مطالعه نشان می‌دهد که تمرین ذهن و بدن چی‌گونگ می‌تواند خستگی مرتبط با سرطان را بهبود بخشد

مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه براون انجام شد نشان داد که یک برنامه حرکتی کم‌تأثیر و مراقبه شامل چی‌گونگ به اندازه برنامه‌های ورزشی استانداردتر در بهبود خستگی مرتبط با سرطان مؤثر است.

خستگی یک عارضه جانبی شایع، ناتوان کننده و اغلب طولانی مدت سرطان و همچنین درمان آن است. محققان موسسه کارنی برای علوم مغز دانشگاه براون دریافتند که افراد مبتلا به خستگی ناشی از سرطان که تمرینات چیگونگ را انجام می‌دهند، یک تمرین حرکتی ذهن و بدن، از نظر بالینی بهبود قابل توجهی در خستگی در طول یک مطالعه 10 هفته‌ای نشان دادند. محققان دریافتند چیگونگ در کاهش خستگی به اندازه یک برنامه ورزش و تغذیه پر انرژی تر موثر است.

مطالعه جدید، به رهبری استفانی آر. جونز، دانشیار علوم اعصاب براون، که بر اساس کار استادیار فقید پزشکی خانواده کاترین کر انجام شد، اثرات تمرین منظم چیگونگ را بر خستگی مرتبط با سرطان تجزیه و تحلیل کرد و نتایج را مقایسه کرد. به درمان های خستگی شامل ورزش. این مطالعه در منتشر شده است درمان های یکپارچه سرطان.

حدود 45 درصد از بازماندگان سرطان حتی سال ها پس از توقف درمان، خستگی متوسط ​​تا شدید را گزارش می دهند. محققان خاطرنشان می کنند که این خستگی می تواند بیش از درد، حالت تهوع و افسردگی مداوم زندگی روزمره را سنگین تر و مختل کند. در حالی که مطالعات نشان می دهد که ورزش می تواند به بهبود خستگی کمک کند، هنوز شواهد کافی برای توصیه یک نوع ورزش یا رژیم خاص وجود ندارد. علاوه بر این، یک برنامه ورزشی متوسط ​​تا شدید ممکن است برای برخی از بیماران مبتلا به خستگی بیش از حد شدید یا طاقت فرسا باشد.

جونز گفت: “مطالعه ما مهم است زیرا این اولین کارآزمایی بالینی تصادفی شده است که به طور مستقیم تمرین چیگونگ را با بهترین استانداردهای مراقبت از خستگی – یعنی ورزش مقایسه می کند.” “پیش‌بینی اینکه افرادی که حرکات عمدی غیرهوازی ملایم انجام می‌دهند، مانند افرادی که تمرینات قدرتی متوسط ​​و ورزش‌های هوازی را انجام می‌دهند، دشوار بود. هیجان‌انگیز است که یافته‌های ما ثابت کند که واقعاً چنین است. ”

این مطالعه شامل 24 شرکت‌کننده زن بود که حداقل هشت هفته قبل از تحقیق، درمان سرطان (از جمله جراحی، پرتودرمانی و/یا شیمی‌درمانی) را تکمیل کرده بودند، همه آنها خستگی مرتبط با سرطان را گزارش کردند و موافقت کردند در 10 هفته کلاس‌ها شرکت کنند.

نیمی از گروه برای شرکت در کلاس‌های چی‌گونگ، تمرین ذهن و بدن چینی که شامل دنباله‌هایی از حرکات ملایم، ریتمیک و تکراری و همچنین مدیتیشن است، گمارده شدند. نیمی دیگر در کلاسی با تمرکز بر زندگی سالم شرکت کردند که هم ورزش بدنی (حرکات مرکزی شبیه پیلاتس و هم تمرینات مقاومتی و تمرینات هوازی) و هم آموزش بهداشت عمومی و تغذیه را در بر می گرفت.

همه کلاس ها دو بار در هفته، حدود دو ساعت در هر جلسه، در بیمارستان میریام در پراویدنس، رود آیلند برگزار می شد. برای هر دو گروه، محققان تغییرات خستگی، سلامت عاطفی و استرس شرکت کنندگان را قبل و بعد از مداخله تجزیه و تحلیل کردند.

یافته ها نشان داد که هر دو مداخله به طور قابل توجهی خستگی مرتبط با سرطان را بهبود بخشیدند. سطوح بهبود بیش از دو برابر “حداقل تفاوت مهم بالینی” تعیین شده بود، که حداقل تغییر در امتیاز است که توسط بیماران و پزشکان مرتبط در نظر گرفته می شود.

نتایج گروه چیگونگ با نتایج گروه ورزش و تغذیه قابل مقایسه بود. شرکت کنندگان در گروه چیگونگ همچنین بهبود قابل توجهی را در خلق و خو، تنظیم احساسات و استرس گزارش کردند، در حالی که افرادی که برنامه ورزش و تغذیه را تکمیل کرده بودند، بهبود قابل توجهی را در سطح خواب و خستگی گزارش کردند.

به گفته جونز، رویکردهای ذهن و بدن، که شامل چیگونگ و همچنین یوگا، تمرکز حواس و تای چی می‌شود، به دلیل پتانسیل تأثیرگذاری بر سلامت جسمی، عاطفی و شناختی مورد توجه روزافزون قرار گرفته‌اند. گفت. نکته مهم این است که محققان خاطرنشان کردند که تمرین ملایم و کم شدت مانند چی‌گونگ ممکن است برخی از فواید فیزیکی مشابه ورزش را بدون نیاز به همان سطح تلاش بدنی ارائه دهد، که می‌تواند برای فردی که اخیراً تجربه‌ای مانند سرطان را تجربه کرده است دشوار باشد.

جونز و تیم او اکنون در حال مطالعه هستند که چگونه چیگونگ ممکن است بر درک فرد از خستگی تأثیر بگذارد.

جونز گفت: “ما در حال حاضر در حال بررسی تغییرات در اندازه گیری های الکتروفیزیولوژیکی فعالیت مغز و ماهیچه ها هستیم که با تمرین در هر گروه اتفاق می افتد.” ما در حال آزمایش این فرضیه هستیم که اثربخشی درمان به تعدیل ارتباط مغز و عضله مرتبط است که ممکن است در هر گروه به دلیل تکنیک‌های مختلف متمایز باشد.

جونز خاطرنشان کرد که این مطالعه روی 24 زن نسبتاً کوچک بود و تحقیقات آینده می‌تواند اثرات مداخلات ذهن و بدن را برای خستگی ناشی از سرطان با جمعیت‌های مطالعه بزرگ‌تر و متنوع‌تر مطالعه کند.

این کار زیربنای این مطالعه توسط کاترین کر آغاز شد، که قبل از مرگش در سال 2016، علوم اعصاب ترجمه را در ابتکار مطالعات متفکرانه در دانشگاه براون هدایت می کرد. کر که در سال 1995 مبتلا به مولتیپل میلوما تشخیص داده شد، از تمرین چیگونگ سود برد و به دنبال درک بهتری از علت آن بود. این علاقه منجر به مطالعه فعلی شد.

جونز گفت: “ما امیدواریم که این مطالعه، که توسط همکار ما، مرحوم دکتر کاترین کر، در سفر سرطان او انجام شد، پایه ای را برای تحقیقات علمی بیشتر در مورد مسیرهای درمانی ارتقا یافته توسط چیگونگ ایجاد کند.”