ساخت داروهای ضد انعقاد با اثر ضد انعقاد بالا و حداقل خونریزی

حیوانات خونخوار برای غلبه بر مکانیسم های دفاعی میزبان پستانداران خود برای بقای موفقیت آمیز به مولکول های خاصی در بزاق خود متکی هستند. به عنوان مثال، بزاق کنه حاوی مولکول هایی است که می تواند لخته شدن خون را متوقف کند و التهاب یا پاسخ ایمنی را سرکوب کند تا تغذیه مداوم در همان محل گزش برای روزها امکان پذیر شود، گاهی اوقات توسط میزبان تشخیص داده نمی شود. اثرات مضر این انگل ها در واقع می تواند برای درمان های پزشکی مهار شود.

مقاله با عنوان “اثربخشی و ایمنی نسل بعدی مهارکننده های ترومبین مستقیم مشتق از رونوشت کنه” که برای اولین بار در ارتباطات طبیعتتوضیح داد که چگونه تیم قلب و عروق NUS Medicine مجموعه ای از مهارکننده های ترومبین را به عنوان ضد انعقاد قوی بر اساس توالی از مهارکننده های ترومبین آنزیم انعقاد خون که در کنه بانت استوایی یافت می شود، توسعه دادند. Amblyomma variegatum.

این تیم به سرپرستی دستیار پژوهشی پروفسور Koh Cho Yeow از برنامه تحقیقاتی ترجمه بیماری‌های قلبی در دانشکده پزشکی یونگ لو لین، دانشگاه ملی سنگاپور (NUS Medicine) و موسسه تحقیقات قلب و عروق، استادیار مارک چان، از گروه پزشکی، NUS پزشکی، که همچنین معاون مدیر (موضوعات تحقیقات بالینی) از موسسه تحقیقات قلب و عروق و مرکز ملی قلب دانشگاه، و همچنین پروفسور R. Manjunatha Kini از گروه علوم زیستی در NUS است، مجموعه‌ای از مهارکننده‌های ترومبین را توسعه داده است. ضد انعقاد قوی، که معمولا به عنوان رقیق کننده خون یا داروهای ضد انعقاد شناخته می شود.

داروهای ضد انعقاد در شرایطی استفاده می‌شوند که تمایل به تشکیل لخته‌های خونی در بدن ما افزایش می‌یابد و خونرسانی به بافت‌ها و اندام‌های مهم را از دست می‌دهد، در غیر این صورت ترومبوز نامیده می‌شود. این داروها در بسیاری از بیماری های ناشی از لخته شدن خون از جمله حملات قلبی، سکته مغزی، ترومبوز ورید عمقی، آمبولی ریه و حتی برخی از عوارض شدید ناشی از عفونت SARS-CoV-2 مورد نیاز هستند.

این ضد انعقادهای نسل بعدی اکنون باید در آزمایشات انسانی مورد آزمایش قرار گیرند تا مشخص شود که آیا می توانند به طور موثر با لخته شدن خون بدون عوارض جانبی خونریزی دهنده های ضد انعقاد موجود در حال حاضر مقابله کنند یا خیر.