) جمعیت های قبلا جدا شده استفاده می شود. نئاندرتال ها و دنیسوواها که زمان واگرایی آنها از انسان امروزی به صدها هزار سال پیش باز می گردد.

“اما این ابزار برای تاریخ جمعیت ژاپن کار نمی کند. در مقایسه، آمار AMI ما می تواند انواع ژنتیکی مشتق شده از اجداد را از ترکیب دو جمعیت اخیراً واگرا (که فقط هزاران سال پیش رخ داده است) شناسایی کند، مانند ما در ژاپن. ”

این تیم با استفاده از AMI و نشانگر ژنتیکی تبار جومون به نام امتیاز آلل جومون (JAS)، داده های ژنتیکی 10842 نفر را از سراسر ژاپن مورد مطالعه قرار دادند. نمرات ژنتیکی آن‌ها نشان‌دهنده نسبت اجداد جومون بود و وقتی با شاخص‌های اندازه جمعیت از باستان‌شناسی مقایسه شد، محققان به یک همبستگی پی بردند.

مطالعات قبلی نشان داده بود که کشت برنج ابتدا در قسمت شمالی کیوشو، جنوبی ترین جزایر اصلی کشور آغاز شد و سپس به منطقه کینکی در غرب مرکزی ژاپن (که شامل اوزاکا و کیوتو امروزی می شود) و جزیره اصلی شیکوکو گسترش یافت. در جنوب غربی نمرات آن مناطق نسبتاً پایین بود که نشان دهنده جمعیت کمتر جومون و جمعیت مهاجر بیشتر است.

در مقایسه، امتیازها برای جزیره جنوبی اوکیناوا، پس از آن منطقه توهوکو در شمال شرقی و منطقه کانتو در مرکز ژاپن (شامل توکیو) بالاترین امتیاز بود، جایی که مردم شناسان افراد را دارای تبار جومون بیشتری می دانند.

علاوه بر این، تیم در حین مطالعه انواع ژنتیکی مشتق شده از جومون در ژاپنی مدرن، تفاوت های مهمی را نیز یافت. در حالی که شکارچیان جومون ویژگی هایی داشتند که آنها را در برابر گرسنگی مقاوم تر می کرد (به دلیل سطح قند خون و چربی تری گلیسیرید بالاتر)، کشاورزان قاره آسیای شرقی به طور کلی در برابر بیماری ها محافظت می کردند (به لطف پروتئین واکنشی C بالاتر). [CRP] و شمارش گلبول های سفید ائوزینوفیل که در پاسخ ایمنی نقش دارند).

سپس محققان به تفاوت‌های منطقه‌ای در میزان چاقی در کودکان 5 ساله و بروز آسم پرداختند. به نظر می رسد افراد مناطقی با نسبت بیشتری از اصل و نسب جومون دارای استعداد ژنتیکی نسبت به چاقی هستند، در حالی که افرادی که از مناطقی با اصل و نسب بیشتر قاره آسیای شرقی هستند، آسم را تشدید می کنند (زیرا همان ائوزینوفیل هایی که در برابر بیماری ها محافظت می کنند می توانند به پاسخ های التهابی کمک کنند).

واتانابه گفت: “ما کشف کردیم که نسبت تبار جومون به طور قابل توجهی با تفاوت های منطقه ای مدرن در چاقی و آسم در بین افراد ژاپنی مرتبط است.” “با توجه به اینکه به نظر می رسد تغییرات در اصل و نسب جومون در تغییرات منطقه ای بیماری در ژاپن نقش دارد، ممکن است در آینده، پزشکی شخصی نیاز داشته باشد که این تفاوت های منطقه ای اجدادی را در نظر بگیرد.

واتانابه توضیح داد: “اکنون من در حال بررسی کاربردهای بالقوه برای داده های مربوط به انواع ژنتیکی مشتق شده از جومون برای تحقیقات جدید هستم که ممکن است به ما در درک بهتر ویژگی های فیزیولوژیکی اجدادمان کمک کند.” با این حال، AMI نه تنها برای ژاپنی‌ها، بلکه برای سایر جمعیت‌های انسانی دیگر مانند اقیانوس‌های دوردست (بومی جزایر در منطقه اقیانوس آرام در شرق گینه نو و جزایر سلیمان)، مالاگاسی (کشور جزیره‌ای ماداگاسکار) قابل استفاده است. در اقیانوس هند، در سواحل جنوب شرقی آفریقا) و بیشتر. بنابراین، امیدوارم که AMI توسط دیگران برای تحقیقات بیشتر در مورد تنوع و ریشه های خود استفاده شود.”