بدرفتاری در دوران کودکی مشکلات عاطفی بزرگسالان را پیش بینی می کند

آیا تا به حال شده که بخواهید احساسی را منتقل کنید اما نتوانسته اید کلمات مناسب را پیدا کنید؟ میلیون‌ها نفر با یک ویژگی شخصیتی به نام آلکسی تایمیا دست و پنجه نرم می‌کنند که به معنای «هیچ کلمه‌ای برای احساسات نیست». افراد مبتلا به ناگویی هیجانی در شناسایی و توصیف احساسات خود مشکل دارند. این ویژگی می تواند به روابط اجتماعی و صمیمی آنها آسیب برساند. آنها به احتمال زیاد نشانه های اجتماعی را از دست می دهند و بنابراین نمی توانند احساسات دیگران را تشخیص دهند یا درک کنند. تحقیقات گذشته نشان داده است که سابقه بدرفتاری با کودک می‌تواند در ایجاد ناگویی خلقی بزرگسالان نقش داشته باشد.

یک متاآنالیز جدید در این ماه منتشر شد بولتن روانشناسیبه رهبری محققان دانشگاه استنفورد، اولین مطالعه ای است که شواهد تجربی را در ادبیات جهانی در مورد ارتباط بین ناگویی خلقی بزرگسالان و همه اشکال بدرفتاری با کودکان ترکیب می کند.

آنات تالمون، یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه، که به عنوان پژوهشگر فوق دکتری در دانشگاه استنفورد و در حال حاضر سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: «اکنون می‌توانیم با اطمینان بیشتری بگوییم که این پدیده‌ها – بدرفتاری با کودکان و ناگویی هیجانی – تا حد زیادی با یکدیگر مرتبط هستند. به عنوان استادیار در دانشکده مددکاری اجتماعی و رفاه اجتماعی پل بائروالد در دانشگاه عبری اورشلیم خدمت می کند.

محققان 78 منبع منتشر شده را مورد بررسی قرار دادند که جزئیات مربوط به بدرفتاری بالقوه کودک و سطوح ناگویی خلقی را در بزرگسالی گزارش کرده بودند. در مجموع، 36141 شرکت‌کننده در مطالعه‌ای که توسط آزمایشگاه روان‌فیزیولوژی استانفورد با همکاران دانشگاه عبری و دانشگاه آدام میکیویچ انجام شد، وارد شدند.

جولیا دیتزر، نویسنده اصلی این مطالعه، محقق فارغ التحصیل در دانشگاه استنفورد و دکترا گفت: «از هر چهار کودک در سراسر جهان یک کودک مورد بدرفتاری قرار می گیرد، اما اغلب ناشناخته می ماند. دانشجوی روانشناسی در دانشگاه فنی درسدن.

انواع بدرفتاری با کودکان

سه نوع بدرفتاری با کودک – غفلت عاطفی، سوء استفاده عاطفی و غفلت فیزیکی – به ویژه پیش‌بینی‌کننده‌های قوی برای ناگویی خلقی بودند. غفلت عاطفی و بی توجهی فیزیکی معمولاً با هم اتفاق می افتد. دو نوع دیگر – سوء استفاده جنسی و آزار جسمی – با ناگویی هیجانی مرتبط بودند اما با شدت کمتری پیش بینی می کردند.

غفلت عاطفی زمانی رخ می دهد که مراقبان در تامین نیازهای عاطفی کودک از جمله امنیت و آسایش کوتاهی کنند. سوء استفاده عاطفی زمانی اتفاق می‌افتد که مراقبین کودکان را مسخره، تحقیر یا سرزنش می‌کنند و آنها را مسئول مشکلات خانه یا مراقب می‌کنند. بی‌توجهی فیزیکی شامل مراقبانی می‌شود که در تهیه غذا، لباس یا محیط امن ناکام هستند.

تالمون می‌گوید: «وقتی شخصی مورد آزار جنسی یا جسمی قرار می‌گیرد، اغلب تا حدی می‌داند که چیزی اشتباه است. با این حال، غفلت عاطفی و آزار عاطفی اغلب توسط قربانی یا سایر اعضای خانواده یا همسایگان شناسایی دشوارتر است. قربانیان ممکن است کمتر به دنبال کمک باشند. تالمون گفت: “غفلت عاطفی و سوء استفاده عاطفی تجربیات بسیار مخربی برای کودک است.” هیچ کس نیازهای عاطفی شما را برآورده نمی کند، اما شما توانایی شناسایی و تشخیص احساسات خود را ندارید، که احتمال ابتلا به ناگویی هیجانی را افزایش می دهد.

