آیا کووید مردان را سخت تر می کند؟ مطالعه جدید می گوید نه همه جا و نه همیشه

یک مطالعه جدید توسط آزمایشگاه جنسیت هاروارد در علوم اجتماعی و پزشکی تغییرات زیادی در میزان و جهت تفاوت‌های جنسی در پیامدهای COVID-19 در مناطق مختلف و در طول زمان در طول همه‌گیری در ایالات متحده پیدا کرده است – که نشان می‌دهد تفاوت‌های جنسی مشاهده شده را نمی‌توان بدون ارجاع به عوامل اجتماعی – زمینه‌ای توضیح داد.

این تحقیق که توسط نویسنده ارشد سارا اس. ریچاردسون هدایت می‌شود، که آزمایشگاه GenderSci در دانشگاه هاروارد را هدایت می‌کند، اولین پژوهشی است که تنوع مرگ و میر ناشی از COVID-19 را در ایالت‌ها و در طول زمان کمیت می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که 30 درصد از تغییرات در اختلاف جنسیتی در ایالات متحده را می‌توان به تفاوت‌های بین ایالت‌ها و 10 درصد را به تفاوت‌ها در طول زمان نسبت داد.

به گفته ریچاردسون، “نباید به سرعت تصور کرد که نابرابری های جنسی به طور مستقیم توسط عوامل بیولوژیکی مرتبط با جنسیت ایجاد می شود. تمرکز بر روی زیست شناسی می تواند دامنه مشارکت در سلامت عمومی را محدود کند و آسیب پذیری های بیشتری ایجاد کند. اگر دانشمندان زمان، انرژی و منابع را نادرست هدایت کنند، در خطر است. آنها به عوامل اجتماعی مرتبط با جنسیت توجهی ندارند.”

یافته‌های دانیلسن، لی، روشوویچ و دیگران نشان می‌دهد که نابرابری جنسی در COVID-19 به طور گسترده در بین ایالت‌ها متفاوت است و در طول دوره همه‌گیری پایدار نبوده است. به عنوان مثال، در تگزاس مردان به طور مداوم نرخ مرگ و میر بالاتری را در سراسر این بیماری همه گیر داشتند، در حالی که در کانکتیکات زنان به مدت 22 هفته مرگ و میر بالاتری نسبت به مردان داشتند.

نابرابری جنسیتی نیز در طول موج های همه گیر به طور چشمگیری متفاوت بود. به عنوان مثال، نابرابری جنسیتی در میزان مرگ و میر تجمعی در نیویورک در واقع ناشی از اختلاف جنسی بزرگ در آغاز همه‌گیری است. در مقاله مرتبطی که در حال حاضر در مرحله پیش چاپ است، دانیلسن و تیم تحقیقاتی نشان می دهند که 72.7 درصد از مرگ و میرهای اضافی مردان در ایالت نیویورک در طول موج اول همه گیری، بین 14 مارس تا 4 می 2020 رخ داده است. از آن زمان، نابرابری جنسی در نیویورک تا حد زیادی کاهش یافته و به برابری نزدیکتر است.

دانیلسن خاطرنشان می‌کند، “رویکرد تک عاملی، متمرکز بر ویژگی‌های مرتبط با جنسیت، نمی‌تواند تغییراتی را که ما در طول زمان و جغرافیا مشاهده می‌کنیم توضیح دهد. داده‌های ما این دیدگاه را تایید نمی‌کند که اختلاف جنسیتی در کووید در طول زمان زیاد، پایدار و ثابت است.”

از زمان شروع همه‌گیری، دانشمندان به طور مداوم مرگ‌ومیر ناشی از کووید-19 در مردان را به عوامل مرتبط با جنسیت بیولوژیکی نسبت می‌دهند، با این فرض که الگوهای نابرابری جنسیتی در طول زمینه و در طول زمان پایدار هستند. در مقابل، تیم دانیلسن به این نتیجه رسید که “دلیل کمی برای انتظار وجود دارد که مداخلات با محوریت عوامل بیولوژیکی مرتبط با جنسیت نقش اصلی یا قابل توجهی در توضیح و بهبود نابرابری‌های جنسی ایفا کنند.”

تیم دانیلسن استدلال می‌کند که رفتارهای بهداشتی جنسیتی، مواجهه‌های شغلی، و شرایط بهداشتی از قبل موجود، در تعامل با تفاوت‌ها در واکنش‌های سطح دولتی مانند زمان و مدت زمان استفاده از ماسک، تعطیلی مشاغل، و تعطیلی مدارس، احتمالاً به سطح ایالت و تغییرات زمانی در آسیب پذیری مردان و زنان در برابر پیامدهای شدید COVID-19.

این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که اختلاف جنسی تجمعی در پیامدهای کووید 19 از 27 آوریل 2020 تا 10 می 2021 در ایالات متحده، با مرگ و میر مردان حدود 10 تا 20 درصد بیشتر از زنان، بسیار کم‌تر از 50 درصد است. نرخ هایی که اغلب ادعا می شود و مشابه شکاف مرگ و میر مداوم زن و مرد قبل از همه گیری است.