ویتامین آفتابی که به سلامت قلب کمک می کند —

در اولین مطالعه از نوع خود، محققان مرکز استرالیایی UniSA برای سلامت دقیق در SAHMRI شواهد ژنتیکی را برای نقش کمبود ویتامین D در ایجاد بیماری‌های قلبی عروقی شناسایی کردند.

این مطالعه که در منتشر شده است مجله قلب اروپا امروزه، نشان می دهد که افراد مبتلا به کمبود ویتامین D بیشتر از افرادی که سطح طبیعی ویتامین D دارند، از بیماری قلبی و فشار خون بالاتر رنج می برند. برای شرکت کنندگان با کمترین غلظت، خطر ابتلا به بیماری قلبی بیش از دو برابر بود که برای کسانی که غلظت کافی داشتند.

در سطح جهان، بیماری های قلبی عروقی (CVDs) عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان هستند و تخمین زده می شود که سالانه 17.9 میلیون جان خود را از دست می دهند. در استرالیا، CVD عامل یک مورد مرگ و میر است و هر سال پنج میلیارد دلار برای اقتصاد استرالیا هزینه دارد که بیش از هر بیماری دیگری است.

غلظت های پایین ویتامین D در بسیاری از نقاط جهان رایج است، با داده های به دست آمده از Biobank انگلستان نشان می دهد که 55 درصد از شرکت کنندگان سطوح پایین ویتامین D (<50 نانومول در لیتر) و 13 درصد کمبود شدید (<25) دارند. nmol/L).

سطح پایین ویتامین D توسط حدود 23 درصد از مردم استرالیا، 24 درصد از مردم در ایالات متحده و 37 درصد از مردم در کانادا ثبت شده است.

محقق ارشد، پروفسور Elina Hyppönen از UniSA می گوید که درک نقش کمبود ویتامین D برای سلامت قلب می تواند به کاهش بار جهانی بیماری های قلبی عروقی کمک کند.

کمبود شدید نسبتاً نادر است، اما در محیط‌هایی که این اتفاق می‌افتد، بسیار مهم است که پیشگیرانه عمل کنید و از اثرات منفی بر قلب اجتناب کنید. به عنوان مثال، کمبود می‌تواند برای افرادی که در مراکز مراقبت‌های مسکونی زندگی می‌کنند و ممکن است در معرض نور خورشید قرار نگیرند مشکل‌ساز باشد. پروفسور هیپونن می گوید.

ما همچنین می‌توانیم ویتامین D را از غذاها، از جمله ماهی‌های چرب، تخم‌مرغ و غذاها و نوشیدنی‌های غنی شده دریافت کنیم. متأسفانه غذا منبع نسبتاً ضعیفی از ویتامین D است و حتی یک رژیم غذایی سالم معمولاً حاوی مقدار کافی نیست.

“اگر ما هیچ ویتامین D را از طریق نور خورشید دریافت نکنیم، این یکی از مواد مغذی نادری است که گاهی اوقات نیاز به مصرف مکمل روزانه داریم تا با نیازها هماهنگ شویم.

با توجه به شیوع جهانی این بیماری کشنده، درک ارتباط بین سطوح پایین ویتامین D و CVD بسیار مهم است.

“نتایج ما هیجان‌انگیز است زیرا نشان می‌دهد که اگر بتوانیم سطوح ویتامین D را در حد استانداردها افزایش دهیم، باید بر میزان CVD نیز تاثیر بگذاریم. در جمعیت مورد مطالعه ما، با افزایش افراد دارای کمبود ویتامین D به سطوح حداقل nmol/L 50، ما تخمین می زنیم که 4.4 درصد از همه موارد CVD می توانستند پیشگیری شوند.

این مطالعه مندلی در مقیاس بزرگ از یک رویکرد ژنتیکی جدید استفاده کرد که به تیم اجازه داد تا بر اساس میزان سطح واقعی ویتامین D شرکت‌کنندگان، ارزیابی کنند که چگونه افزایش سطوح می‌تواند بر خطر CVD تأثیر بگذارد. در این مطالعه از اطلاعات 267980 نفر استفاده شد که به تیم اجازه داد تا شواهد آماری قوی برای ارتباط بین کمبود ویتامین D و CVD ارائه دهد.

پروفسور هیپونن می‌گوید: «اخلاقی نیست که افراد مبتلا به کمبود ویتامین D را برای یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده به کار گیریم و آنها را بدون درمان برای مدت طولانی رها کنیم.

«دقیقاً این نوع شرایط دشوار است که قدرت رویکرد ژنتیکی ما را نشان می‌دهد، با توجه به اینکه می‌توانیم نشان دهیم که چگونه بهبود غلظت‌ها بر خطر در افرادی که بیشترین نیاز را دارند تأثیر می‌گذارد، بدون اینکه شرکت‌کنندگان را در معرض هیچ آسیبی قرار دهد.

آنهایی که کمترین غلظت را دارند احتمالاً قوی‌ترین اثرات را خواهند داشت، با این حال رویکردی در سطح جمعیت برای ریشه‌کن کردن کمبود ویتامین D می‌تواند بار جهانی بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش دهد.

یادداشت به سردبیران:

* دستورالعمل های انجمن استخوان و مواد معدنی استرالیا و نیوزلند (ANZBMS) و پوکی استخوان استرالیا (OA) (2012) نتایج ویتامین D را به شرح زیر طبقه بندی می کند:

• 25 هیدروکسی ویتامین D کمتر از 30 نانومول در لیتر کمبود دارد
• 25 هیدروکسی ویتامین D 30-50 نانومول در لیتر کمبود خفیف دارد.
• 25 هیدروکسی ویتامین D بیش از 50 نانومول در لیتر برای سلامت استخوان ها کافی است.