کپسول ویبره توانایی اجابت مزاج بدون دارو را برای مبتلایان به یبوست دو چندان می کند

محققان گزارش می دهند که به نظر می رسد یک کپسول ارتعاشی که برای تحریک روده بزرگ طراحی شده است، توانایی بزرگسالانی را که با یبوست مزمن ناتوان کننده دست و پنجه نرم می کنند، برای اجابت مزاج طبیعی تر و بدون دارو دو برابر می کند.

محققان به سرپرستی Satish SC Rao، MD، Ph.D، در یک مطالعه بر روی بیش از 300 بزرگسال در حدود 90 مرکز در سطح کشور، شرکت کنندگانی که از کپسول ارتعاشی به مدت هشت هفته استفاده می کردند، تقریباً دو برابر تعداد دفعات کامل خود به خودی روده نسبت به افرادی که دارونما مصرف می کردند، داشتند. .، گزارش در مجله گوارش.

برای این مطالعه، کپسول‌های تقریباً اینچی شکل سنتی با یک پوسته پلاستیکی بدون لاتکس، که مانند هر قرص دیگری قورت می‌دهند، از قبل برنامه‌ریزی شده بودند تا جلسات ارتعاشی دو ساعته را دو بار در روز القا کنند و پنج روز در هفته مصرف می‌شدند. کپسول ها روده بزرگ را به مدت سه ثانیه تحریک کردند و سپس 16 ثانیه استراحت کردند. پس از تکمیل دو جلسه روزانه، کپسول ها ساکت شدند و به طور طبیعی از دستگاه گوارش عبور کردند.

رائو، مدیر بخش اعصاب و معده و حرکت و مرکز تحقیقات بالینی سلامت گوارش در کالج پزشکی جورجیا و بهداشت دانشگاه آگوستا، می‌گوید: «این اولین نوع خود در کل جهان دستگاه گوارش است.

“اول از همه، این یک وسیله است، یک دارو نیست. این یک درمان غیردارویی است، و ثانیا درست در روده بزرگ، ناحیه مورد نظر، جایی که عضلات دیواره روده بزرگ را تحریک می کند تا کار خود را انجام دهند، کار می کند.” نویسنده مسئول این مطالعه می گوید.

رائو و همکارانش اطلاعات بیشتری دارند مبنی بر اینکه فراخوانی برای اقدام در روده بزرگ نیز می تواند در مغز شناسایی شود و به مرور زمان ممکن است به کولون کمک کند تا عملکرد طبیعی تری را بدون درخواست اضافی به دست آورد. تحریکات معمولی برای مشغول شدن روده بزرگ شامل زمانی است که صبح از خواب بیدار می شویم و زمانی که یک وعده غذایی می خوریم.

Eamonn Quigley، MD، رئیس بخش گوارش و مدیر Lynda K. و David M. Underwood می گوید: “کپسول ارتعاشی یک رویکرد غیر دارویی جدید برای مدیریت یبوست مزمن، یک مشکل رایج و چالش برانگیز در سراسر جهان است.” مرکز اختلالات گوارشی در بیمارستان متدیست هیوستون.

کویگلی می گوید: «این نتایج ایمنی و کارایی کپسول ارتعاشی را در مدیریت یبوست مزمن نشان می دهد.

محققان گزارش کردند که 39 درصد از شرکت‌کنندگانی که از قرص‌های لرزان استفاده می‌کردند، یک یا چند بار در هفته اجابت مزاج کامل داشتند در مقابل 22 درصد از شرکت‌کنندگانی که از دارونماهای مشابه استفاده می‌کردند. تقریباً 23 درصد از افرادی که کپسول فعال مصرف می‌کردند، دو یا چند بار اجابت مزاج خود به خودی در هفته داشتند، در حالی که فقط کمتر از 12 درصد از کسانی که دارونما مصرف می‌کردند.

