شاخص سلامت جدید می تواند نحوه اندازه گیری و دستیابی به رفاه را تغییر دهد

اصطلاح “بهزیستی” در طول همه گیری COVID-19 بلافاصله پس از قرنطینه و قرنطینه وارد واژگان رایج شد. مردم دریافتند که بدون توانایی پیاده روی، معاشرت و کار، بهزیستی آسیب می بیند. سلامتی ناگهان چیزی فراتر از وضعیت بدن ما بود – همچنین به توانایی درگیر شدن در فعالیت‌هایی که برای ما اهمیت دارد بستگی داشت.

اگرچه این برای بسیاری آشکار بود، سازمان بهداشت جهانی (WHO) قبلاً این تجدید نظر در مورد سلامت را آغاز کرده بود. این یک مفهوم و چارچوب ارزیابی جدید برای به تصویر کشیدن ماهیت چند بعدی تجربه بهداشتی روزمره ما به نام “عملکرد انسانی” ایجاد کرد.

پروفسور جرولد استاکی، یکی از اعضای ارشد یک تیم تحقیقاتی در تحقیقات پاراپلژیک سوئیس و دانشگاه لوسرن، گفت: “علیرغم وعده بزرگ آن، این ابزار جدید به طور گسترده در مراقبت‌های بهداشتی و سیاست‌گذاری اجرا نشده است. هدف تیم ما تحقق آن است.” ، سوئیس.

در مقاله خود منتشر شده در مرزها در علماستاکی و همکارانش چارچوبی نوآورانه را برای ادغام ارزیابی و درمان عملکرد در سیستم های بهداشتی و اجتماعی پرده برداری کردند. پروفسور جروم بیکنباخ افزود: “ما معتقدیم که این رویکرد می تواند به طور عمیقی عملکرد بهداشتی، آموزش، تحقیق و سیاست را تغییر دهد.”

عملکرد انسان: حلقه گمشده بین سلامت و رفاه

عملکرد انسان با افزودن بعد “سلامت زیسته” رویکرد سنتی زیست پزشکی را تقویت می کند. این جنبه از سلامت نشان دهنده ظرفیت افراد برای درگیر شدن در طیف وسیعی از فعالیت ها، از غذا خوردن به طور مستقل تا اجتماعی شدن و کار کردن است. از آنجایی که سلامت زیستی و زیستی ما در هم تنیده شده اند، این رویکرد درک کامل تری از سلامت انسان ارائه می دهد.

اختلالات حرکتی نمونه بارز این است که چرا ارزیابی عملکرد مهم است. یک فرد معلول ممکن است در یک محیط فیزیکی که در دسترس نیست از سلامت زندگی ضعیفی برخوردار باشد. اما عملکرد آنها را می توان از طریق وسایل کمکی و تغییرات در محیط ساخته شده افزایش داد.

پروفسور سارا روبینلی توضیح داد: “عملکرد همچنین چگونگی ارتباط سلامت ما با رفاه ما را روشن می کند.” “این فقط در مورد فقدان بیماری، آسیب یا سایر مسائل فیزیکی نیست، بلکه توانایی شرکت در زندگی روزمره و دستیابی به اهداف شخصی را نیز شامل می شود. پرورش رفاه فردی در مقیاس بزرگ می تواند واقعاً جامعه ما را متحول کند. افزایش رفاه اجتماعی.»

داده های عملکرد انسان مکمل عوارض و مرگ و میر است

برای دستیابی به این چشم انداز، تیم یک استراتژی چند جانبه برای اجرای ارزیابی استاندارد عملکرد در سیستم های بهداشتی و اجتماعی ایجاد کرد. اولین قدم این است که عملکرد را به عنوان سومین شاخص سلامت اصلی بشناسیم.

کریستیانا بافونه گفت: «میزان بیماری و مرگ و میر دو شاخص اصلی هستند که در حال حاضر برای ارزیابی سلامت جمعیت و اثربخشی سیاست‌ها و مداخلات استفاده می‌شوند. “در حالی که این استراتژی مزایای زیادی برای ما به ارمغان آورده است، اما سلامت زندگی را در بر نمی گیرد. شناخت عملکرد به عنوان سومین شاخص اصلی این شکاف را پر می کند. هنگامی که جمع آوری سیستماتیک داده های عملکردی را شروع کنیم، می توانیم از آن برای اطلاع رسانی و هدایت خط مشی عمومی استفاده کنیم.”

این مقاله توضیح می‌دهد که این رویکرد همچنین می‌تواند سومین هدف توسعه پایدار سازمان ملل (SDG3) را پیش ببرد: «تضمین زندگی سالم و ارتقای رفاه برای همه». اگرچه SDG3 هم سلامت و هم رفاه را هدف قرار می دهد، پیشرفت آن با استفاده از داده های مرگ و میر و عوارض ارزیابی می شود. ردیابی و تجزیه و تحلیل سیستماتیک داده های عملکرد انسان در بین جمعیت ها می تواند تلاش ها را برای دستیابی به چشم انداز کامل SDG3 هدایت کند.

علوم کارکرد انسانی: حوزه جدید می تواند به انقلاب کارآمد دامن بزند

ادغام عملکرد در مراقبت های بهداشتی فرآیند پیچیده ای است که نیازمند سرمایه گذاری و مشارکت قابل توجهی از سوی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، سیاست گذاران و مردم است. یکی از مسائل مهم مطرح شده توسط نویسندگان، عدم آگاهی عمومی در مورد مزایای بالقوه گسترده این رویکرد است که می‌تواند با کمپین‌های ارتباطی مؤثر برطرف شود. آنها همچنین نیاز به نسل جدیدی از محققان، متخصصان مراقبت های بهداشتی و کارآفرینان سیاست گذاری را برای تشکیل یک نیروی کار “عملکرد انسانی” برجسته می کنند.

ما می توانیم این مرحله را با ایجاد یک حوزه علمی جدید به نام «علوم عملکرد انسانی» تسهیل کنیم. استوکی توضیح داد که این رشته رشته‌های متمایز را برای تعمیق درک ما از سلامت و هدایت تحقیقات، مراقبت‌های بهداشتی و سیاست‌ها ادغام می‌کند.

چالش‌های پیش رو ممکن است دلهره‌آور به نظر برسند، اما توانبخشی نمونه‌ای از رشته‌ای است که در آن عملکرد قبلاً به خوبی ادغام شده است و به تعریف دستورالعمل‌ها و ایجاد پیشرفت‌های فنی کمک می‌کند.

بیکنباخ گفت: «توانبخشی یک داستان موفقیت در حال تکامل است که می تواند ما را در طول انقلاب کارآمد راهنمایی کند. وی در پایان گفت: “در حالی که ما به خوبی در راه حل چالش های روش شناختی هستیم، اجرای در مقیاس بزرگ هنوز در مراحل اولیه است. سرمایه گذاری اقتصادی اجتماعی برای تحقق وعده عملکرد انسان ضروری است.”