کاربران روانگردان ها اطلاعات قابل اعتماد را از کجا پیدا می کنند؟

در پس زمینه حدود 50 سال ممنوعیت قانونی، علاقه و فعالیت پیرامون داروهای روانگردان در دهه های اخیر افزایش یافته است. از تحقیقات بالینی جدید در درمان روان‌گردانی اختلالات روانی و تغییرات قانونی که دسترسی آزادانه به افزایش استفاده شخصی و ظهور استارت‌آپ‌ها و سازمان‌های غیردولتی روانگردان را آزاد می‌کند، ما در عصر رنسانس روانگردان زندگی می‌کنیم.

محقق مرکز مطالعات جمعیت، دانیل کروگر از موسسه تحقیقات اجتماعی دانشگاه میشیگان، نیاز به بررسی رفتار جستجوی اطلاعات افرادی که از داروهای روانگردان استفاده می کنند برای اطلاع رسانی برنامه های آموزشی و کاهش آسیب در مورد استفاده غیرقانونی و غیرقانونی می بیند.

در مطالعه جدیدی که به تازگی در مجله داروهای روانگردانکروگر و همکارانش اولین کسانی هستند که به طور سیستماتیک منابع اطلاعاتی را که توسط افرادی که از داروهای روانگردان در محیط طبیعی خود استفاده می کنند و میزان اعتماد آنها را بررسی می کنند.

کروگر گفت، اگرچه توصیه‌های رسمی پزشکی در مورد استفاده از روان‌گردان‌ها کمیاب است، اما می‌دانیم که افرادی که از روانگردان استفاده می‌کنند معمولاً در جمع‌آوری، ایجاد و اشتراک‌گذاری اطلاعات قابل توجهی شرکت می‌کنند. اگرچه مشابه جمع‌آوری اطلاعات سلامت در زمینه‌های دیگر است، اما پویایی‌های قانونی، اخلاقی و پزشکی در حوزه روان‌گردان‌ها وجود دارد که آن را منحصر به فرد می‌کند. به گفته محققان، طبقه بندی روانگردان ها به عنوان داروهای غیرقانونی جدول I ممکن است به سوق دادن افراد به سمت محیط های زیرزمینی برای تبادل اطلاعات برای راهنمایی و توصیه های کاهش آسیب کمک کرده باشد.

از طریق یک نظرسنجی آنلاین بزرگ و ناشناس (N = 1221)، محققان دریافتند که کاربران روانگردان از منابع اطلاعاتی متنوعی، معمولاً خارج از سیستم های اصلی سلامت و مراقبت پزشکی، مشورت می کنند. متداول‌ترین منبع اطلاعات شرکت‌کنندگان در مورد داروهای روان‌گردان، آزمایش‌ها و تجربیات خودشان بود. بیشتر آنها همچنین به دنبال اطلاعات از وب سایت های اینترنتی، دوستان، انجمن های گفتگوی اینترنتی، کتاب ها و مقالات در مجلات علمی معتبر بودند. تعداد کمی – کمتر از 5٪ – به دنبال اطلاعات از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه خود بودند. حتی کمتر – کمتر از 2٪ – گزارش دادند که به دنبال اطلاعات در مورد داروهای روانگردان نیستند.

جمعیت مورد مطالعه تجربه قابل توجهی در استفاده از روانگردان گزارش کردند، به طوری که اکثر (81٪) حداقل از دو روانگردان مختلف و اکثریت (67٪) حداقل هر 6 ماه یک بار در 5 سال گذشته از روانگردان استفاده کرده اند.

مقالات منتشر شده در مجلات علمی، مؤسسات غیرانتفاعی روانگردان و محققان مستقر در کالج ها یا دانشگاه ها معتبرترین منابع اطلاعات روانگردان بودند. سازمان های دولتی و شرکت های دارویی کمترین اعتماد را داشتند. تعداد کمی از شرکت کنندگان فکر می کردند که رسانه های محبوب فواید و خطرات روانگردان ها را به درستی بیان می کنند و بیشتر فکر می کردند که رسانه های محبوب در تشخیص انواع مختلف روانگردان ها شکست خورده اند.

کروگر و همکارانش به تفاوت‌هایی در پاسخ‌های شرکت‌کنندگان جوان‌تر و مسن‌تر اشاره کردند. برای مثال، شرکت‌کنندگان مسن‌تر بیشتر از شرکت‌کنندگان جوان‌تر به دنبال اطلاعات روان‌گردان از روان‌درمانگران بودند، و آنها اعتماد بیشتری به رسانه‌های عمومی و سازمان‌های دولتی گزارش کردند. در میان کسانی که با رسانه‌های اجتماعی مشورت می‌کردند، شرکت‌کنندگان جوان‌تر بیشتر از Reddit استفاده می‌کردند، در حالی که شرکت‌کنندگان مسن‌تر به احتمال زیاد از Facebook و Slack استفاده می‌کردند. شرکت‌کنندگان جوان‌تر همچنین بیشتر فکر می‌کردند که رسانه‌های محبوب خطرات روانگردان‌ها را دست کم می‌گیرند.

کروگر گفت: «کاربران در برابر ماهیت تغییردهنده ذهن تجربه روانگردان آسیب پذیر هستند. “داشتن منابع قابل اعتماد اطلاعات برای افزایش احتمال استفاده ایمن و مسئولانه مهم است.”

این مطالعه ممکن است به سیاست‌گذاران، مقامات بهداشت عمومی و پزشکانی که با مصرف‌کنندگان روان‌گردان‌ها کار می‌کنند، آگاه کند تا شکاف اعتماد را برطرف کنند و به‌طور بالقوه جهان‌های روانگردان را در داخل و خارج از موسسات پل بزنند.

کروگر می‌گوید: «تلاش‌های آموزشی با استفاده از معتبرترین منابع اطلاعاتی احتمالاً بیشترین تأثیر را در انتشار اطلاعات دقیق در مورد داروهای روان‌گردان و ترویج استفاده ایمن و مسئولانه خواهد داشت».