محققان گزارش می دهند، افرادی که از کپسول ارتعاشی استفاده می کنند همچنین در مشکلات کلاسیک مانند زور زدن، قوام مدفوع و کیفیت زندگی عمومی در مقایسه با مصرف کنندگان دارونما بهبود قابل توجهی داشتند. عوارض جانبی قابل توجهی گزارش نشده است. محققان می نویسند که حدود 11 درصد از شرکت کنندگانی که از این کپسول استفاده می کردند، گزارش کردند که “احساس ارتعاش خفیف” را تجربه کردند، اما به استفاده از آن ادامه دادند. اکثریت قریب به اتفاق سیستم را آسان برای استفاده می دانستند.

علیرغم پیشرفت‌هایی که در درمان دارویی صورت گرفته است، نیاز به درمان‌های بهتری برای این مشکل که تنها در ایالات متحده حدود 40 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد، برآورده نشده است. نویسندگان مطالعه شامل ویلیام دی. چی، MD، از دانشگاه میشیگان در آن آربور، دکتر آنتونی جی. لمبو، MD، از کلینیک کلیولند در حدود نیمی از بیماران از درمان های فعلی خود ناراضی هستند و مایل به آزمایش درمان های جدید هستند. کلیولند، اوهایو، و دکتر آمل شارما، همچنین در MCG و بهداشت دانشگاه آگوستا.

آنها می نویسند: “کپسول ارتعاشی می تواند یک گزینه درمانی درجه یک و غیردارویی را ارائه دهد که برای بیماران مبتلا به یبوست مزمن موثر و ایمن است.”

و هدفمند است. رائو می گوید: یبوست یک مشکل روده بزرگ است و ما می خواهیم اندامی را که به درستی کار نمی کند فعال کنیم. امروزه اکثر داروهای تجویزی برای یبوست در واقع در روده کوچک، که بین معده و روده بزرگ و نقطه اصلی هضم قرار دارد، شروع به کار می کنند. این داروها ترشحات روده کوچک را افزایش می‌دهند که به روده بزرگ سرازیر می‌شود و به تخلیه محتویات آن کمک می‌کند. اما زباله تنها چیزی نیست که به توالت می رود.

رائو می‌گوید: «ما در حال شستشوی زباله‌ها هستیم، اما بیشتر از زباله‌ها در حال شستشو هستیم. زیرا این روش‌ها همچنین بسیاری از میکروبیوم‌های مهم روده را که عمدتاً در روده بزرگ زندگی می‌کند، جایی که از هضم غذا پشتیبانی می‌کند، از بین می‌برد، نقش دفاعی خط مقدم برای سیستم ایمنی را ایفا می‌کند و به روده ما کمک می‌کند تا با مغزمان صحبت کند.

آسیب به میکروبیوم روده یکی از بزرگترین نگرانی های رائو در مورد این نوع درمان ها است. او می گوید: روده بزرگ یک اندام پویا است زیرا باکتری های زیادی در آن وجود دارد، که مانند ما به تغذیه مناسب نیاز دارد و برای زنده ماندن نیاز دارد. رائو می گوید، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه کپسول ارتعاشی با بسیاری از عملکردهای ضروری میکروبیوم روده تداخل داشته باشد، وجود ندارد، که این یک چیز عالی است.

شرکت کنندگان در مطالعه شامل 269 زن با یبوست مزمن بودند. 163 نفر از کپسول ارتعاشی جدید و 145 کپسول دارونما استفاده کردند. افراد در هر دو بازو به طور متوسط ​​14 سال با یبوست دست و پنجه نرم می کردند، اگرچه این مدت در افرادی که در بازوی کپسول ارتعاشی ثبت نام کرده بودند بیشتر بود. شرکت کنندگان پنج روز در هفته یک کپسول را قبل از خواب به مدت هشت هفته مصرف کردند تا زمانی که روز بعد فعال شد در روده بزرگ آنها قرار گیرد.

