ماده شیمیایی موجود در شیرین کننده معمولی به DNA آسیب می رساند

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که یک ماده شیمیایی که هنگام هضم یک شیرین‌کننده پرمصرف به وجود می‌آید «ژنوتوکسیک» است، به این معنی که DNA را تجزیه می‌کند. این ماده شیمیایی همچنین در مقادیر کمی در خود شیرین کننده یافت می شود و این یافته سوالاتی را در مورد اینکه چگونه شیرین کننده ممکن است به مشکلات سلامتی کمک کند، ایجاد می کند.

موضوع بحث سوکرالوز است، یک شیرین کننده مصنوعی پرکاربرد که با نام تجاری Splenda فروخته می شود. کار قبلی توسط همین تیم تحقیقاتی نشان داد که چندین ترکیب محلول در چربی پس از مصرف سوکرالوز در روده تولید می شود. یکی از این ترکیبات سوکرالوز-6-استات است.

سوزان شیفمن، نویسنده مسئول این مطالعه و استاد کمکی در بخش مشترک مهندسی زیست پزشکی در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل هیل، می‌گوید: کار جدید ما نشان می‌دهد که سوکرالوز-6-استات ژنوتوکسیک است. ما همچنین دریافتیم که مقادیر کمی از سوکرالوز-6-استات را می توان در سوکرالوز خارج از قفسه، حتی قبل از مصرف و متابولیزه شدن آن یافت.

شیفمن می‌گوید: «برای در نظر گرفتن این موضوع، سازمان ایمنی غذای اروپا آستانه نگرانی سم‌شناسی را برای همه مواد ژنوتوکسیک 0.15 میکروگرم برای هر نفر در روز دارد. کار ما نشان می‌دهد که مقادیر ناچیز سوکرالوز-6-استات در یک نوشیدنی شیرین شده با سوکرالوز روزانه از این آستانه فراتر رفته است.

برای این مطالعه، محققان مجموعه‌ای از آزمایش‌های آزمایشگاهی را انجام دادند که سلول‌های خون انسان را در معرض سوکرالوز-6-استات قرار دادند و نشانگرهای سمیت ژنی را بررسی کردند.

شیفمن می‌گوید: «به طور خلاصه، ما متوجه شدیم که سوکرالوز-6-استات ژنوتوکسیک است و به طور مؤثری DNA سلول‌هایی را که در معرض این ماده شیمیایی قرار داشتند، تجزیه می‌کند.

محققان همچنین آزمایش‌های آزمایشگاهی انجام دادند که بافت‌های روده انسان را در معرض سوکرالوز-6-استات قرار داد.

شیفمن می‌گوید: «مطالعات دیگر نشان داده‌اند که سوکرالوز می‌تواند بر سلامت روده تأثیر منفی بگذارد، بنابراین ما می‌خواستیم ببینیم در آنجا چه اتفاقی می‌افتد». هنگامی که ما سوکرالوز و سوکرالوز-6-استات را در معرض بافت های اپیتلیال روده قرار دادیم – بافتی که دیواره روده شما را می پوشاند – متوجه شدیم که هر دو ماده شیمیایی باعث “نشت روده” می شوند. اساساً، آنها دیواره روده را نفوذپذیرتر می کنند.مواد شیمیایی به “اتصالات محکم” یا رابط ها، جایی که سلول های دیواره روده به یکدیگر متصل می شوند، آسیب می رسانند.

روده نشتی مشکل ساز است، زیرا به این معنی است که چیزهایی که به طور معمول با مدفوع از بدن خارج می شوند، در عوض از روده نشت کرده و جذب جریان خون می شوند.

محققان همچنین فعالیت ژنتیکی سلول های روده را بررسی کردند تا ببینند چگونه به حضور سوکرالوز-6-استات واکنش نشان می دهند.

شیفمن می‌گوید: «ما دریافتیم که سلول‌های روده در معرض سوکرالوز-6-استات فعالیت ژن‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو، التهاب و سرطان‌زایی را افزایش داده‌اند.

“این کار نگرانی‌های زیادی را در مورد اثرات بالقوه سلامتی مرتبط با سوکرالوز و متابولیت‌های آن ایجاد می‌کند. زمان آن است که وضعیت ایمنی و نظارتی سوکرالوز را دوباره بررسی کنیم، زیرا شواهد نشان می‌دهند که این ماده خطرات قابل توجهی دارد. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، من مردم را تشویق می‌کنم. از محصولات حاوی سوکرالوز اجتناب کنید. این چیزی است که نباید بخورید.”

مقاله، “خواص سمی و فارماکوکینتیک سوکرالوز-6-استات و سوکرالوز والد آن: سنجش های غربالگری آزمایشگاهی” در مجله منتشر شده است. مجله سم شناسی و بهداشت محیط، قسمت ب. این مقاله توسط Troy Nagle، استاد برجسته مهندسی زیست پزشکی در ایالت NC و UNC و استاد برجسته مهندسی برق و کامپیوتر در ایالت NC نوشته شده است. ترنس فیوری، استاد ژنتیک و زیست شناسی در UNC؛ و الیزابت شول، محقق سابق ایالت NC که در حال حاضر در Sciome LLC است.