اثرات متابولیک «خارج از هدف» داروهای ضد التهابی که برای اختلالات خود ایمنی استفاده می‌شوند به استراتژی درمانی بهتری نیاز دارد –

AIRD میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و شامل آرتریت روماتوئید، لوپوس و سندرم شوگرن می شود – همه با نرخ بالای عوارض. آنها زمانی اتفاق می‌افتند که سیستم ایمنی به اشتباه به بافت‌های خود حمله کرده و به آن آسیب می‌رساند، اگرچه پاتوژنز (مکانیسمی که باعث این امر می‌شود) هنوز به درستی تعریف نشده است و ارائه استراتژی‌های درمانی هدفمند چالش برانگیز است.

در نتیجه، درمان‌های فعلی برای AIRD عمدتاً برای سرکوب علائم (التهاب) طراحی شده‌اند، اما «هدف پایین» هستند به این معنی که داروها ممکن است عوارض جانبی ناخواسته‌ای نیز داشته باشند. در این راستا، داروهای AIRDs اغلب باعث تغییراتی در متابولیسم سلولی (مانند متابولیسم لیپیدها) و عملکرد می شوند و بیماران را در معرض خطر بیشتری برای بیماری های همراه مانند بیماری های قلبی عروقی (CVD) قرار می دهند.

دکتر جورج رابینسون، نویسنده اصلی این مقاله (مرکز تحقیقات روماتولوژی، بخش پزشکی UCL) گفت: «در حالی که مکانیسم‌هایی که باعث بیماری‌های روماتیسمی می‌شوند به درستی تعریف نشده‌اند، برخی تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که متابولیسم سلولی ممکن است نقش مهمی در تحریک یا بدتر شدن شروع یا تأثیر آن‌ها داشته باشد. .

بنابراین در این بررسی ما به دنبال درک تأثیر درمان‌های رایج و نوظهور بر متابولیسم لیپید در بیماران مبتلا به AIRD بودیم.

برای مطالعه، منتشر شده در مجله تحقیقات بالینی، محققان یک مرور ادبیات را انجام دادند از بیش از 200 مطالعه، برای ارزیابی و تفسیر آنچه که در مورد اثرات روی هدف/خارج از هدف (مضر) و مکانیسم‌های اثر درمان‌های فعلی AIRD بر متابولیسم لیپید، عملکرد سلول‌های ایمنی و خطر CVD شناخته شده است.

دکتر رابینسون در توضیح این یافته‌ها گفت: بررسی ما نشان داد که درمان‌های فعلی AIRD می‌توانند متابولیسم لیپید را بهبود یا بدتر کنند و هر یک از این تغییرات می‌تواند باعث التهاب و افزایش خطر CVD شود.

بسیاری از داروهای مرسوم نیز برای تبدیل آنها به محصولات مفید درمانی به متابولیسم سلولی نیاز دارند؛ با این حال متابولیسم دارو اغلب شامل تشکیل اضافی محصولات جانبی سمی است و میزان متابولیسم دارو می تواند بین بیماران متفاوت باشد.

این بررسی اشاره کرد که کنترل بهتر التهاب با استفاده از ترکیب بهینه درمان‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، می‌تواند منجر به بهبود پروفایل متابولیک/لیپیدی در AIRD شود.

با این حال، همچنین نشان داد که بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که داروهای کاهنده چربی (مانند استاتین‌ها) برای کاهش خطر CVD در برخی از بیماری‌های AIRD کافی نیستند، زیرا نمی‌توانند به طور کامل خواص ضدالتهابی را بازیابی کنند.

دکتر رابینسون افزود: «عوارض نامطلوب خارج از هدف درمان‌های فعلی که برای درمان AIRD استفاده می‌شوند، فرصتی برای درمان‌های ترکیبی بهینه با هدف قرار دادن متابولیسم لیپید فراهم می‌کند که می‌تواند عوارض ایمنی و افزایش بالقوه خطر CVD را در بیماران کاهش دهد.

فن‌آوری‌های درمانی و تحقیقات جدید همچنین مسیرهای متابولیک جایگزین را برجسته کرده‌اند که می‌توانند به طور خاص برای کاهش التهاب و همچنین برای جلوگیری از پیامدهای متابولیکی نامطلوب درمان‌های ضد التهابی مرسوم مورد هدف قرار گیرند.»

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه کالج لندن. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.