شرکت‌کنندگان یادداشت‌های الکترونیکی از حرکات روده خود را نگه داشتند و به مشکلاتی مانند زور زدن اشاره کردند. اگر به مدت سه روز اجابت مزاج نداشتند، به آنها اجازه داده شد از تعداد محدودی از درمان‌های «نجات‌بخش» مانند ملین‌ها استفاده کنند، اما از آنها خواسته شد که استفاده از آن را در خاطرات خود یادداشت کنند. این مطالعه فقط حرکات روده “خود به خود” را شمارش کرد، که به این معنی بود که هیچ روش نجاتی در 48 ساعت قبل استفاده نشده است. یک غلاف فعال‌سازی خارجی تعداد و زمان‌های فعال‌سازی کپسول ارتعاشی را پیگیری می‌کرد.

مطالعه با دو زمان فعال سازی متفاوت برای کپسول ها، 6 صبح یا ظهر آغاز شد و ارزیابی 120 بیمار اول، در کمال تعجب محققان، نشان داد که فعال سازی ظهر نتایج بهتری را به همراه دارد. رائو که به مدت دو دهه روی ریتم بیولوژیکی منحصربفرد روده بزرگ مطالعه کرده است، می‌گوید شگفتی آنها به این دلیل بود که روده‌های ما معمولا صبح‌ها وقتی بیدار می‌شوند و چرا بسیاری از ما صبح‌ها مدفوع می‌کنیم.

محققان خاطرنشان کردند که زمان‌های فعال‌سازی به ظاهر غیرمعمول برای شرکت‌کنندگان در مطالعه ممکن است منعکس‌کننده «معمول» متفاوتی برای افراد مبتلا به یبوست مزمن باشد و تعداد بیشتری از این افراد در اواخر روز تمایل به مدفوع دارند.

هنگامی که ما غذا می خوریم، غذا به سمت پایین مری حرکت می کند، به سمت معده، جایی که هضم شروع می شود، سپس مواد عمدتا مایع برای تجزیه و جذب بیشتر چیزهایی مانند ویتامین ها و مواد مغذی، قبل از انتقال به روده بزرگ، به روده کوچک منتقل می شوند.

کولون عضلانی شش فوتی با کمک باکتری های ساکن، آب، الکترولیت ها و ویتامین ها را از غذای هضم کننده جذب می کند که به جامد شدن مدفوع و انتقال آن به راست روده برای دفع کمک می کند. در شرایط سلامت، روده بزرگ به طور مداوم کمی منقبض می شود تا به حرکت محتویات کمک کند، حرکتی که به آن پریستالسیس می گویند، زمانی که غذا به طور فعال در حال پردازش است، باید افزایش یابد. به عنوان یکی از راه‌های شناسایی درمان‌های مؤثرتر با عوارض جانبی کمتر، تحریک مکانیکی مستقیم کولون به عنوان یک استراتژی ممکن ظاهر شد.

رائو می گوید گام های بعدی شامل شخصی سازی استفاده از کپسول است. این واقعیت که دستگاه قابل برنامه ریزی است به این معنی است که تحت مراقبت متخصص گوارش، زمان و مدت درمان را می توان برای یک فرد تغییر داد، حتی با برنامه غذایی عادی آنها مطابقت داشته باشد.

این انعطاف‌پذیری همچنین به این معنی است که احتمالاً می‌توان از همان دستگاه برای هدف قرار دادن سایر اندام‌ها و مشکلات استفاده کرد، مانند معده و گاستروپارزی، وضعیت دردناک دیگری که در آن حرکت غذا از معده به روده کوچک کند می‌شود یا بدون انسداد آشکار به عنوان علت متوقف می‌شود.

در حالی که دارونمای شبیه در داخل دستگاه گوارش متلاشی می شود، کپسول ارتعاشی در مدفوع حذف می شود و به عنوان یکی از مراحل اولیه در تصفیه فاضلاب که مواد جامد مانند اپلیکاتورهای تامپون را به دام می اندازد، در مدفوع حذف می شود.

افراد مبتلا به مشکلاتی که بر دستگاه گوارش تأثیر می گذارد و ممکن است مسیر معمول غذا را تغییر دهد، مانند بیماری التهابی روده یا جراحی چاقی، در این مطالعه وارد نشدند.