آلودگی هوا ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد

بر اساس یک متاآنالیز جدید از دانشکده بهداشت عمومی هاروارد TH Chan، قرار گرفتن در معرض ذرات ریز آلاینده هوا (PM2.5) ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد.

“این یک گام بزرگ در ارائه داده های عملی برای آژانس های نظارتی و پزشکان از نظر درک وضعیت ادبیات در مورد این موضوع بسیار مهم بهداشتی است. نتایج می تواند توسط سازمان هایی مانند آژانس حفاظت از محیط زیست که در حال حاضر در حال بررسی است استفاده شود. “تقویت محدودیت‌های قرار گرفتن در معرض PM2.5.” “یافته های ما از اهمیت بهداشت عمومی چنین اقدامی حمایت می کند.”

این مطالعه اولین مرور سیستماتیک و متاآنالیز است که از ابزار جدید ریسک سوگیری در مطالعات غیرتصادفی قرار گرفتن در معرض (ROBINS-E) استفاده می‌کند که به سوگیری در مطالعات زیست‌محیطی با جزئیات بیشتری نسبت به سایر رویکردهای ارزیابی می‌پردازد. همچنین اولین مطالعه‌ای است که شامل مطالعات جدیدتر می‌شود که از «تعیین مورد فعال» استفاده می‌کردند، روشی که شامل غربالگری کل جمعیت‌های مورد مطالعه و سپس ارزیابی حضوری برای زوال عقل در میان افرادی بود که در ابتدا زوال عقل نداشتند.

این مطالعه در منتشر خواهد شد BMJ.

بیش از 57 میلیون نفر در سراسر جهان در حال حاضر با زوال عقل زندگی می کنند، و برآوردها نشان می دهد که این تعداد تا سال 2050 به 153 میلیون افزایش خواهد یافت. تصور می شود که تا 40 درصد از این موارد با عوامل خطر بالقوه قابل تغییر، مانند قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا مرتبط هستند.

ویسکوپف و نویسندگان همکارش، الیسا ویلکر، محقق در مرکز بهداشت محیطی هاروارد چان-NIEHS، و مروا عثمان، دانشجوی دکترا در برنامه علوم زیستی در بهداشت عمومی، بیش از 2000 مطالعه را اسکن کردند و 51 مورد را شناسایی کردند که یک انجمن را ارزیابی کردند. بین آلودگی هوای محیط و زوال عقل بالینی، همه در 10 سال گذشته منتشر شده است.

این مطالعات از نظر سوگیری با استفاده از ROBINS-E مورد ارزیابی قرار گرفتند و 16 مورد از آنها معیارهای متاآنالیز را داشتند. اکثر تحقیقات در مورد PM2.5 بود که دی اکسید نیتروژن و اکسید نیتروژن دومین آلاینده های رایج مورد مطالعه بودند. از میان مطالعات مورد استفاده در متاآنالیز، 9 مورد از تشخیص موردی فعال استفاده کردند.

محققان شواهد ثابتی مبنی بر ارتباط بین PM2.5 و زوال عقل یافتند، حتی زمانی که قرار گرفتن در معرض سالانه کمتر از استاندارد سالانه فعلی EPA یعنی 12 میکروگرم در هر متر مکعب هوا (μg/m) بود.³به طور خاص، در میان مطالعاتی که با استفاده از تشخیص موارد فعال، محققان دریافتند به ازای هر 2 میکروگرم در متر، خطر ابتلا به زوال عقل 17 درصد افزایش می یابد.³ افزایش میانگین سالانه قرار گرفتن در معرض PM2.5.

آنها همچنین شواهدی را یافتند که نشان می دهد بین زوال عقل و اکسید نیتروژن ارتباط وجود دارد (افزایش 5٪ ​​در خطر برای هر 10 میکروگرم در متر).³ افزایش قرار گرفتن در معرض سالانه) و دی اکسید نیتروژن (افزایش 2% در خطر برای هر 10 میکروگرم در متر مربع)³ افزایش مواجهه سالانه)، اگرچه داده ها محدودتر بود.

محققان خاطرنشان کردند که ارتباط تخمین زده شده آلودگی هوا با خطر زوال عقل کمتر از سایر عوامل خطر، مانند تحصیلات و سیگار کشیدن است. با این حال، به دلیل تعداد افرادی که در معرض آلودگی هوا هستند، پیامدهای سلامتی در سطح جمعیت می تواند قابل توجه باشد.

Weisskopf گفت: “با توجه به تعداد انبوه موارد زوال عقل، شناسایی عوامل خطر قابل تعدیل قابل عمل برای کاهش بار بیماری تاثیرات شخصی و اجتماعی فوق العاده ای خواهد داشت.” قرار گرفتن در معرض PM2.5 و سایر آلاینده های هوا تا حدی با رفتارهای شخصی قابل تغییر است – اما مهمتر از آن از طریق مقررات.”