ماهی آرژانتینی با “بالاترین سطح علف کش در جهان”


[BUENOS AIRES] بافت عضلانی سایه (Prochilodus lineatus) خوراکی های استان سانتافه آرژانتین به سطوح علف کش های قطبی آلوده است [solubles en agua] بلندترین در جهان»، مقاله ای می گوید که به زودی در مجله Science of the Total Environment منتشر خواهد شد.

ماهی‌های رودخانه سالادو، شاخه‌ای از پارانا (طولانی‌ترین رودخانه آمریکای جنوبی پس از آمازون)، آثاری از 9 حشره‌کش، علف‌کش و قارچ‌کش را نشان دادند که روی محصولات تراریخته سویا، ذرت و پنبه که در حوضه رودخانه به وفور یافت می‌شوند.

اگرچه اثرات آن بر روی ماهی و انسان هنوز به طور کامل مشخص نشده است، نویسندگان در مورد نیاز به اتخاذ تدابیر احتیاطی شدید در یکی از مهم ترین مسیرهای آبی کشور که غذا را هم به صورت محلی و هم برای صادرات فراهم می کند، هشدار می دهند. برای افزایش فاصله بین محصولات تراریخته وابسته به آفت کش ها و اکوسیستم های آبی و همچنین بهبود رویکرد به خطرات زیست محیطی ضروری است. رافائل لاژمانوویچ، مسئول تیم تحقیق، تصریح کرد SciDev.Net که این فاصله باید حداقل 1000 متر باشد.

محققان رسوبات رودخانه، ماهیچه ها و احشاء 16 ماهی خریداری شده از ماهیگیران را در طول 100 کیلومتر با بهره وری بالا در کشاورزی تجزیه و تحلیل کردند.

“غلظت بسیار بالا” حشره کش سیپرمترین (تا 204 میکروگرم در هر کیلوگرم) در بافت عضلانی یافت شد. قارچ کش پیراکلوستروبین (50 میکروگرم بر کیلوگرم)؛ از علف‌کش‌های گلایفوسیت (187 میکروگرم بر کیلوگرم)، همراه با اسید تجزیه آن AMPA (3116 میکروگرم بر کیلوگرم)، و گلوفوسینات آمونیوم (677 میکروگرم بر کیلوگرم).

لاجمانوویچ در ایمیلی گفت، قبل از این کار، بالاترین سطح گلایفوسیت ثبت شده در ماهی «کمتر از 10 ug/k» بود و «هیچ» اطلاعاتی درباره وجود گلوفوسینات وجود نداشت.

افزایش فاصله بین محصولات تراریخته وابسته به آفت‌کش‌ها و اکوسیستم‌های آبی و بهبود رویکرد به خطرات زیست‌محیطی به فوریت مورد نیاز است.

منتشر شده در: “کوکتل های باقی مانده آفت کش در ماهی Prochilodus lineatus از رودخانه سالادو (آمریکای جنوبی): اولین رکورد غلظت بالای علف کش های قطبی”.

مطالعه‌ای بر روی اثرات علف‌کش‌های قطبی که در سال 2021 منتشر شد، حداکثر سطوح AMPA 300 ug/k را در بافت ماهیچه‌ای و 650 ug/k را در کبد ماهی تشخیص داد. Hoplosternum littorale (معروف به کاسکارودوس) از همان استان که در دیگری مشخص شده است پست الکترونیک آندریا روسی، یکی از نویسندگان. اگرچه شواهدی مبنی بر آسیب سلولی یا اثرات نوروتوکسیک وجود نداشت، تغییراتی در پارامترهای هماتولوژیک نمونه‌های نمونه‌گیری شده مشاهده شد.

با این حال، مواجهه شدید با مقادیری که در این مورد یافت می‌شود، می‌تواند اثرات «چندین»، هم در ماهی و هم در انسان ایجاد کند، که شامل سمیت ژنتیکی (توانایی ایجاد آسیب ژنتیکی) و اختلالات هورمونی، مرتبط با ظهور تومورها، ناهنجاری‌ها، لاژمانوویچ توضیح می دهد که اختلالات سیستم تولید مثل، مسمومیت عصبی یا مشکلات ایمنی.

