ابتدا مطالعه کنید تا بررسی کنید که چگونه حافظه اولیه با افزایش سن در سطح سلولی تغییر می کند

چگونه مغز ما قادر به ایجاد خاطرات خاص می شود؟ در یکی از اولین مطالعات پیش بالینی برای بررسی رشد حافظه در جوانی، یک تیم تحقیقاتی در بیمارستان کودکان بیمار (SickKids) ممکن است یک علت مولکولی برای تغییرات حافظه در اوایل کودکی شناسایی کرده باشد.

خاطرات مبتنی بر رویداد، که به عنوان خاطرات اپیزودیک نیز شناخته می‌شوند، همان چیزی است که مردم به طور سنتی با شنیدن کلمه خاطره به آن فکر می‌کنند: خاطره‌ای که به زمینه خاصی گره خورده است. با این حال، برای کودکان خردسال، حافظه کلی‌تر یا شبیه به «خلاصه» است، و این خاطرات کلی معمولاً به یک زمینه خاص مرتبط نیستند.

در مطالعه ای که در علوم پایه به رهبری دکتر پل فرانکلند و شینا جوسلین، هر دو دانشمند ارشد در برنامه علوم اعصاب و سلامت روان در SickKids، محققان مکانیسم‌های مولکولی زیربنای تغییر از حافظه‌ی ماهوی به اپیزودیک را در موش‌ها مشخص کردند. این تیم خاطرنشان می کند که درک این تغییر، که معمولاً بین چهار تا شش سالگی در کودکان رخ می دهد، ممکن است بینش های جدیدی را در تحقیقات رشد کودک و شرایطی که بر مغز تأثیر می گذارد، از اختلال طیف اوتیسم گرفته تا ضربه مغزی، ارائه دهد.

فرانکلند، که همچنین دارای کرسی تحقیقاتی کانادایی در کانادا است، می‌گوید: «محققان برای دهه‌ها چگونگی رشد حافظه اپیزودیک را مطالعه کرده‌اند، اما به لطف توسعه مداخلات سلولی دقیق، ما اکنون توانستیم این سؤال را برای اولین بار در سطح مولکولی بررسی کنیم. نوروبیولوژی شناختی.

رشد شبکه پری عصبی ممکن است باعث تغییر در حافظه شود

در بزرگسالان، ردپای حافظه (همچنین به عنوان انگرام شناخته می شود) از 10 تا 20 درصد نورون ها تشکیل شده است، اما اندازه کلی این انگرام ها در کودکان خردسال دو برابر می شود و 20 تا 40 درصد نورون ها یک انگرام را تشکیل می دهند که حافظه را پشتیبانی می کند.

پس چرا تغییر؟ هیپوکامپ، بخشی از مغز که مسئول یادگیری و حافظه است، حاوی انواع نورون ها از جمله نوعی سلول بازدارنده به نام نورون داخلی بیان کننده پاروالبومین (PV) است. این سلول های بازدارنده اندازه انگرام را محدود می کنند و ویژگی حافظه را فعال می کنند. تیم تحقیقاتی تشخیص داد که با بالغ شدن این نورون‌های بین‌اعصاب، حافظه از حالت عمومی به خاص‌تر تغییر می‌کند و انگرام‌ها در اندازه مناسب شکل می‌گیرند.

با استفاده از فناوری انتقال ژن ویروسی که توسط دکتر الکساندر دیتیاتف، رئیس گروه تحقیقاتی مولکولی نوروپلاستیسیته در مرکز آلمانی بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی توسعه یافته است، محققان تصمیم گرفتند عمیق‌تر کاوش کنند و دلیل این تغییر را بررسی کنند. آنها دریافتند که وقتی یک ماتریکس خارج سلولی متراکم، معروف به شبکه پری نورونی، در اطراف این نورون‌ها در هیپوکامپ توسعه می‌یابد، نورون‌های داخلی بالغ می‌شوند و روشی را تغییر می‌دهند که مغز ما انگرام‌ها را ایجاد می‌کند و خاطرات را ذخیره می‌کند.

جوسلین، که دارای کرسی تحقیقاتی کانادا در زمینه مدار است، می‌گوید: زمانی که شبکه پری عصبی را به‌عنوان یک عامل کلیدی در بلوغ بین‌عصبی شناسایی کردیم، توانستیم توسعه شبکه را تسریع کنیم و خاطرات اپیزودیک و نه کلی را در موش‌های جوان ایجاد کنیم. از حافظه

اطلاع رسانی بینش های جدید در مورد عملکرد مغز و شناخت

در حالی که تیم توانست این تغییر در نوع حافظه را با تسریع در توسعه شبکه پری عصبی ایجاد کند، آنها همچنین خاطرنشان کردند که دلایل تفاوت سنی بین خاطرات اصلی و اپیزودیک را نباید نادیده گرفت.

آدام رامسران، دکترای تخصصی، توضیح می‌دهد: «وقتی به این فکر می‌کنید که حافظه چه هدفی را دنبال می‌کند، منطقی است که حافظه یک کودک متفاوت از یک بزرگسال عمل کند. نامزد در آزمایشگاه فرانکلند و اولین نویسنده در این مطالعه. “در سه سالگی، شما نیازی به یادآوری جزئیات ندارید. یک حافظه ی اصلی به کودکان کمک می کند تا پایگاه دانشی بزرگی بسازند که می تواند با بزرگتر شدن و داشتن تجربیات بیشتر، مشخص تر شود.”

با تکیه بر این اکتشافات مولکولی، تیم تحقیقاتی رشد شبکه پری عصبی را با فراهم کردن یک محیط غنی‌تر برای تشکیل خاطرات خاص سرعت بخشید، یافته‌ای که به اطلاع‌رسانی تحقیقات رشد کودک در حال انجام در SickKids و دانشگاه تورنتو کمک می‌کند.

فرانکلند می‌گوید: «خارج از رشد حافظه، مکانیسم‌های بلوغ مشابهی را نیز در سیستم‌های حسی مختلف مغز یافتیم. یک مکانیسم مغز ممکن است توسط چندین ناحیه مختلف مغز برای چندین هدف مختلف استفاده شود، که فرصت‌های هیجان‌انگیز جدیدی را برای تحقیق و همکاری ارائه می‌دهد.