چگونه آخرین جد مشترک ما مقاومت در برابر سم ایجاد کرد —


بر اساس تحقیقات دانشگاه کوئینزلند، آخرین جد مشترک شامپانزه‌ها، گوریل‌ها و انسان‌ها مقاومت بیشتری در برابر سم کبری ایجاد کرد.

دانشمندان از تکنیک‌های آزمایش بدون حیوانات استفاده کردند تا نشان دهند که نخستی‌های آفریقایی و آسیایی نسبت به سم مارهای کبرای بزرگ و فعال در روز مقاومت نشان می‌دهند و کشف کردند که آخرین جد مشترک ما با شامپانزه‌ها و گوریل‌ها مقاومت حتی قوی‌تری داشته است.

ریچارد هریس، کاندیدای دکترای دانشگاه کوئینزلند، گفت که نخستی‌های آفریقایی و آسیایی پس از یک مسابقه تسلیحاتی طولانی تکاملی مقاومت در برابر سم ایجاد کردند.

آقای هریس می‌گوید: «از آنجایی که نخستی‌های آفریقایی توانایی راه رفتن را پیدا کردند و در سرتاسر آسیا پراکنده شدند، سلاح‌هایی برای دفاع از خود در برابر مارهای سمی ساختند، این احتمالاً باعث یک مسابقه تسلیحاتی تکاملی و تکامل این مقاومت در برابر سم شد.

این تنها یکی از بسیاری از دفاع‌های تکاملی بود – به نظر می‌رسد که بسیاری از گروه‌های پستانداران بینایی عالی نیز داشته‌اند، که تصور می‌شود به آنها در شناسایی و دفاع از خود در برابر مارهای سمی کمک کرده است.

اما لمورهای ماداگاسکی و میمون‌های آمریکای مرکزی و جنوبی، که در مناطقی زندگی می‌کنند که توسط مارهای سمی نوروتوکسیک مستعمره نشده‌اند یا در تماس نزدیک با آن‌ها قرار نگرفته‌اند، این نوع مقاومت در برابر سم مارها ایجاد نکرده و بینایی ضعیف‌تری دارند.

مدت‌هاست که این نظریه مطرح شده است که مارها به شدت بر تکامل نخستی‌ها تأثیر گذاشته‌اند، اما اکنون شواهد بیولوژیکی بیشتری برای حمایت از این نظریه داریم.

این تیم برهمکنش‌های مختلف سموم مارها را با گیرنده‌های عصبی مصنوعی مورد مطالعه قرار دادند و گیرنده‌های پستانداران از آفریقا و آسیا را با ماداگاسکار – که مارهای سمی ندارد – و آنهایی از قاره آمریکا – که در آن مارهای مرجانی مربوط به کبرا هستند، مقایسه کردند. کوچک، شبانه و گودال.

پروفسور برایان فرای، سرپرست تیم، گفت: این مطالعه همچنین نشان داد که در آخرین جد مشترک شامپانزه ها، گوریل ها و انسان ها، این مقاومت به شدت افزایش یافته است.

دکتر فرای گفت: “حرکت ما به پایین از درختان و معمولاً در خشکی به معنای تعامل بیشتر با مارهای سمی بود، بنابراین انتخاب تکاملی این مقاومت افزایش یافته را هدایت کرد.”

توجه به این نکته مهم است که این مقاومت مطلق نیست – ما از سم کبرا مصون نیستیم، فقط احتمال مرگ بسیار کمتر از سایر نخستی‌ها است.

ما در مطالعات دیگر نشان داده‌ایم که مقاومت در برابر سم‌های مار با آنچه به عنوان یک مضرات تناسب اندام شناخته می‌شود، همراه است، به موجب آن گیرنده‌ها عملکرد طبیعی خود را به خوبی انجام نمی‌دهند، بنابراین تعادل خوبی وجود دارد که باید در جایی که سود بیشتر از آن است، ایجاد شود. ضرر – زیان.

“در این مورد، مقاومت نسبی برای به دست آوردن مزیت تکاملی کافی بود، اما بدون اینکه ضرر تناسب اندام خیلی زیاد باشد.

ما به طور فزاینده ای اهمیتی را که مارها در تکامل نخستی ها ایفا کرده اند، از جمله نحوه ساختار مغز ما، جنبه های زبان و حتی استفاده از ابزار تشخیص می دهیم.

“این اثر قطعه دیگری را در پازل این مسابقه تسلیحاتی پیچیده بین مارها و نخستی‌ها نشان می‌دهد.”

این تحقیق با همکاری UQ و دکتر آنا نکاریس از دانشگاه آکسفورد بروکس انجام شد.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه کوئینزلند. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.