بین سال‌های 2019 تا 2022، همان محقق – استاد منصب گروه سم‌شناسی زیست محیطی در دانشگاه ملی دل لیتورال – هشدارهای مشابهی درباره اثرات ترکیبی گلایفوسیت با آرسنیک و میکروپلاستیک‌ها صادر کرده بود.

نویسندگان اذعان می‌کنند که حلالیت بالای آفت‌کش‌ها تعیین سطوح آلاینده را «مشکل‌ساز» می‌کند، اگرچه همین حلالیت باعث افزایش سمیت آنها در محیط‌های آبی می‌شود، جایی که غشای ماهی جذب را تسهیل می‌کند.

از این نظر، دکتر علوم طبیعی اریک اسپرانزا – که 14 سال پیش مقادیر بالایی از هیدروکربن ها را در چربی تارپون در نزدیکی شهر بوئنوس آیرس پیدا کرد – از طریق تلفن از اینکه امکان اندازه گیری گلایفوسیت و گلوفوسینات در ماهی وجود دارد خوشحال است. بافت ماهیچه ای

محقق آزمایشگاه شیمی زیست محیطی و بیوژئوشیمی دانشگاه های آرژانتینی لاپلاتا و آرتورو ژورتچه هشدار می دهد: «این تأثیر کشاورزی سویا را نشان می دهد.

اگرچه «وجود علف‌کش لزوماً به معنای آسیب‌دیدگی ماهی نیست»، اما توصیه می‌کند تا زمانی که مطالعات جدید اثرات آن را با دقت بیشتری مشخص کند، از مصرف آن اجتناب شود، اگرچه روشن می‌کند که در حال حاضر این یک تصمیم است. مصرف کننده هر فرد

در رابطه با ممنوعیت احتمالی ماهیگیری در استان، اسپرانزا محتاط است، زیرا این اقدامی است که “نیازمند در نظر گرفتن عوامل اقتصادی و اجتماعی مانند افرادی است که از این فعالیت امرار معاش می کنند.”

منابعی از خدمات ملی بهداشت و کیفیت کشاورزی و مواد غذایی – مسئول کنترل ایمنی مواد غذایی با منشاء حیوانی و گیاهی در آرژانتین – گفتند. SciDev.Net که به گزارش “اهمیت نسبی داده شده است”، زیرا آنها در مورد روش شناسی آن، به عنوان مثال، در رابطه با تعداد نمونه های تجزیه و تحلیل شده، ملاحظاتی دارند.

آژانس در حال حاضر آثار علف کش ها را در ماهی اندازه گیری نمی کند. حداکثر حد باقیمانده (MRL) فقط برای سبزیجات ایجاد شده است. با این حال، آنها پیشنهاد می کنند که ارزش های یافت شده خطری برای سلامت انسان ندارند. به عنوان مثال، در مورد سویا برای مصرف، MRL برای گلایفوسیت 5000 میکروگرم بر کیلوگرم است.

با این حال، نویسندگان مقاله اصرار دارند که “آلودگی آفت کش رودخانه سالادو یک تهدید مضر برای زنده ماندن جمعیت ماهی و سایر موجودات آبزی و خطر بزرگی برای مصرف کنندگان است.”

آنها پیشنهاد می کنند که یک مقررات روشن در مورد حداکثر سطوح قابل تحمل برای این مواد، رویکرد بهتری را به وضعیت ارائه می دهد.

تلاش های مختلف در SciDev.Net برای دستیابی به بیانیه رسمی در مورد اقدامات آتی توسط دولت سانتافه تا زمان بسته شدن این اطلاعات ناموفق بود.

> لینک به چکیده مقاله در علم کل محیط زیست

این مقاله توسط نسخه آمریکای لاتین و کارائیب تهیه شده است SciDev.Net