خطر ابتلا به اسکیزوفرنی با رشد سلول های مغز مرتبط است –


دانشمندان دانشگاه کاردیف پیوندهای جدیدی بین شکست در رشد سلول های مغز و خطر اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانپزشکی کشف کرده اند.

عوامل خطر ژنتیکی برای اختلال در رشد مغز در تعدادی از این اختلالات شناخته شده است، اما اطلاعات کمی در مورد اینکه کدام جنبه از این فرآیند تحت تاثیر قرار می گیرد، وجود دارد.

این تحقیق اولین بار است که اختلال ژنتیکی در فرآیندهای سلولی خاص که برای رشد مغز حیاتی است با خطر بیماری در طیف گسترده ای از اختلالات روانپزشکی مرتبط است.

این یافته ها امروز در مجله منتشر شده است ارتباطات طبیعت

این مطالعه به طور مشترک توسط دکتر اندرو پوکلینگتون از بخش پزشکی روانشناسی و علوم اعصاب بالینی در دانشگاه کاردیف و دکتر یونجو جنی شین از موسسه تحقیقات علوم اعصاب و سلامت روان در دانشگاه کاردیف و اکنون در دانشگاه کیل انجام شد.

دکتر پوکلینگتون گفت: “عوامل ژنتیکی نقش مهمی در تعیین خطر ابتلای فرد به اختلالات روانپزشکی ایفا می کنند. کشف فرآیندهای بیولوژیکی تحت تاثیر این عوامل خطر ژنتیکی گام بزرگی در جهت درک علل بیماری است.”

دکتر شین گفت: “برای درک واقعی علل اصلی اختلالات روانپزشکی، ما بر مطالعه رشد سلول های مغزی تمرکز کردیم. دانش به دست آمده از طریق این رویکرد ممکن است در نهایت به راهنمایی توسعه درمان های جدید کمک کند یا توضیح دهد که چرا برخی افراد به برخی از درمان ها پاسخ می دهند. اما دیگران نه.”

دانشمندان تولد و رشد اولیه سلول های مغز انسان – فرآیندی که به عنوان نوروژنز شناخته می شود – در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از سلول های بنیادی پرتوان انسانی مورد مطالعه قرار دادند.

آنها چندین مجموعه از ژن‌ها را شناسایی کردند که در طول نوروژنز روشن می‌شوند – هم در شرایط آزمایشگاهی و هم در مغز جنین انسان – به نظر می‌رسد که هر مجموعه نقش عملکردی مشخصی دارد. محققان نشان دادند که عوامل خطر ژنتیکی که به اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانپزشکی کمک می‌کنند در این مجموعه‌ها بسیار متمرکز بودند.

دکتر شین گفت: آزمایش‌های آزمایشگاهی نشان داد که وقتی فعال‌سازی این مجموعه‌ها مختل می‌شود، شکل، حرکت و فعالیت الکتریکی سلول‌های مغزی در حال رشد تغییر می‌کند و تغییرات در این ویژگی‌ها را به بیماری مرتبط می‌کند.

اختلالات مرتبط با اختلال در این ژن ها شامل شرایط شروع اولیه (تاخیر رشد، اوتیسم و ​​ADHD) و شگفت آورتر، شرایطی با شروع دیرتر (اختلال دوقطبی، افسردگی اساسی) بود که به طور کلی تصور نمی شود اختلال در رشد اولیه مغز برای آنها مفید باشد. نقش بزرگی

این سؤال را مطرح می‌کند که آیا برخی از این ژن‌ها – که برای اولین بار مدت‌ها قبل از تولد روشن می‌شوند – در مراحل بعدی زندگی فعال باقی می‌مانند و به عملکرد مغز بالغ کمک می‌کنند، جایی که به طور بالقوه می‌توان آنها را هدف درمانی قرار داد.

دکتر پوکلینگتون گفت: “مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ژن‌های فعال در سلول‌های مغز بالغ برای انواع ژنتیکی رایجی که به اسکیزوفرنی کمک می‌کنند، غنی می‌شوند. بخش عمده‌ای از این غنی‌سازی توسط مجموعه‌های ژن اولیه رشدی که به نظر می‌رسد حاوی بار بیشتری از خطر ژنتیکی مشترک هستند، به دست آمده است. عوامل.

“این نشان می دهد که برخی از مسیرهای بیولوژیکی که برای اولین بار در اوایل مغز قبل از تولد روشن شده اند، ممکن است در اواخر زندگی فعال باقی بمانند، با تنوع ژنتیکی در این مسیرها با اختلال در رشد و عملکرد مغز بالغ، به بیماری کمک می کند.”

برای ترسیم طیف گسترده ای از فرآیندهای رشدی که در اختلالات روانپزشکی مختلف مختل شده اند و بررسی اثرات درازمدت آنها بر مغز به کار بیشتری نیاز است.

دکتر شین گفت: “اگرچه هنوز چیزهای زیادی برای کشف باقی مانده است، یافته های ما بینش ارزشمندی را در مورد ریشه های رشدی اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی ارائه می دهد.”

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه کاردیف. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.