بیومارکر بهتری برای سرطان تهاجمی و کشنده کبد

یافتن سریع سرطان در تضمین بهترین نتیجه ممکن برای بیمار کلیدی است.

یک تیم تحقیقاتی MUSC راهی برای تشخیص آسان‌تر نوع کشنده سرطان کبد پیدا کرده است. این تیم توسط آناند مهتا، دی. آنها یافته های خود را در شماره اخیر گزارش می دهند ارتباطات تحقیقات سرطان.

Mehta و Ochoa-Rios یک نشانگر زیستی خاص برای کلانژیوکارسینوم داخل کبدی (iCCA)، یک نوع کشنده از سرطان کبد را شناسایی کردند.

CCA یک زیرگروه از دومین نوع شایع سرطان کبد است. تهاجمی و کشنده است و اگر دیر تشخیص داده شود، نرخ بقای پنج ساله تنها حدود 8 درصد است.

با این حال، وقتی زود تشخیص داده شود، پیش آگهی بسیار بهتر است. اگر تومور در مراحل اولیه تشخیص داده شود و با جراحی برداشته شود، میزان بقای پنج ساله به 50 درصد افزایش می یابد.

مهتا گفت: «تشخیص زودهنگام جان انسان ها را نجات می دهد. “اگر بیمارانی را شناسایی کنید که سرطان در مراحل اولیه دارند، صرف نظر از سرطان، زمان بقای آنها بسیار طولانی تر است.”

با این حال، شناسایی CCA می تواند چالش برانگیز باشد.

علائم اصلی CCA – یرقان، خارش پوست، خستگی و درد شکم – نیز در میان سایر بیماری های کبدی رایج است. Ochoa-Rios گفت: غیرممکن است که بگوییم افرادی که این علائم را تجربه می کنند سرطان کبد یا سایر مشکلات کبدی دارند.

بدتر شدن اوضاع، احتمال افزایش تعداد موارد سرطان کبد وجود دارد.

به گفته مهتا، از نظر تاریخی، 2 تا 5 میلیون نفری که به سیروز کبدی مبتلا می شوند، در معرض بالاترین خطر ابتلا به سرطان کبد هستند.

با این حال، دو بیماری دیگر، بیماری کبد چرب غیرالکلی و استئاتوهپاتیت غیر الکلی، که هر دو با رژیم غذایی پرچرب و سبک زندگی کم تحرک مرتبط هستند، در حال افزایش هستند و افراد را در معرض خطر ابتلا به سرطان کبد قرار می دهند.

مهتا گفت: “تقریبا 100 میلیون نفر در این دسته قرار می گیرند.”

او گفت که با توجه به این اعداد، نمی توان تک تک افراد در معرض خطر را از طریق مجموعه آزمایشات مورد نیاز برای تشخیص CCA قرار داد. تست های تصویربرداری نیز زمان بر هستند و استفاده در مقیاس بزرگ آنها را غیرعملی می کند.

در شرایطی مانند این، یک نشانگر زیستی خاص و قابل اعتماد ایده آل است.

نشانگرهای زیستی

بیومارکر هر گونه اندازه گیری غیرتهاجمی است که می تواند برای ارائه اطلاعاتی در مورد سلامت بیمار به ارائه دهندگان مراقبت استفاده شود. این می تواند هر چیزی باشد، از اندازه گیری فشار خون گرفته تا مقدار یک ماده موجود در خون فرد.

Ochoa-Rios توضیح داد که نشانگر زیستی فعلی مورد استفاده برای تشخیص CCA، CA 19-9، خیلی خاص نیست.

او گفت: “همین نشانگر همچنین برای تشخیص انواع دیگر بیماری های کبدی و حتی انواع دیگر سرطان ها نیز استفاده می شود.”

از آنجایی که مثبت بودن تست CA 19-9 لزوماً به این معنی نیست که فرد مبتلا به iCCA است، او باید آزمایش‌های تصویربرداری عمومی مانند MRI یا سی‌تی اسکن را نیز انجام دهد. این مجموعه آزمایش‌ها زمان بسیار مهمی را می‌طلبد و می‌تواند تشخیص و درمان را به تاخیر بیندازد.

Mehta و Ochoa-Rios یک نشانگر زیستی خاص برای CCA پیدا کردند که می تواند به تسریع تشخیص کمک کند.

مهتا گفت: “ما معتقدیم که یک بیومارکر جدید سرم CCA را شناسایی کرده ایم.”

در نمونه های بافتی از بیماران مبتلا به CCA، Mehta و Ochoa-Rios تغییرات خاصی را در نوعی قند به نام N-گلیکان یافتند که روی پروتئین ها یافت می شود.

مشخص نیست که چرا این تغییرات N-گلیکان رخ می دهد، اما به نظر می رسد که به طور مداوم در بافت با CCA رخ می دهد، اما نه در بافت سالم یا بافت با انواع دیگر سرطان کبد.

مهتا و اوچوا-ریوس همچنین دریافتند که می توانند این تغییرات N-گلیکان را در نمونه های خون ببینند. در واقع، آن‌ها می‌توانند این تغییرات N-گلیکان را با نگاه کردن به نمونه خون به همان خوبی که با مشاهده بافت می‌توانند تشخیص دهند.

این بدان معنی است که این تغییرات N-گلیکان در خون به عنوان یک نشانگر زیستی عمل می کند و امکان تشخیص CCA را بدون نیاز به بیوپسی بافت تهاجمی فراهم می کند.

علاوه بر این، برخلاف CA 19-9، این نشانگر زیستی جدید می تواند به رد سایر بیماری ها کمک کند.

اوچوا-ریوس گفت: «این نشانگر زیستی می‌تواند بیمار مبتلا به سرطان را از بیمار مبتلا به یک مرحله بسیار پیشرفته بیماری کبدی مانند سیروز تشخیص دهد.

مهتا توضیح داد: «بیومارکر جدید مبتنی بر N-گلیکان بسیار بیشتر از عملکرد نشانگر زیستی مورد استفاده در حال حاضر است.

پیش رفتن

با توجه به روشی که نشانگرهای زیستی جدید برای استفاده در یک محیط بالینی ارائه می شوند، مدتی طول می کشد تا این نشانگر زیستی جدید به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، تلاش های مهتا و اوچوا-ریوس یک گام اساسی در این روند است.

این تیم قصد دارد تغییرات N-گلیکان را نیز بررسی کند. N-گلیکان ها به پروتئین ها متصل می شوند. درک اینکه کدام پروتئین با تغییرات N-گلیکان مرتبط است و چرا مهم است.

مهتا گفت: “ما هیچ ایده ای نداریم که این قند در چه پروتئینی وجود دارد و از نظر تاریخی می دانیم که نشانگر زیستی بهتر زمانی است که شما هر دو اطلاعات را داشته باشید.”

هر دو مهتا و اوچوا-ریوس بر نیاز به یک نشانگر زیستی بهتر برای CCA و همچنین وعده نشانگر زیستی مبتنی بر N-گلیکان که پیدا کردند تاکید کردند.

اوچوآ-ریوس گفت: “من فکر می کنم به عنوان محقق، ما در مسیر درستی حرکت می کنیم.” ما سعی می کنیم محدودیت هایی را که در کلینیک وجود دارد برطرف کنیم.»

مهتا گفت: “در حالی که هنوز کار زیادی برای انجام وجود دارد، این شروع خوبی است و ما می دانیم که برای یافتن یک نشانگر زیستی خوب برای CCA چه مسیرهایی را باید طی کنیم.”