محققان سرطان پروتئین را با فعالیت های جدید ضد تومور شناسایی می کنند

درک چگونگی توسعه سرطان برای طراحی درمان‌های مؤثر و شخصی‌شده سرطان بسیار مهم است. محققان سال هاست که می دانند سرطان با جهش در انواع خاصی از ژن ها شروع می شود. یکی از این نوع ژن های سرطانی به اصطلاح «سرکوب کننده های تومور» هستند. زمانی که ژن‌های سرکوبگر تومور به طور طبیعی کار می‌کنند، می‌توانند سلول‌های بدخیم را از تکثیر کنترل‌نشده سلولی متوقف کنند و فرآیند حذف سلولی به نام آپوپتوز، نوعی مرگ سلولی را آغاز کنند.

جهش در ژن های سرکوبگر تومور می تواند باعث شود که این ژن ها عملکرد خود را از دست بدهند و در نهایت به ایجاد سرطان کمک کنند.

در مطالعه اخیر منتشر شده در گزارش های سلولیمحققان دانشگاه کلرادو پردیس پزشکی Anschutz کشف و توصیف یک پروتئین جدید را توصیف کردند که در مکانیزمی برای سرکوب انواع مختلف تومورها نقش دارد.

ژن سرکوبگر تومور به نام TP53 به طور موثر رشد و رشد بسیاری از انواع مختلف تومور را در بدن انسان محدود می کند و این ژن متداول ترین ژن سرکوب کننده تومور جهش یافته در سرطان های انسانی است. این ژن پروتئینی به نام p53 را کد می کند که هم یک مهارکننده قوی تکثیر سلولی و هم القاکننده آپوپتوز است.

به گفته Zdenek Andrysik، Ph.D.، استادیار پژوهشی فارماکولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو و یکی از نویسندگان مقاله، “در بیش از نیمی از موارد سرطان، TP53 جهش پیدا نمی کند، در عوض در یک بیماری باقی می ماند. بر این اساس، بسیاری از تلاش‌های تحقیقاتی به توسعه داروهایی اختصاص یافته است که می‌توانند این شکل نهفته p53 را برای درمان سرطان دوباره فعال کنند.»

با این حال، اکثر سرطان‌ها به فعال‌سازی p53 با این داروها با یک بلوک گذرا در تکثیر سلولی پاسخ می‌دهند. پاسخ بهتر به این داروها حذف سلول‌های سرطانی از طریق آپوپتوز است. بنابراین، برای ما بسیار مهم است که بفهمیم چه عوامل دیگری برای آن لازم است. یک درمان موثر سرطان با هدف p53.”

برای پرداختن به این شکاف دانش، ماریا شوارک، دکترا، و آنا گوارنیری، دکترای دکترا، همکاران سابق فوق دکتری در بخش فارماکولوژی و نویسندگان پیشرو مقاله، از یک رویکرد تجربی چند رشته ای، از جمله ژنتیک استفاده کردند. غربالگری با استفاده از فناوری CRISPR، برای مختل کردن تمام ژن‌های موجود در ژنوم انسان یک به یک و مشخص کردن ژن‌ها برای فعال‌سازی کامل p53.

در نتیجه، غربالگری پروتئینی به نام FAM193A را که اطلاعات کمی در مورد آن وجود داشت، به عنوان یک تنظیم کننده مثبت قوی و گسترده فعالیت p53 شناسایی کرد.

دکتر Szwarc توضیح می دهد: “مطالعات بعدی ما نشان داد که FAM193A برای تثبیت پروتئین p53 و عملکرد آن مورد نیاز است.”

“نتایج نشان داد که FAM193A با عوامل سلولی که معمولاً عملکرد p53 را سرکوب می‌کنند، پروتئین‌های MDM2 و MDM4 که معمولاً در سرطان‌ها بیش فعال هستند، تداخل می‌کند. ما دریافتیم که FAM193A می‌تواند با پروتئین MDM4 مخالفت کند و در نتیجه توانایی p53 را برای متوقف کردن تکثیر سلول‌های سرطانی و بقا آزاد کند. در توافق با این یافته‌ها، ما مستند کردیم که سطوح بالای FAM193A که در انواع خاصی از تومورها یافت می‌شود با پیش آگهی بهتری برای بیماران سرطانی مرتبط است.

خواکین اسپینوزا، دکترای فارماکولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو، مدیر موسسه سندرم داون لیندا کرنیک، و سرپرست تیم تحقیقاتی می‌گوید: «اطلاعات بسیار کمی در مورد عملکرد FAM193A زمانی که ما آن را در صفحه ژنتیکی خود به عنوان شریک p53 شناسایی کردیم.”

با این حال، تحلیل‌های محاسباتی پیشرفته مجموعه داده‌های مقیاس بزرگ در میان صدها نوع سلول سرطانی و تومورهای انسانی، ارتباط عملکردی واضحی را بین p53 و FAM193A نشان داد. این اکتشافات ما را یک قدم به درمان‌های موثر سرطان مبتنی بر p53 نزدیک‌تر می‌کند، که باید FAM193A را در نظر گرفت. تحقیقات آینده با هدف یافتن راه هایی برای تقویت فعالیت این عوامل شریک برای سرکوب موثر تومور خواهد بود.”