مطالعه جدید خطرات مرتبط با تعویض داروی ام اس را کاهش می دهد

بهترین مسیر درمانی برای افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) که داروهای فعلی آنها را در معرض خطر عفونت مغزی جدی قرار می دهد، شناسایی شده است.

بیماران ام اس که از داروی بسیار مؤثر ناتالیزوماب استفاده می کنند، به طور منظم از نظر خطر ابتلا به یک عفونت مغزی کشنده بالقوه به نام لکوانسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML) که توسط ویروس انسانی به نام ویروس جان کانینگهام (JCV) ایجاد می شود، تحت نظر قرار می گیرند.

حتی اگر خطر PML کوچک است، پیش آگهی ضعیف است، با میانگین امید به زندگی شش ماه.

اگر پایش شش ماهه خون آنها افزایش خطر ابتلا به JCV را نشان دهد، بسیاری از بیماران درمان را تغییر می دهند، اما بیمارانی که مصرف ناتالیزوماب را متوقف می کنند ممکن است در معرض خطر عود شدید ام اس باشند. تا به حال، درک اینکه کدام داروی جایگزین بهتر است شناخته نشده بود.

با این حال، یک مطالعه منتشر شده در JAMA نورولوژی مشخص کرده است که کدام یک از داروها در بین دی متیل فومارات، فینگولیمود و اوکرلیزوماب پس از قطع ناتالیزوماب مؤثرتر است.

محققان داده های دنیای واقعی جمع آوری شده از نتایج ردیابی رجیستری بین المللی MSBase را در بیش از 89000 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تجزیه و تحلیل کردند.

این مطالعه 1386 بیمار را در سراسر جهان شناسایی کرد که از ناتالیزوماب به دی متیل فومارات، فینگولیمود و اوکرلیزوماب تغییر یافته بودند.

Ocrelizumab در بیمارانی که مصرف ناتالیزوماب را متوقف کرده بودند، موثرترین بود. خطر عود و نرخ قطع برای ocrelizumab کمتر از دی متیل فومارات و فینگولیمود بود.

نویسنده اول، دکتر چائو ژو، از بخش علوم اعصاب دانشکده بالینی مرکزی دانشگاه موناش، گفت که این یافته ها در سطح جهانی برای پزشکان و بیماران مهم است. او گفت که آنها می توانند به تصمیم گیری درباره درمان کمک کنند و یک استراتژی بهینه را برای بیمارانی که نیاز به قطع ناتالیزوماب دارند به حداکثر برسانند.

“برخی کشورها به دلیل هزینه های بالا برای تولید برخی از داروهای جدیدتر و موثرتر، گزینه های درمانی محدودی در دسترس دارند، یا دستورالعمل های سختگیرانه ای در مورد اینکه چه چیزی می تواند به عنوان درمان خط اول استفاده شود، دارند، یا برخی از آنها در صورتی که زنان قصد بچه دار شدن را داشته باشند، قابل استفاده نیستند.” دکتر ژو گفت.

پروفسور هلموت بوتزکوون، نویسنده ارشد، از گروه علوم اعصاب دانشکده بالینی مرکزی دانشگاه موناش، و بخش نورولوژی آلفرد، گفت که برای پزشکان مهم است که بیماران ام اس را از نظر خطر ابتلا به JCV با استفاده از آزمایش خون تحت نظر داشته باشند.

“اگر بیماران نیاز به تغییر داروی خود از ناتالیزوماب داشته باشند، که در درمان ام اس بسیار موثر است، می تواند یک زمان مضطرب و ناراحت کننده باشد. مطالعه ما به متخصصان مغز و اعصاب و بیماران کمک می کند تا انتخاب بهتری داشته باشند.”