چکیده ای گرافیکی که توضیح می دهد چگونه هورمون های لپتین و نوروتنسین به موش ها کمک می کنند تا نیازهای تغذیه ای و اجتماعی خود را متعادل کنند. اعتبار: پتزولد و همکاران
غذا خوردن یا جفت گیری – این سوال است (و پاسخ این است: موش های نسبتاً گرسنه جفت گیری را انتخاب می کنند). پژوهشگران در حال انتشار در مجله متابولیسم سلولی در روز پنجشنبه، 23 فوریه، نشان داد که موش‌های گرسنه وقتی مغزشان با لپتین، یک هورمون سرکوب‌کننده اشتها، تحریک می‌شود، تعامل با اعضای جنس مخالف را به خوردن و نوشیدن ترجیح می‌دهند.
تاتیانا کوروتکووا، نویسنده ارشد، عصب‌شناس در کلینیک دانشگاه کلن در آلمان می‌گوید: «ما می‌توانیم در هر زمان فقط یک رفتار را دنبال کنیم، بنابراین مغز ما باید به نحوی محاسبه کند که کدام رفتار پاداش‌دهنده‌تر است، یا فوری‌ترین نیاز ما چیست». .
برای روشن کردن سلسله مراتب رفتارهای ذاتی مانند خوردن، نوشیدن، معاشرت، و جفت گیری، تیم کوروتکووا نورون های موش را در هیپوتالاموس جانبی، یکی از “مراکز تغذیه” اصلی مغز مشاهده و تحریک کردند. آنها بر روی نورون‌هایی که گیرنده‌های لپتین و نورون‌هایی را دارند که نوروتنسین، دو هورمون مرتبط با گرسنگی و تشنگی، تولید می‌کنند، تمرکز کردند. آنها در کمال تعجب دریافتند که این نورون‌ها در هدایت رفتار اجتماعی و کمک به موش‌ها در تعادل نیازهای تغذیه‌ای و اجتماعی نقش دارند.
آن پتزولد، نویسنده اول، همچنین عصب‌شناس دانشگاه کلن می‌گوید: «ما شگفت‌زده شدیم که متوجه شدیم هیپوتالاموس جانبی تغذیه و نوشیدن را به رفتارهای اجتماعی مرتبط می‌کند. فعال‌سازی نورون‌های گیرنده لپتین باعث می‌شود موش‌ها با وجود گرسنگی یا تشنگی شدید، تعامل اجتماعی را در اولویت قرار دهند. این از نظر بیولوژیکی منطقی است زیرا شرکای جفت‌گیری چیزی نیست که همیشه در اطراف شما باشد، و بنابراین فرد باید بتواند گرسنگی یا تشنگی را نادیده بگیرد تا بتواند درگیر شود. در جفت گیری.”
محققان از میکروسکوپ‌های کوچک برای تجسم فعالیت تک تک سلول‌های عصبی مغز استفاده کردند، در حالی که موش‌ها در یک محفظه به کاوش و انجام رفتارهای مختلف پرداختند. کوروتکووا می گوید: «این یک مزیت بزرگ بود که ما می توانستیم فعالیت نورون ها را در یک حیوان آزادانه ثبت کنیم. ما واقعاً می‌توانستیم ببینیم که چگونه فعالیت عصبی در طی رفتارهای خاص تغییر می‌کند، و می‌توانیم فعالیت سلول‌های فردی را با دقت زمانی بالا ردیابی و تغییر دهیم.»
برای مشاهده اینکه چگونه اولویت‌های موش‌ها با توجه به میزان گرسنگی آنها تغییر کرده است، تیم رفتار موش‌هایی را که دسترسی نامحدود به غذا داشتند، با موش‌های «گرسنه حاد» (که غذای آنها یک شبه محدود شده بود) و موش‌های «گرسنه مزمن» (که غذایشان محدود بود) مقایسه کرد. به مدت 5 روز محدود شده است). محققان خاطرنشان می کنند که این “گرسنگی مزمن” می تواند در طبیعت نیز رخ دهد، جایی که غذا همیشه در دسترس نیست.
آنها دریافتند که نورون‌های گیرنده لپتین هنگام خوردن غذا مهار می‌شوند و هنگامی که با موش‌های جنس مخالف – جفت‌های بالقوه – ارتباط برقرار می‌کنند، فعال می‌شوند، اما نه زمانی که با موش‌های همجنس تعامل می‌کنند.
در مرحله بعد، محققان از سیگنال‌های نوری و شیمیایی برای تحریک انتخابی نورون‌ها استفاده کردند که به آنها اجازه داد مشاهده کنند که آیا این فعال‌سازی رفتار موش‌ها را تغییر می‌دهد یا خیر.
تحریک لپتین تأثیر کمی بر رفتار موش‌های سیر شده داشت، که عموماً بیشتر به معاشرت علاقه داشتند تا غذا خوردن، اما وقتی محققان نورون‌های گیرنده لپتین موش‌های گرسنه حاد را فعال کردند، اولویت‌های آنها تغییر کرد: آنها دیرتر به غذا نزدیک می‌شدند، کمتر غذا می‌خوردند. و زمان بیشتری را صرف معاشرت با همسران احتمالی کرد.
با این حال، تحریک لپتین قادر به غلبه بر گرسنگی قوی‌تر موش‌های دارای محدودیت غذایی مزمن نبود، که اشتهایشان کاهش نیافته و اولویت‌ها با فعال‌سازی لپتین تغییر نمی‌کند.
کوروتکووا می‌گوید: «بنابراین، ما این سیستم را داریم که فقط می‌تواند گرسنگی متوسط را تنظیم کند، اما گرسنگی شدید را نه. این مدار ممکن است به این که چرا رژیم‌ها جواب نمی‌دهند کمک کند: کاهش مصرف غذا برای مدت کوتاه مشکلی نیست، اما اگر سعی کنید آن را برای مدت طولانی‌تری انجام دهید، کارساز نیست.
در مقابل، زمانی که محققان نورون‌های نوروتنسین را فعال کردند، افزایش رفتار نوشیدن الکل را به قیمت معاشرت، هم با جفت‌های بالقوه و هم با موش‌های همجنس مشاهده کردند.
کوروتکووا می‌گوید: «ما معمولاً به نورون‌هایی فکر می‌کنیم که عملکرد خاصی دارند، اما متوجه شدیم که یک سلول در واقع می‌تواند چندین محرک مختلف را رمزگذاری کند. این امر از نظر بیولوژیکی بسیار منطقی است زیرا رفتارها نیاز به هماهنگی دارند و هماهنگ کردن رفتارها با یک سلول بسیار کارآمدتر از بسیاری از انواع سلول های مختلف است که به نوعی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.
کوروتکووا می‌گوید: «بعد، مایلیم بدانیم که چگونه فعالیت این سلول‌ها در طول پیشرفت چاقی یا ایجاد اختلالات خوردن تغییر می‌کند.
اطلاعات بیشتر:
تاتیانا کوروتکووا، جمعیت های مکمل جانبی هیپوتالاموس در برابر فشار گرسنگی مقاومت می کنند تا نیازهای تغذیه ای و اجتماعی را متعادل کنند. متابولیسم سلولی (2023). DOI: 10.1016/j.cmet.2023.02.008. www.cell.com/cell-metabolism/f … 1550-4131(23)00044-X
نقل قول: لپتین به موش‌های گرسنه کمک می‌کند رابطه جنسی را به جای غذا انتخاب کنند (2023، 23 فوریه) در 23 فوریه 2023 از https://medicalxpress.com/news/2023-02-leptin-hungry-mice-sex-food.html بازیابی شده است.
این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.