داروی جدید عمر بیماران سرطانی لاعلاج را افزایش می دهد

یک داروی سرطان امیدوارکننده که فقط سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهد توسط محققان دانشگاه علم و فناوری نروژ (NTNU) و یک شرکت فرعی دانشگاهی به نام APIM Therapeutics ساخته شده است.

NTNU مسئول تحقیقات پایه بوده است. APIM Therapeutics از تحقیقات پایه برای توسعه این دارو استفاده کرده است.

18 سال و بیش از 20 میلیون یورو طول کشیده است.

این دارو اکنون بر روی 20 بیمار سرطانی که بیماری لاعلاجی داشتند، آزمایش شده است. آنها تمام درمان های موجود را امتحان کرده بودند، و به عنوان آخرین راه حل، گزینه جدیدی را که در مرحله آزمایشی بود، امتحان کردند.

رشد سرطان متوقف شد

این آزمایشات در استرالیا انجام شد، جایی که کلینیک هایی وجود دارد که در آزمایش داروهای جدید تخصص دارند.

نتایج بسیار امیدوارکننده است و در مجله منتشر شده است انکوژن.

هفتاد درصد از بیمارانی که دارو را آزمایش کردند پس از شش هفته پایدار بودند. 12 نفر دارو را ادامه دادند و به مدت 18 هفته پایدار بودند. یک زن به مدت 17 ماه این دارو را مصرف کرد و بیش از دو سال پایدار بود.

به عبارت دیگر رشد سرطان متوقف شد.

هدف از این آزمایش در استرالیا در درجه اول بررسی اثربخشی این دارو نبود، بلکه تعیین سمی بودن آن برای انسان ها بود.

مطمئنا سمی نبود

قبلاً نشان داده شده بود که این دارو هم سرطان را از خود دور می کند و هم در آزمایشات آزمایشگاهی و حیوانی آن را شکست می دهد.

ماریت اوترلی پشت همه تحقیقات است. او استاد پزشکی مولکولی در NTNU است.

بیماران از ریزش مو اجتناب می کنند

با سرطان، آسیب در ماده ژنتیکی سلول ها رخ داده است، به طوری که سلول ها به طور غیرقابل کنترلی تقسیم می شوند. در نهایت سلول های آسیب دیده جمع می شوند و تومور سرطانی را تشکیل می دهند.

سلول‌های سرطانی نسبت به سایر سلول‌ها استرس بیشتری دارند. با این حال، آنها نمی‌میرند، اما حتی زمانی که آسیب می‌بینند به رشد خود ادامه می‌دهند. درمان مرسوم سرطان با شیمی‌درمانی، فشار بیشتری بر سلول‌های سرطانی وارد می‌کند تا سلول‌ها در نهایت می‌میرند. شیمی‌درمانی همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اوترلی می‌گوید: سلول‌ها، از جمله سلول‌های طبیعی، مانند فولیکول‌های مو، و در نتیجه کل بدن را با عوارض جانبی زیادی مانند ریزش مو تحت تأثیر قرار می‌دهد.

اینجاست که اختراع او برجسته می شود.

داروی سرطان جدیدی که Otterlei ساخته است ATX-101 نام دارد. فقط روی سلول های سرطانی تحت استرس کار می کند و سایر سلول های سالم بدن را به حال خود رها می کند.

یکی از تفاوت های این دارو این است که بیماران سرطانی از ریزش مو خودداری می کنند.

“ATX-101 را می توان به عنوان تنها درمان استفاده کرد. همانطور که در مطالعات اخیر نشان داده شده است می تواند سرطان را تثبیت کند، اما این دارو همچنین می تواند به عملکرد بهتر شیمی درمانی کمک کند تا مجبور نباشید مقدار زیادی از آن را داشته باشید.” اوترلی می گوید.

از کشف تا پزشکی

به عبارت ساده، داروی جدید سرطان توانایی سلول‌های سرطانی را برای مقابله با استرس از بین می‌برد تا آنها بمیرند.

به عبارت کمی پیچیده تر، داروی جدید سرطان یک پپتید است که حاوی یک توالی اتصال ویژه به نام APIM است که در بسیاری از پروتئین های مختلف یافت می شود که به یک مولکول هماهنگ کننده به نام PCNA متصل می شوند.

اگر هنوز در آنجا معلق هستید، توضیح بیشتر این است که بیش از 500 پروتئین به طور بالقوه می توانند به این مولکول هماهنگ کننده متصل شوند.

