بیماران سیاه پوست به دلیل فیبروز ریوی در سنین پایین تر از بیماران سفیدپوست تشخیص داده می شوند، در بیمارستان بستری می شوند و می میرند.

فیبروز ریوی یک بیماری ویرانگر است که با ایجاد اسکار پیشرونده در ریه ها مشخص می شود و تا پنج سال پس از تشخیص، نیمی از بیماران را می کشد. در مورد اینکه آیا تفاوت هایی در نحوه تأثیر این بیماری بر افراد قومیت های مختلف وجود دارد یا خیر، اطلاعات کمی وجود دارد.

تحقیقات جدید در دانشگاه پزشکی شیکاگو نشان داده است که بیماران سیاه پوست مبتلا به فیبروز ریوی به طور قابل توجهی از همتایان اسپانیایی و سفیدپوست خود در طیف گسترده ای از معیارهای بیماری، از جمله تشخیص، اولین بستری شدن در بیمارستان، پیوند ریه و مرگ، جوان تر هستند.

Ayodeji Adegunsoye، MD، MS، استادیار پزشکی در UChicago Medicine و نویسنده اصلی این مطالعه که در 10 مارس منتشر شد، گفت: “فیبروز ریوی یک بیماری کشنده است و افراد اغلب درست در زمان بازنشستگی تشخیص داده می شوند.” شبکه JAMA باز است. “شما می توانید تصور کنید که چقدر ویرانگر خواهد بود، اگر تمام زندگی خود را مجدانه کار کنید و سپس زمانی که در شرف بازنشستگی هستید، تشخیص داده می شود که به یک بیماری با امید به زندگی حدود سه سال مبتلا هستید. هر چیزی که مرگ و میر ناشی از این بیماری را افزایش دهد باید به دقت بررسی شود.»

این مطالعه داده‌های چهار بیمارستان جغرافیایی مجزا در سراسر ایالات متحده را مورد بررسی قرار داد و نتایج را برای بیش از 4500 بیمار بین ژانویه 2003 تا آوریل 2021 دنبال کرد. برای بیماران سفید پوست بیماران سیاهپوست نیز در مقایسه با بیماران سفیدپوست و اسپانیایی تبار کمتر مرد بودند و بیشتر در بیمارستان بستری می شدند و در زمان اولین بستری شدن در بیمارستان، پیوند ریه و مرگ خود به طور مداوم جوانتر بودند.

آدگونسویه گفت: “من از طریق کارم با بیماران مبتلا به فیبروز ریوی در جنوب شیکاگو به مطالعه این سوال وادار شدم.” “این بیماری هیچ علت روشنی ندارد و هیچ درمانی ندارد، اما سرطان نیست؛ پیش آگهی بد باعث شد که فکر کنم آیا بیماران سیاه پوست به اندازه سفید پوستان تحت تأثیر این بیماری قرار دارند یا خیر، و آیا آنها پیامدهای متفاوتی را تجربه کرده اند یا نه. و ما دیدیم که سیاه پوستان تجربه بیماران با این بیماری حدود 10 سال تسریع می شود.

فیبروز ریوی با تعدادی از عوامل خطر، از جمله تشخیص آرتریت روماتوئید، قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، مشاغلی که فرد را در معرض خطر بالای استنشاق ذرات معلق و سیگار قرار می دهد، مرتبط است. محققان بر این باورند که تفاوت‌های مشاهده شده در این مطالعه احتمالاً با سبک زندگی و عوامل اجتماعی-اقتصادی مرتبط است که بیماران سیاه‌پوست را در معرض خطر بیشتری در معرض قرار گرفتن در معرض محیط قرار می‌دهد.

آدگونسویه گفت: «برای مثال، سیاه پوستان بیشتر در امتداد راهروهای ترانزیت زندگی می کنند و آنها را در معرض آلودگی هوای بیشتری قرار می دهند. “آنها همچنین بیشتر احتمال دارد که بیمه ناقص یا بیمه نشده باشند. سیاه پوست بودن خطری برای سلامتی ندارد، این عوامل محیطی و اجتماعی است که دسترسی بیماران سیاه پوست به مراقبت های با کیفیت را دشوار می کند.”

نتایج نیاز به تغییر سیاست را برای افزایش آگاهی در مورد خطرات و علائم بیماری و تشویق غربالگری های پیشگیرانه در صورت لزوم نشان می دهد. آدگونسویه به تغییرات اخیر در توصیه‌های غربالگری سرطان کولورکتال اشاره کرد که به دلیل تحقیقاتی که نشان می‌دهد بیماران سیاه‌پوست بیشتر در سنین پایین‌تر تشخیص داده می‌شوند، تحریک شده است.

او گفت: «این نتایج به قدری عمیق است که من معتقدم باید همه افراد را زودتر از نظر فیبروز ریوی غربالگری کنیم، به خصوص اگر بیمار دارای هر گونه فاکتور خطر باشد.» “اگر بتوانید زودتر بیماری را تشخیص دهید، نتایج بهبود خواهند یافت. ما در حال حاضر بیشتر از 10 سال پیش درباره بیماری می دانیم، و در حالی که هیچ درمانی وجود ندارد، درمان هایی در دسترس هستند – برخی از آنها به سادگی تغییر هستند. محیط شما یا استفاده از ماسک برای کاهش قرار گرفتن در معرض محیط، اما داروهایی نیز وجود دارند که می توانند پیشرفت بیماری را کاهش دهند.

وی افزود: مردم باید توجه داشته باشند که هر سرفه ای نشانه فیبروز ریوی نیست، بلکه بیماران و تیم های مراقبتی آنها باید چنین علائمی را به دقت ارزیابی کنند، هر چه زودتر بتوانیم در این بیماری مداخله کنیم، می توانیم به بیماران فرصت بیشتری برای لذت بردن از زندگی خود بدهیم.

آدگونسویه و تیم تحقیقاتی او اکنون در حال بررسی مکانیسم‌های مولکولی و قرار گرفتن در معرض محیطی هستند که ممکن است در ایجاد تفاوت‌های نژادی مشاهده شده در این مطالعه نقش داشته باشد. درک اینکه چگونه چیزهایی مانند آلودگی، رژیم غذایی و استرس می توانند زیست شناسی انسان را تغییر دهند، ممکن است به روشن شدن علت و نحوه پایان یافتن فیبروز ریوی در برخی بیماران کمک کند، و اینکه آیا فرصتی برای مداخله قبل از مرگبار شدن آن وجود دارد یا خیر. آنها همچنین در حال بررسی هستند که آیا ابتلا به COVID-19 بیماران را در معرض خطر بالاتر فیبروز ریوی قرار می دهد یا خیر.

در خارج از آزمایشگاه، آدگونسویه می‌گوید که او فقط می‌خواهد بیماران آنچه را که نیاز دارند و در مواقعی که به آن نیاز دارند، دریافت کنند، از جمله درک اینکه محافظت از ریه‌هایشان در برابر آلاینده‌ها و محرک‌ها گامی آسان برای جلوگیری از بسیاری از انواع فیبروز ریوی است.

او گفت: «در صورتی که در یک پالایشگاه یا کارخانه کار می کنید، استفاده از ماسک می تواند کمک کننده باشد. مردم باید درک کنند که تنفس هوای پاک، به همان سادگی که به نظر می رسد، می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.