تفاوت های جنسیتی که در پاسخ به کاهش فعالیت انسولین دیده می شود

انسولین نه تنها تنظیم کننده قند خون است، بلکه بر امید به زندگی نیز تأثیر دارد. اگر مسیر سیگنال دهی انسولین مهار شود، حیوانات بیشتر عمر می کنند. اما کدام بافت برای این مهم است؟ و آیا نرها و ماده ها به یک شکل واکنش نشان می دهند؟

محققان موسسه زیست شناسی پیری ماکس پلانک در کلن به طور خاص سطح مسیر انسولین را در بافت های مختلف موش های نر و ماده کاهش داده اند. مطالعه آنها نشان می دهد که امید به زندگی موش ها تنها زمانی افزایش می یابد که مسیر سیگنال دهی انسولین در سراسر بدن مهار شود. با این حال، در موش‌های نر، مهار در مغز برای بهبود سلامت حیوانات در سنین بالا کافی بود.

مسیر سیگنال دهی انسولین یکی از مسیرهای متابولیک مرکزی است که نشان داده شده است در بسیاری از مدل های حیوانی بر طول عمر تأثیر می گذارد و احتمالاً برای پیری سالم در انسان نیز مهم است. معروف بغدادی، نویسنده ارشد این مطالعه توضیح می‌دهد: «ما می‌خواستیم بدانیم کدام اندام مسئول تأثیر مشاهده‌شده طول عمر در موش‌ها است و آیا این مربوط به جنسیت است یا خیر».

در یک رویکرد جامع، او هر اندام متابولیک (کبد، ماهیچه، چربی و مغز) را با خاموش کردن ژن IRS1 در مسیر سیگنال‌دهی به‌ویژه در آن عضو موش، هدف قرار داد و در نتیجه مسیر را مهار کرد.

دانشمندان دریافتند که هیچ ناک اوت خاص بافت برای افزایش طول عمر در مردان یا حتی در زنان کافی نیست. بغدادی می‌گوید: «این نتیجه برای ما شگفت‌انگیز بود، زیرا قبلاً نشان داده شده بود که مهار مسیر سیگنال‌دهی انسولین در بافت‌های خاص در کرم‌ها و مگس‌ها کافی است». محققان حدس می‌زنند که دلیل این مشاهدات می‌تواند این باشد که گونه‌های دیگری از ژن موجود در پستانداران ممکن است کار IRS1 را بر عهده بگیرند و در نتیجه از دست دادن آن را جبران کنند.

ناک اوت خاص مغز باعث بهبود سلامت در موش های نر مسن می شود

با این حال، هنگامی که محققان سلامت حیوانات را با افزایش سن بررسی کردند، تفاوت قابل توجهی پیدا کردند. در موش های نر، آنها افزایش فعالیت و مصرف انرژی را در حیوانات مسن پس از یک ضربه خاص در مغز مشاهده کردند.

آنها در جستجوی علت، سیگنال استرس را در مغز موش‌ها کشف کردند. بغدادی می گوید: “افزایش اندکی استرس می تواند منجر به بهبود عملکرد سلول ها شود. این درست مانند تمرین عضلات است. تمرین مداوم اما متوسط ​​سلول ها را متناسب نگه می دارد. این می تواند سلامت بهتر را توضیح دهد.”

این مطالعه فرصت‌های جدیدی را برای بهبود سلامت در دوران پیری باز می‌کند. با این حال، همچنین نشان می دهد که درمان ها باید به روشی خاص جنسیت مورد استفاده قرار گیرند. لیندا پارتریج، مدیر موسسه زیست شناسی پیری ماکس پلانک که این مطالعه را رهبری می کند، می افزاید: «این یک پیامد غیرمنتظره کاهش سیگنال دهی انسولین در مغز است و تاکید می کند که مسیرهای پیری سالم بین مردان و زنان متفاوت است».

این تحقیق در منتشر شده است پیشرفت علم.