مطالعه بررسی می کند که چگونه «خرید واکسن» بر عرضه در طول همه گیری تأثیر می گذارد

زمانی که واکسن کووید-19 در ایالات متحده قابل دریافت شد، سیاست مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری این بود که افراد باید اولین واکسن موجود را دریافت کنند.

تحقیقات جدید از دانشگاه واشنگتن نشان می دهد که ممکن است موثرترین استراتژی نبوده باشد. این مطالعه که اخیراً به صورت آنلاین در مجله منتشر شده است مدیریت تولید و عملیات، در نظر می گیرد که آیا افراد باید بتوانند نوع واکسن خود را انتخاب کنند یا خیر.

مطالعات گذشته نشان می دهد که حدود 30 درصد از آمریکایی ها نظر قوی دارند و ترجیح می دهند نوع واکسن خود را انتخاب کنند. این عمل که «خرید واکسن» نامیده می‌شود، می‌تواند از دو طریق بر عرضه به‌موقع تأثیر بگذارد: محدود کردن انتخاب می‌تواند باعث شود مردم واکسن‌های موجود را رد کنند، در حالی که ارائه انتخاب ممکن است منجر به هدر رفتن عرضه شود.

لیلا ناگزواران، نویسنده این مطالعه و استادیار مدیریت عملیات در دانشکده تجارت UW Foster، گفت: «در ابتدا، استراتژی CDC این بود که بین واکسن‌های موجود تفاوت قائل نشود. “وقتی این اطلاعات در زمان رزرو واکسن ارائه نمی شود، افراد باید شانس تخصیص واکسن خاصی را ارزیابی کنند. اگر در مورد یک واکسن مردد باشند یا ترجیحات ناهنجاری داشته باشند، بر تصمیم آنها تاثیر می گذارد.”

زمانی که ما در مورد واکسیناسیون بیشتر افراد در مرحله اولیه عرضه فکر می کنیم، هر ذره اهمیت دارد. یک مداخله کوچک مانند اجازه دادن به افراد برای انتخاب می تواند راه درازی داشته باشد.”

مردم در مورد جوانب مثبت و منفی گزینه های واکسن بحث کرده اند. واکسن‌های فایزر و مدرنا به دو دوز نیاز دارند و حدود 90 درصد در برابر نوع اصلی کووید-19 کارایی دارند. جانسون و جانسون یک گزینه تک دوز را ارائه می دهد، اما راحتی با اثربخشی کمتری همراه است. سیاست ها نیز بر اساس کشور متفاوت است. در حالی که بریتانیا به بیماران اجازه انتخاب واکسن خاصی را در مراحل اولیه معرفی نمی داد، کشورهای دیگر مانند صربستان انتخاب کاملی را برای جمعیت خود فراهم کردند.

نگزواران گفت: «آنچه ما دریافتیم این است که کشورهای فقیر از واکسن معمولاً باید اطلاعات مربوط به واکسن را مخفی کنند، فقط به این دلیل که عرضه واکسن‌ها بسیار کم است. “با افزایش عرضه، ارائه انتخاب نرخ واکسیناسیون را بهبود می بخشد.”

این یافته‌ها نشان می‌دهد که کشورهای فقیر از واکسن می‌توانند با محدود کردن انتخاب، گسترش واکسیناسیون را آغاز کنند و پس از افزایش عرضه اجازه انتخاب بدهند. اما کشورهای غنی از واکسن، مانند ایالات متحده و کانادا، باید انتخابی برای تلاش و بهبود نرخ واکسیناسیون ارائه دهند.

یک مدل مبتنی بر داده برای انتقال COVID-19 همراه با تصمیمات واکسیناسیون افراد نشان داد که ارائه انتخاب منجر به عفونت های کمتر در ایالات متحده می شود. یکی از این واکسن‌ها توسط جانسون و جانسون ارائه می‌شود که بین 5 تا 8 درصد از کل عرضه دوز واکسن را تشکیل می‌دهد.

نگزواران گفت: “ما باید نسبت کمی از واکسن های تک دوز را حفظ کنیم.” “حتی اگر اثربخشی کمتری داشته باشد، برخی از افراد آن واکسن را دریافت می کنند و با آن یک دوز تمام می شود. در نتیجه، می توانید افراد بیشتری را با همان تعداد دوز کلی در عرضه واکسینه کنید.”

برای ایالات متحده، محققان یک رویکرد ترکیبی را پیشنهاد می کنند که در آن افراد می توانند واکسن ترجیحی را انتخاب کنند یا اولین نوع موجود را انتخاب کنند. این گزینه واکسن‌ها را مؤثرتر اجرا می‌کند، زیرا عرضه واکسن را در نظر می‌گیرد و تضمین می‌کند که افراد دارای اولویت قوی واکسن مورد علاقه خود را دریافت کنند.

نگزواران گفت: «این یک پاسخ واحد نیست. همیشه درست نیست که شما باید آن اطلاعات را فاش کنید یا آن اطلاعات را پنهان کنید. این بستگی به عواملی دارد که بر شیوع بیماری در یک کشور و عرضه واکسن تأثیر می گذارد. فکر کنید و راهنمایی کنید که چگونه امیدواریم این کار را بهتر انجام دهیم.”