نیمی از پروتئین ها حاوی توالی های اتصالی هستند که ما کشف کردیم و نام APIM را برای توالی به دست آوردیم. ما دریافتیم که توالی APIM برای اتصال به PCNA عمدتاً در هنگام استرس استفاده می شود و برای تنظیم استرس در سلول مهم است. با مسدود کردن آن. اوترلی می‌گوید که این پیوندها، تنظیم استرس از بین می‌رود.

همه اینها در نگاهی به گذشته بسیار آسان و ساده به نظر می رسد.

اما مسیر از کشف بیولوژیکی در آزمایشگاه تا استفاده از این دانش برای درمان افراد 18 سال طول کشیده است.

اولین مانع ایجاد دارویی بود که همانند کشف بیولوژیکی عمل کند.

هیچ صنعت دارویی واقعی در نروژ وجود ندارد

Otterlei و تیمش توانستند دارو را پس از چندین سال آزمایش و خطای مکرر ایجاد کنند که سپس آنها را قادر به ثبت اختراع کرد.

این تیم همچنین برای درک اینکه مولکول هماهنگ کننده PCNA چگونه عملکردهای تنش مختلف را تنظیم می کند کار کرد. Otterlei و همکارانش در NTNU اخیراً مقاله ای منتشر کردند که نشان داد PCNA نقش تازه کشف شده ای به عنوان تنظیم کننده متابولیسم در سلول های ما دارد.

محققان بر این باورند که این نقش برای اثر تثبیت کنندگی این دارو بر بیماران سرطانی بسیار مهم است.

تمام تحقیقات اولیه در NTNU انجام می شود، اما از آنجایی که یک دانشگاه نمی تواند یک بازیگر تجاری باشد و دارو تولید کند، Otterlei مجبور شد یک شرکت تاسیس کند و یک کار کاملاً متفاوت از انتشارات آکادمیک را شروع کند.

آن تعقیب، شکار پول و سرمایه گذاران بود.

ما هیچ صنعت دارویی برای داروهای جدید در نروژ نداریم. کاری که ما روی آن کار می کنیم برای اکثر سرمایه گذاران اینجا بسیار طولانی مدت است. هزینه آزمایش های بالینی از ده میلیون یورو به بالا می رسد و به دست آوردن بودجه کافی بسیار دشوار است. اوترلی می‌گوید: شرکت‌های داروسازی می‌خواهند قبل از اینکه علاقه‌مند شوند، نتایج یک آزمایش بالینی فاز 2 را دریافت کنند.

همچنین دریافت پشتیبانی از تحقیقات اساسی پیرامون خود اکتشاف بیولوژیکی مشکل ساز بوده است، تا حد زیادی به این دلیل که Otterlei سعی در تجاری سازی و ایجاد یک دارو داشته است.

Otterlei می گوید: “من جستجو و جست و جو کرده ام. بدون حمایت داخلی NTNU، هیچ چیز از همه اینها به دست نمی آمد.”

اکنون اثربخشی دارو در حال بررسی است

این توسعه اکنون وارد فاز 2 شده است. آزمایش در استرالیا (فاز 1) باید نشان دهد که دارو سمی نیست. فاز 2 نیاز به تعیین اثربخشی دارو دارد که در حال حاضر ادامه دارد.

این دارو اکنون در ایالات متحده بر روی بیماران مبتلا به سارکوم، نوعی سرطان بافت همبند، آزمایش خواهد شد. در استرالیا، این دارو بر روی بیماران مبتلا به سرطان تخمدان آزمایش خواهد شد. هر دو کارآزمایی بالینی در ترکیب با شیمی درمانی انجام می شود.

با این حال، حتی اگر نتایج حاصل از آزمایشات خوب باشد، راه رو به جلو هنوز نامشخص است.

“بسیاری از داروها ممکن است موثر باشند، اما از طریق فرآیند توسعه موفق نشوند. صنعت داروسازی هیچ پروژه ای را که نتوانند از آن سود ببرند، انجام نمی دهد. آنچه که ما توسعه می دهیم باید کمی بهتر از درمان های فعلی باشد، و ترجیحا تولید ارزان تر و عوارض جانبی کمتری است. تنها در این صورت است که یک دوره توسعه گران قیمت می تواند نتیجه دهد. این مدت طولانی بوده است و هنوز راه زیادی در پیش است.”

مقاله در مجله منتشر شده است انکوژن.