باز کردن علت دلیریوم ناشی از UTI

محققان Cedars-Sinai دریافته‌اند که مسدود کردن عملکرد پروتئینی به نام اینترلوکین 6 (IL-6)، بخشی از سیستم ایمنی بدن، می‌تواند هذیان را که اغلب همراه با عفونت دستگاه ادراری (UTI) در بیماران مسن است، برطرف کند. مطالعه آنها بر روی موش های آزمایشگاهی، منتشر شده در مجله التهاب عصبیمی‌تواند راه را برای آزمایش‌های بالینی مهارکننده‌های IL-6 به‌عنوان درمانی برای دلیریوم مرتبط با UTI در انسان هموار کند.

زنان مسن یکی از مستعدترین افراد در معرض ابتلا به عفونت ادراری هستند، عفونت مثانه و مجرای ادرار که باعث درد و فوریت ادرار می شود. UTI همچنین می‌تواند باعث هذیان در افراد مسن شود، که منجر به کاهش شدید توانایی‌های ذهنی می‌شود که باعث ایجاد تفکر نامحسوس می‌شود.

شوری لاهیری، مدیر بخش مراقبت های ویژه علوم اعصاب و تحقیقات مراقبت های عصبی در Cedars-Sinai و نویسنده ارشد، گفت: “بیش از یک سوم از بیماران مسن بستری شده در بیمارستان با UTI ممکن است درجاتی از سردرگمی و کاهش آگاهی از محیط اطراف خود را تجربه کنند.” از مطالعه هذیان سالانه میلیون‌ها بیمار را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می‌دهد و به بستری طولانی‌تر در بیمارستان، مشکلات شناختی طولانی‌مدت و افزایش مرگ‌ومیر کمک می‌کند. هذیان می‌تواند نقطه عطفی باشد که بیماران هرگز به طور کامل بهبود نمی‌یابند. به همین دلیل است که این اتفاق می افتد.”

برای درک بهتر مکانیسم‌های بیولوژیکی خاص پشت هذیان مرتبط با UTI، لاهیری و همکارانش موش‌های آزمایشگاهی را با و بدون عفونت ادراری در پیچ و خم‌های طراحی شده مشاهده کردند. در عرصه‌ای که حیوانات می‌توانستند آزادانه حرکت کنند، موش‌های غیر آلوده زمان بیشتری را در مرکز اتاق سپری کردند. افراد مبتلا به عفونت ادراری در اطراف جمع شده بودند، که نشان می دهد سطح بالاتری از اضطراب، یک علامت رایج هذیان را دارند.

در یک پیچ و خم Y شکل با سه بازو برای کاوش، موش های غیر آلوده تمایل به کاوش در هر سه بازو داشتند، در حالی که موش های مبتلا به UTI مدام به همان بازو بازمی گشتند که نشان دهنده نقصان حافظه کوتاه مدت است که یکی دیگر از ویژگی های هذیان است.

محققان همچنین تغییرات ساختاری را در مغز موش‌های مبتلا به عفونت ادراری مشاهده کردند.

در مطالعه قبلی به رهبری لاهیری، که در فوریه در سال 2019 منتشر شد مجله آمریکایی سلول های تنفسی و زیست شناسی مولکولیمحققان ارتباطی بین آسیب ریه ناشی از ونتیلاتور و دلیریوم پیدا کردند. لاهیری و همکارانش این نظریه را مطرح کردند که در هر دو مورد این به دلیل واکنش IL-6 است که به تنظیم پاسخ ایمنی به آسیب ریه یا UTI کمک می کند.

لاهیری گفت: “گاهی اوقات، زمانی که پاسخ IL-6 بیش از حد باشد، تحقیقات ما نشان می دهد که ممکن است آسیب مغزی وجود داشته باشد.” “IL-6 باعث ایجاد تغییراتی در سلول های عصبی می شود که مطالعات ما با رفتار هذیان مانند مرتبط است. این اولین بار است که این نوع تغییر ساختاری و عملکردی نشان داده شده است. ما اکنون دو مدل متمایز از این ارتباط را نشان داده ایم، یکی غیر عفونی و یکی عفونی».

در مطالعه کنونی، زمانی که محققین برخی از موش‌های آلوده را با آنتی‌بادی‌هایی که اثرات IL-6 را مسدود می‌کرد، درمان کردند، رفتار هذیان مانند آن حیوانات برطرف شد. لاهیری گفت: درمان با آنتی بادی ضد IL-6 در گروه UTI باعث نرمال شدن تمام تغییرات مغزی، اعم از ساختاری و عملکردی شد. انبوهی از مطالعات ارتباط بین IL-6 و هذیان را نشان داده اند، اما فقط این مطالعه و مطالعه قبلی ما نشان داده اند که IL-6 ممکن است نقش پاتولوژیک مستقیمی در هذیان داشته باشد.

وی افزود: اگر علائم به موقع درمان شوند، بهبودی کامل امکان پذیر است و قدم بعدی طراحی آزمایش های بالینی با آنتی بادی های ضد IL-6 به عنوان درمانی برای بیماران مبتلا به هذیان ناشی از UTI است.

نانسی سیکوت، MD، رئیس بخش نورولوژی که دارای کرسی برجسته انجمن زنان در نورولوژی در Cedars-Sinai است، گفت: “دکتر لاهیری و تیمش یک چارچوب تحقیقاتی با مفاهیم بسیار فراتر از این مطالعه ایجاد کرده اند.” “تکیه بر این تلاش ها می تواند نتایج را برای بسیاری از بیماران ما بهبود بخشد.”

لاهیری معتقد است که مدلی که او و همکارانش ایجاد کردند می‌تواند برای مطالعه هذیان در سایر شرایط مرتبط با افزایش بروز UTI استفاده شود. اینها شامل آنهایی است که دارای اختلالات عصبی از قبل موجود مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، سکته مغزی و مولتیپل اسکلروزیس هستند که در آنها تشخیص هذیان از بیماری زمینه ای دشوار است اما درمان آن مهم است.

او گفت: «جمعیت عظیمی از این تحقیقات سود می برند. “ما به دنبال اعمال این مدل برای سایر بیماری های سیستمیک و حالت هایی هستیم که در آن اختلال عملکرد مغز به طور بالقوه قابل برگشت است.”