5 ساعت + انتظار مراقبت های اضطراری قبل از پذیرش با افزایش خطر مرگ مرتبط است

مطالعه بیش از 5 میلیون بیمار در انگلیس نشان می دهد که انتظار بیش از 5 ساعت در مراقبت های اورژانسی قبل از پذیرش در بیمارستان با افزایش خطر مرگ به هر دلیلی در 30 روز آینده مرتبط است. مجله پزشکی اورژانس.

محققان نتیجه می‌گیرند که این عدد را می‌توان به‌عنوان «تعداد مورد نیاز برای آسیب‌رسانی به متریک» اندازه‌گیری کرد، یعنی یک مرگ اضافی به ازای هر ۸۲ بیمار که پس از ۶ تا ۸ ساعت به تأخیر افتاده است.

هدف زمان انتظار 4 ساعته قبل از ترخیص، پذیرش یا انتقال از بیمارستان در سال 2004 در انگلستان و اندکی پس از آن در سایر کشورهای مستقل بریتانیا به منظور مقابله با ازدحام بیش از حد بخش اورژانس معرفی شد.

چندین کشور دیگر، از جمله کانادا و استرالیا، با اقدامات مشابهی دنبال کردند. اما در سال‌های اخیر، عملکرد در برابر این هدف به‌دلیل افزایش تقاضای بیماران، به‌طور پیوسته کاهش یافته است.

تأخیر در پذیرش به موقع از بخش های اورژانس با آسیب به بیمار مرتبط است و محققان می خواستند افزایش خطر مرگ ناشی از این تاخیرها را کمیت کنند.

آنها از آمار اپیزودهای بیمارستانی و داده های دفتر آمار ملی انگلستان استفاده کردند، که شامل هر بیمار بستری شده در بیمارستان از هر بخش اورژانس اصلی (نوع 1) در انگلستان بین آوریل 2016 و مارس 2018 می شود.

آنها مرگ‌های ثبت‌شده به هر علتی را ظرف 30 روز پس از پذیرش با موارد مورد انتظار مقایسه کردند که طیف وسیعی از عوامل بالقوه تأثیرگذار را در نظر گرفت.

اینها شامل جنسیت، سن، سطح محرومیت، شرایط همزمان، زمان روز و ماه، حضورهای قبلی/پذیرش های اورژانسی، و ازدحام در بخش اورژانس در آن زمان بود.

بین آوریل 2016 و مارس 2018، 26,738,514 نفر به بخش اورژانس در انگلستان مراجعه کردند: 5,249,891 نفر از آنها در بیمارستان بستری شدند.

در مجموع، 433962 نفر طی 30 روز در طول دوره مطالعه جان خود را از دست دادند. نرخ کلی مرگ و میر 30 روزه تعدیل نشده کمتر از 9 درصد بود.

میانگین سنی بیماران بستری شده 55 سال بود. با افزایش سن، تعداد شرایط همزمان افزایش یافت. تقریباً دوبرابر تعداد بیمارانی که از مناطق محروم بودند بیشتر از مناطقی بودند که کمترین محرومیت را داشتند.

بیشترین زمان ورود بین ساعت 12:00 تا 17:59 بوده که 3 ماه اول سال بیشترین سهم بیماران را به خود اختصاص داده است. میانگین انتظار در بخش اورژانس کمتر از 5 ساعت بود. نرخ نقض هدف زمان انتظار 4 ساعته به طور متوسط ​​حدود 38٪ بود.

افزایش خطی آماری قابل توجهی در میزان مرگ و میر برای انتظارهای بیش از 5 ساعت در بخش اورژانس ظاهر شد.

پس از محاسبه عوامل خطر بالقوه تأثیرگذار، میزان مرگ و میر در بین بیمارانی که بین 6 تا 8 ساعت قبل از پذیرش در بیمارستان منتظر بودند، 8 درصد بیشتر از حد انتظار بود، و 10 درصد بیشتر از انتظار برای بیمارانی که 8 تا 12 ساعت منتظر بودند، در مقایسه با بیمارانی که در حال حرکت بودند. در عرض 6 ساعت

به گفته محققان، این عدد را می توان به عنوان «تعداد مورد نیاز برای آسیب رساندن به متریک» اندازه گیری و نشان داد، یعنی 1 مرگ اضافی به ازای هر 82 بیمار که به مدت 6 تا 8 ساعت تاخیر داشته باشد.

“نتایج این مطالعه نشان می دهد که یک ارتباط “وابسته به دوز” بین زمان بیش از 5 ساعت در [emergency department] برای بیماران بستری شده و مرگ و میر 30 روزه آنها به دلایل مختلف.

آنها می افزایند: «علاوه بر این، مرگ و میر 30 روزه یک معیار نسبتاً خام است که نه برای افزایش عوارض بیمار یا نه برای تجارب ناگزیر بدتر بیمار به حساب نمی آید.

این یک مطالعه مشاهده ای است و نمی تواند علت و معلولی را تعیین کند. اما، محققان می‌گویند: «علی‌رغم شواهد حمایتی محدود، تعدادی از دلایل بالینی قابل قبول وجود دارد که بپذیریم بین پذیرش تاخیری در تخت بستری در بیمارستان و نتایج ضعیف‌تر بیمار، ارتباط زمانی وجود دارد.

اقامت طولانی مدت در بخش اورژانس با مسدود شدن خروجی و شلوغی همراه است که می تواند دسترسی به درمان های حیاتی را به تاخیر بیندازد. محققان خاطرنشان می کنند که آنها با افزایش مدت اقامت بعدی در بیمارستان، به خصوص برای بیماران مسن تر، مرتبط هستند.

آنها می گویند که این به نوبه خود خطر عفونت بیمارستانی و بی شرایطی فیزیولوژیکی و روانی را افزایش می دهد.

بلوک خروجی معمولاً به سطوح اشغال تخت نیز مربوط می شود که در اواخر بعد از ظهر بالاترین سطح و معمولاً در حدود نیمه شب کمتر است. به گفته آنها، تعداد نامتناسبی از بیماران تاخیری احتمالاً در طول شب به بخش منتقل می شوند، زمانی که سطح کارکنان در کمترین میزان است.

و آنها نتیجه می گیرند: “این مطالعه تایید می کند که سیاست گذاران مراقبت های بهداشتی باید به پذیرش به موقع از [emergency department] به منظور محافظت از بیماران در برابر آسیب های مرتبط با بیمارستان.”

درک پرنتیس، عضو کالج سلطنتی فوریت‌های پزشکی، در سرمقاله‌ای مرتبط، اصرار دارد: «اجازه ندهید بیش از این در هیچ کس تردیدی وجود نداشته باشد، هدف عملیاتی 4 ساعته NHS همانطور که بسیاری از ما همیشه می‌دانستیم، از اهمیت کلیدی برخوردار است. ایمنی بیمار.”

او می‌گوید با بودجه کافی برای تخت‌ها و کارکنان NHS و ارائه مراقبت‌های اجتماعی، و اولویت‌بندی رهبران NHS، بیمارستان‌ها باید بتوانند به این هدف برسند. اما او پیشنهاد می‌کند که در سال‌های اخیر این موارد کم بوده است.

“آیا اقدامات بهتری وجود دارد؟ احتمالاً، اما تا زمانی که و مهمتر از همه، مواردی که از حمایت و اعتماد بیماران برخوردار باشند، هدف 4 ساعته یا بسیار نزدیک به آن، باید استاندارد طلایی باقی بماند. کسانی که شک دارند باید نگاه کنند. نه بیشتر از شواهد ارائه شده توسط این مقاله عالی،” او ادعا می کند.