پیش بینی خطر لخته شدن خون در تومورهای مغزی

نتایج منتشر شده در ژورنال، دانشمندان Northwestern Medicine ابزار جدیدی برای کمک به پزشکان برای پیش‌بینی خطر ترومبوآمبولی وریدی در بیماران مبتلا به گلیوما منتشر بزرگسالان ایجاد کرده‌اند. خون.

ترومبوآمبولی‌های وریدی (VTE)، لخته‌های خونی که در رگ‌ها تشکیل می‌شوند، می‌توانند برای بیماران مبتلا به گلیومای منتشر بزرگسالان، شایع‌ترین نوع تومور بدخیم که در مغز ایجاد می‌شوند، تهدیدکننده زندگی باشند.

برای ایجاد ابزار پیش‌بینی خطر، محققان خون شریانی، بافت تومور و سایر داده‌های 483 بیمار مبتلا به گلیوما منتشر نوع بزرگسالان را تجزیه و تحلیل کردند.

آنها هفت عامل را پیدا کردند که خطر ابتلا به VTE را در این بیماران پیش بینی می کند: سابقه قبلی VTE، فشار خون بالا، آسم، افزایش تعداد گلبول های سفید خون، درجه گلیوما بالاتر، افزایش سن بیمار و افزایش شاخص توده بدنی.

برعکس، محققان دریافتند که جهش در ژن های IDH1 یا IDH2، کم کاری تیروئید و غیرفعال سازی ژن MGMT همگی کاهش خطر VTE را پیش بینی می کنند.

کریگ ام هوربینسکی، MD، Ph.D.، مدیر آسیب شناسی اعصاب در بخش آسیب شناسی، مدیر مرکز اصلی آسیب شناسی در رابرت اچ. لوری، گفت: این ده متغیر سپس برای ایجاد یک ابزار جدید پیش بینی VTE مبتنی بر وب ترکیب شدند. مرکز جامع سرطان دانشگاه نورث وسترن و نویسنده ارشد این مطالعه.

وی گفت: برای اولین بار، ما یک پیش بینی مبتنی بر شواهد ترومبوآمبولی وریدی به طور خاص برای بیماران گلیوما داریم. “این ابزار یک ماشین حساب مبتنی بر وب است. شما اطلاعات اولیه در مورد بیمار و تومور را وارد می کنید و درصد خطر را در یک، سه، شش و 12 ماهگی دریافت می کنید.”

هوربینسکی گفت که با داشتن این اطلاعات، پزشکان می توانند خطر لخته شدن خون را در مقابل سایر خطرات ناشی از تجویز پیشگیرانه داروهای ضد انعقاد، که گاهی اوقات می تواند باعث خونریزی مغزی شود، ارزیابی کنند.

هوربینسکی گفت: «وقتی به طور غیررسمی از پزشکان در مورد چگونگی ارزیابی خطر این لخته‌های خونی نظرسنجی کردم، پاسخ‌های مختلفی دریافت کردم. “همه چیز به میزان تهاجمی آنها در مورد پیشگیری از ترومبوتیک بستگی دارد. پزشکان می توانند از قبل به بیماران هپارین بدهند اما اغلب نمی دانند که آیا یک بیمار خاص واقعاً در معرض خطر لخته شدن خون است یا خیر. به علاوه، تجویز هپارین دردناک است و ممکن است خطر خونریزی در مغز را افزایش می دهد. پیش از این، هرگز شواهد دقیقی برای هدایت این تصمیم گیری وجود نداشت.

در حال حاضر، Horbinski گفت که قصد دارد آزمایشی را با بیماران در معرض خطر انجام دهد تا اعتبار بیشتر این ابزار را تأیید کند و راهنمایی های بهتری را در مورد اینکه کدام بیماران از داروهای ضد انعقاد پیشگیرانه بیشترین سود را می برند، ارائه دهد.