حدود 10 درصد از جمعیت عمومی دارای سطوح مرتبط بالینی از ناگویی خلقی هستند. برای زنان حدود 7 درصد است. برای مردان، تقریبا دو برابر آن، حدود 13٪ است. سطوح بالای ناگویی خلقی با اختلالات روانی از جمله اوتیسم، افسردگی و اسکیزوفرنی مرتبط است. به گفته جیمز گراس، استاد روانشناسی ارنست آر. هیلگارد در دانشکده علوم انسانی و علوم، “به طور فزاینده ای واضح است که ناگویی خلقی و بدرفتاری با کودک عوامل خطر فرا تشخیصی هستند، به این معنی که وجود آنها فرد را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد. ایجاد طیف گسترده ای از اختلالات روانی. با این حال، آنچه هنوز مشخص نیست این است که این دو عامل خطر چگونه با یکدیگر مرتبط هستند و چرا اغلب با هم رخ می دهند.”

برای درک ارتباط بین ناگویی هیجانی و بدرفتاری با کودک، در نظر گرفتن نقش مهمی که مراقبان بازی می کنند مفید است. مراقبین معمولاً مهمترین الگو برای رشد عاطفی کودکان هستند. با این حال، مراقبان نیز رایج ترین مرتکبین بدرفتاری با کودکان هستند. کودکان بدرفتاری با نمونه های کمتری از راهبردهای مقابله ای مثبت تحت استرس و فرصت کمتری برای ابراز احساسات مناسب رشد می کنند.

در پاسخ به رویدادهای منفی، برخی از کودکان بدرفتاری می‌توانند پرخاشگرانه یا خشونت‌آمیز رفتار کنند، در حالی که برخی دیگر با یک عاطفه احساسی یا گسستگی خاموش می‌شوند. تحقیقات گذشته نشان داده است که جدایی دوران کودکی – جدا شدن از احساس – به شدت با سوء استفاده عاطفی یا در دسترس نبودن مراقبان مرتبط است.

تالمون گفت: “این بچه ها ممکن است بگویند، “من اهمیتی نمی دهم. من فقط زنده مانده ام.” آنها نمی دانند چه می خواهند، زیرا نمی دانند صدای درونی آنها چیست و اراده واقعی آنها چیست.”

اما برخی از اشکال بدرفتاری می تواند ظریف باشد. مراقبان خوش نیت ممکن است بیمار مزمن، افسرده بالینی باشند یا به دلایل دیگر قادر به حمایت عاطفی از کودکان نباشند. تالمون گفت: «هیچکسی که در آن محیط زندگی می کند ممکن است آنچه را که اتفاق می افتد به عنوان بدرفتاری ببیند.

درمان آلکسی تایمیا می تواند کمک کننده باشد

نویسندگان خاطرنشان می کنند که مداخلات درمانی بهبود یافته برای بزرگسالان مبتلا به آلکسی تایمیا مورد نیاز است. افرادی که تحت درمان افسردگی یا PTSD هستند ممکن است امتیاز بالایی در ناگویی هیجانی کسب کنند و این امر درون نگر بودن و موفقیت در درمان را برای آنها دشوارتر می کند.

درمانگران مشکل بیماران را در بیان و شناسایی احساسات ارزیابی می کنند. درمان برای بزرگسالان مبتلا به ناگویی هیجانی اغلب شامل کمک به آنها برای ایجاد توانایی در تماس با احساسات، درک آنها و توضیح آنها به شیوه ای تجسم شده است. تالمون گفت: “قبل از اینکه بتوانید روی تنظیم احساسات خود کار کنید، ابتدا باید احساس خود را درک کرده و تشخیص دهید.”

اعضای خانواده و دوستان باید سعی کنند درک کنند که افراد مبتلا به ناگویی هیجانی اغلب احساسات خود را به راحتی شناسایی و ابراز نمی کنند که دیگران انجام می دهند یا احساسات دیگران را درک نمی کنند. دیتزر گفت: “آنها سعی نمی کنند سخت باشند.” آنها واقعاً با این مشکل مبارزه می کنند.

نویسندگان دیگر دانشگاه استنفورد آیلین وانگ و رئا مودی، دستیاران پژوهشی گروه تحقیقات تروما به رهبری تالمون هستند. Maciej Behnke، از دانشگاه Adam Mickiewicz در لهستان نیز یکی از نویسندگان است. گراس همچنین عضو Stanford Bio-X، اتحاد عملکرد انسانی Wu Tsai، موسسه تحقیقات سلامت مادر و کودک (MCHRI) و موسسه علوم اعصاب Wu Tsai است.