به اصطلاح پاسخ جنگ یا گریز، روش تکاملی برای آماده کردن بدن برای دفاع از خود یا فرار از یک تهدید واقعی یا درک شده، مانند شیری در علفهای بلند یا – در دوران مدرن – بررسی عملکرد عقب افتاده است.
دانشمندان به دلیل محدودیتهای اخلاقی و عملی آزمایشهای آزمایشگاهی انسانی، برای مطالعه اثرات تهدیدات واقعی بر وضعیت روحی و جسمی افراد تلاش کردهاند.
در تحقیق جدیدی که در مجله منتشر شده است علم روانشناسی، محققان از یک تجربه خانه خالی از سکنه برای مطالعه پاسخ های ذهنی و فیزیولوژیکی شرکت کنندگان به تهدیدات درک شده در یک محیط امن و در عین حال غوطه ور استفاده کردند.
در این محیط خانه خالی از سکنه، که شامل 17 اتاق با تهدیدهای مختلف بود که یک تجربه بی وقفه را تشکیل می داد، محققان نحوه واکنش بدن به تهدیدات را بسته به بافت اجتماعی (این که آیا دوستان در اطراف بودند)، ویژگی های تهدیدات (این که آیا آنها متفاوت بودند، بررسی کردند. انتظار می رود)، و احساسات (این که آیا افراد احساس ترس می کنند).
سارا ام. تاشجیان، از بخش علوم انسانی و اجتماعی در مؤسسه فناوری کالیفرنیا و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «عوامل زیادی وجود دارند که بر نحوه واکنش بدن انسان به تهدید تأثیر میگذارند. ما متوجه شدیم که سرایت عاطفی مرتبط با دوست، قابلیت پیش بینی تهدید و احساسات ذهنی ترس، همگی برای بدنی که پاسخی را ایجاد می کند، مرتبط هستند.
همه این عوامل به افزایش توانایی فرد برای زنده ماندن در هنگام تهدید کمک می کند، اما در این مطالعه، هر کدام تأثیرات کمی متفاوت داشتند که ماهیت پویای سیستم عصبی سمپاتیک را نشان می دهد.
برای مطالعه اثرات تجارب ترسناک، مطالعات قبلی از تصاویر ترسناک، شوک الکتریکی خفیف یا صداهای بلند استفاده کردند. در مطالعه حاضر، 156 شرکتکننده در گروههای کوچک از خانه جن زده رفتند. در طول این تجربه 30 دقیقه ای، آنها با موقعیت هایی مواجه شدند که خطر خفگی را تقلید می کرد، یک ماشین با سرعت در حال نزدیک شدن به طرف مقابل و یک رگبار شلیک (با گلوله) از جوخه تیراندازی بود.
شرکت کنندگان برای اندازه گیری فعالیت الکترودرمال یا تغییرات ناشی از تعریق در ویژگی های الکتریکی پوست، از جمله سطح رسانایی پوست و پاسخ رسانایی پوست، مچ بندهای نظارت بر فیزیولوژیکی را در زمان واقعی می بستند.
قبل از بازدید از خانه خالی از سکنه، شرکت کنندگان ترس مورد انتظار خود را در مقیاسی از 1 تا 10 ارزیابی کردند. سپس سطح ترس تجربه شده خود را در همان مقیاس ارزیابی کردند. از این دادهها، چهار عامل شامل ترکیب گروه، قریبالوقوع بودن تهدید، عوامل درون فردی ترس، و «پاسخ جهتگیری پایه» یا حساسیت شرکتکننده به تهدیدات مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که ارتباط مثبتی بین تعداد دوستان در یک گروه و برانگیختگی تونیک وجود دارد که نشاندهنده پاسخ فیزیکی کلی بدن به استرس یا احساسات است. به طور متوسط، هرچه شرکت کنندگان در حین گشت و گذار در خانه جن زده دوستان بیشتری با خود داشته باشند، واکنش فیزیکی آنها بیشتر است.
تاشجیان گفت: “ما این را به گونه ای تفسیر کردیم که منعکس کننده سرایت ترس باشد – اگر دوستان شما در اطراف باشند، بدن شما سیگنال های آنها را دریافت می کند و سطح برانگیختگی بالاتری دارد، حتی در صورت عدم وجود ترس یا وحشت خاص.” در آزمایشگاه، مطالعه تأثیر گروه ها بر فیزیولوژی دشوار است.
مطالعات معمولاً شامل آزمایش یک نفر در یک زمان یا حداکثر، جفت دوست است. در این مطالعه، محققان این فرصت منحصر به فرد را داشتند تا بررسی کنند که چگونه بودن در گروه هایی با ترکیبی از دوستان و غریبه ها بر ادراک افراد از تهدید تأثیر می گذارد.
محققان همچنین به ارتباط مثبت بین حملات غیرمنتظره، ترس ذهنی و فرکانس فازی اشاره کردند. اثرات فازیک تغییرات سریعی هستند که بدن هنگام واکنش به یک رویداد تجربه می کند. افرادی که در طول خانه جن زده بیشترین ترس را احساس می کردند، در این پاسخ ها اوج بیشتری داشتند. تاشجیان گفت: «اگر بدن شما بیشتر در معرض این رویداد تهدیدکننده باشد، از نظر روانی نیز ترس بیشتری احساس میکنید.
سایر یافتهها نشان داد که شرکتکنندگانی که در ابتدا پاسخ قوی به اتاق اول خانه خالی از سکنه داشتند، با بازدید از اتاقهای دیگر، واکنشهای بیشتری نشان دادند. شرکتکنندگانی که در اتاق اول پاسخهای مکرر داشتند، در طول زمان پاسخهای کمتری را نشان دادند.
تاشجیان توضیح داد: از دیدگاه نتایج، این مطالعه متمایز است زیرا ما جنبههای مختلف رسانایی پوست را اندازهگیری میکنیم، از جمله پاسخ آهسته، پاسخدهی سریع، فراوانی پاسخها و سطح پاسخها. “بیشتر مطالعات فقط از یکی از این معیارها استفاده می کنند، که درک ما را از اینکه سیستم عصبی سمپاتیک چقدر پویا است و چگونه عوامل مختلف تأثیرات متفاوتی بر زیست شناسی دارند، محدود می کند.”
او افزود که این تحقیق “پیشرفت بزرگی برای روانشناسی شناختی و اجتماعی” است، زیرا درک این موضوع را بیشتر می کند که چگونه “زمینه های طبیعی”، مانند تجربه خانه خالی از سکنه، بر پاسخ بدن به تهدیدها تأثیر می گذارد. همچنین این یافته مهم است که دوستان پاسخ فیزیکی را تقویت می کنند.
تاشجیان گفت: «ما نشان میدهیم که دوستان برانگیختگی کلی را افزایش میدهند، ترسهای غیرمنتظره نسبت به ترسهای قابل پیشبینی پاسخهای بیشتر و سطوح بالاتری از پاسخها را در بدن ایجاد میکنند و پاسخهای مکرر از بدن به صورت احساس ترس بیشتر ظاهر میشود.» و ما همه اینها را با استفاده از یک محیط تهدید جدی، همه جانبه و زنده نشان میدهیم.»