آیا اتوآنتی بادی ها در COVID-19 کمتر از آنچه قبلا تصور می شد مضر هستند؟

بیماران مبتلا به کووید-19 که به شدت بیمار هستند، اغلب آنتی بادی هایی در خون خود دارند که به ساختارهای خود بدن متصل می شوند، به اصطلاح اتوآنتی بادی. دانشمندان BIH در Charité و مرکز Max Delbrück اکنون کشف کرده اند که این اتوآنتی بادی ها اغلب نه تنها به یک بلکه به چندین هدف متصل می شوند. این یافته شگفت انگیز نقش اتوآنتی بادی ها را در تعیین پیشرفت بیماری زیر سوال می برد. در بیشتر موارد، زمانی که بیماران به شدت بیمار می شوند، احتمالاً سرزنش نمی شوند. دانشمندان یافته های خود را در این مقاله منتشر کرده اند مجله ایمونولوژی اروپا.

در تابستان 2020، یک کشف توسط یک گروه تحقیقاتی فرانسوی به رهبری ژان لوران کازانووا، ایمونولوژیست، باعث ایجاد حسی شد. تیم او آنتی بادی هایی را در خون بیماران مبتلا به کووید-19 پیدا کرده بود که علیه مولکول سیگنال دهنده نوع 1 اینترفرون هدایت می شد. بدن برای محافظت از خود در برابر ویروس ها اینترفرون تولید می کند، اما زمانی که اتوآنتی بادی ها به اینترفرون متصل می شوند، آن را بی اثر می کنند و در نتیجه بیمار را بی دفاع می کنند.

تعداد کمی از نمونه‌های کووید-19 خود واکنشی را به یک هدف نشان می‌دهند

دکتر کاترین دلا رزا، که دارای استادی یوهانا کوانت برای مکانیسم‌های ایمنی ترجمه‌ای در مؤسسه بهداشت برلین در Charité (BIH) است، می‌گوید: «این باعث شد بسیاری از ایمونولوژیست‌ها شروع به جستجوی اتوآنتی‌بادی‌های بیشتر در خون بیماران COVID-19 کنند. ) ضمن انجام تحقیقات در مرکز ماکس دلبروک. و آنها تعداد کمی را یافته اند: محققان تاکنون در مجموع 17 آنتی بادی را شناسایی کرده اند که ساختارهای خود بدن را هدف قرار می دهند، از جمله پروتئین ACE2 که به عنوان گیرنده ای برای ویروس عمل می کند.

د لا روزا و تیم او همچنین خون بیماران COVID-19 تحت درمان در Charité را بررسی کردند. آن‌ها همچنین آنتی‌بادی‌هایی را علیه پروتئین ACE2، علیه اینترفرون آلفا و دیگر پروتئین‌های بدن پیدا کردند. دکتر میخائیل لبدین گزارش می دهد: “جالب است که رابطه واضحی بین اتوآنتی بادی های محلول ACE2 و اتصال دهنده به ACE2 وجود نداشت. ظاهر موقتی اتوآنتی بادی ها نیز استدلالی علیه پاسخ ایمنی هدایت شده توسط ACE2 بود.” دانشجوی آزمایشگاه د لا روزا و نویسنده اصلی مقاله حاضر. با این حال، ما یک همبستگی بین مقدار آنتی بادی های مختلف اتوآنتی بادی پیدا کردیم که باعث چرخش چرخ های ما شد.

اتوآنتی بادی ها طیف وسیعی از اهداف را تشخیص می دهند

متخصصان آنتی بادی تعجب کردند که چگونه ممکن است عفونت COVID-19 بتواند پادتن های مختلف را در مقادیر مساوی تولید کند. آیا می تواند یک آنتی بادی مشابه با توانایی اتصال به پروتئین های مختلف بدن باشد؟ آیا آنها به اصطلاح آنتی بادی های چند اختصاصی بودند؟

دانشمندان سپس واکنش پذیری آنتی بادی های موجود در خون بیماران COVID-19 را تجزیه و تحلیل کردند. اکثریت قریب به اتفاق نمونه‌ها خودایمنی چند واکنشی را نشان دادند، زیرا آنتی‌بادی‌ها طیف گسترده‌ای از پروتئین‌ها را به میزان مشابهی شناسایی کردند. اتوآنتی بادی ها تنها در چند نمونه به یک هدف خاص هدایت شدند. د لا روزا می‌گوید: «از نظر کووید-19، اکنون سؤال این بود که آیا آنتی‌بادی‌های چندگانه می‌توانند بر پیشرفت بیماری تأثیر بگذارند یا اینکه اتوآنتی‌بادی‌های هدف‌دار توانایی انحصاری برای انجام این کار را دارند؟» آنتی بادی های بی بند و بار در سایر بیماری های عفونی مانند تب غدد و اچ آی وی نیز وجود دارد.

اتوآنتی بادی های بی وقفه هیچ تاثیری بر مسیر سیگنال دهی اینترفرون ندارند

سپس دانشمندان عملکرد آنتی بادی هایی را که پیدا کرده بودند ارزیابی کردند. در پتری دیش، سلول‌های خون سالم را با اتوآنتی‌بادی‌های بیماران مخلوط کردند و مشاهده کردند که آیا این تأثیری بر رشد یا رفتار سلول‌ها دارد یا خیر. لبدین گزارش می‌دهد: «سلول‌ها اصلاً به حضور آنتی‌بادی‌های چند واکنشی واکنش نشان ندادند». تنها زمانی که آنتی بادی های تک اختصاصی هدفمند را به سلول ها اضافه کردیم، رفتار آنها تغییر کرد.»

د لا روزا نمی خواهد در مورد اهمیت اتوآنتی بادی ها به طور کلی تردید ایجاد کند. او می‌گوید: «مطمئن است که اتوآنتی‌بادی‌ها علیه اینترفرون نوع 1 به‌ویژه به پیشرفت شدید بیماری کمک می‌کنند. با این حال، وقتی صحبت از تشخیص و درمان به میان می‌آید، باید آزمایش‌های بیشتری انجام شود تا تأیید شود که آنتی‌بادی‌هایی وجود دارند که به طور خاص پروتئین بدن خاصی را تشخیص می‌دهند. ممکن است تمام چیزی که با آن سر و کار داریم، نماینده‌ای اساساً بی‌ضرر از آنتی‌بادی‌های اتوآنتی‌ویژه باشد. ”

ارائه شده توسط موسسه بهداشت برلین در Charité (BIH)