[ad_1]
یک مطالعه جدید در دانشگاه فنلاند شرقی نشان می دهد که فعالیت بدنی منظم به طور قابل توجهی مشخصات متابولیت بدن را تغییر می دهد و بسیاری از این تغییرات با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است. جامعه مورد مطالعه شامل بیش از 7000 مرد بود که به مدت هشت سال تحت پیگیری قرار گرفتند. مردانی که دارای بالاترین رده فعالیت بدنی بودند، 39 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 نسبت به مردان غیرفعال بودند. فعالیت بدنی با سطح مجموعا 198 متابولیت همراه بود، یعنی ترکیباتی که در نتیجه متابولیسم بدن ایجاد می‌شوند و افزایش فعالیت بدنی بر برخی از متابولیت‌های مشابه که قبلاً با رژیم غذایی ارتقاء دهنده سلامت مرتبط بودند، تأثیر داشت. . علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که افزایش فعالیت بدنی باعث بهبود ترشح انسولین می شود.
در مجموع 1260 متابولیت از نمونه های گلوکز ناشتا شرکت کنندگان در مطالعه آنالیز شد. ارتباط فعالیت بدنی با پروفایل متابولیت قبلاً به طور جامع و در چنین گروه گسترده ای مورد مطالعه قرار نگرفته است. در واقع منتشر شده در متابولیت هااین مطالعه اولین مطالعه ای است که بین بسیاری از متابولیت ها و فعالیت بدنی ارتباط برقرار می کند.
محققان ارتباط فعالیت بدنی با مشخصات متابولیت، حساسیت به انسولین، ترشح انسولین و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در مردان شرکت کننده در مطالعه سندرم متابولیک در مردان (METSIM) بررسی کردند. هیچ یک از شرکت کنندگان در شروع مطالعه دیابت نداشتند. در شروع مطالعه و هشت سال بعد، پرسشنامه فعالیت بدنی بین شرکت‌کنندگان انجام شد و آنها نیز تحت آزمایش تحمل گلوکز خوراکی قرار گرفتند و متابولیت‌های آنها از یک نمونه گلوکز ناشتا آنالیز شدند.
مردان بر اساس فعالیت بدنی خود به چهار دسته تقسیم شدند: آنهایی که فعالیت بدنی نداشتند، آنهایی که فقط گاهی اوقات فعالیت بدنی داشتند، کسانی که به طور منظم فعالیت بدنی داشتند اما بیش از دو بار در هفته نداشتند، و کسانی که به طور منظم فعالیت بدنی داشتند حداقل سه مورد. بار در هفته مدت یک جلسه فعالیت بدنی حداقل 30 دقیقه تعریف شد.
فعالیت بدنی با سطح کل 198 متابولیت همراه بود. از جمله، فعالیت بدنی باعث تغییر سطح چندین لیپید به نحوی شد که در مطالعات قبلی با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط بود. در مطالعات قبلی، رژیم غذایی ارتقاء دهنده سلامتی نیز مشاهده شده است که به عنوان مثال، ارتباط مشابهی با سطح اسیدهای چرب غیراشباع دارد. به عنوان بیومارکرهای متابولیک کاملاً جدید مرتبط با فعالیت بدنی، محققان استروئیدها، اسیدهای آمینه، ایمیدازول‌ها، اسیدهای کربوکسیلیک و هیدروکسی اسیدها را شناسایی کردند.
در طول پیگیری، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 برای مردانی که از نظر بدنی فعال‌ترین بودند، 39 درصد کمتر و حتی برای مردانی که بیش از دو بار در هفته فعالیت بدنی نداشتند، در مقایسه با مردانی که فعالیت بدنی داشتند، 30 درصد کمتر بود. از نظر فیزیکی غیر فعال سطوح پایین تر گلوکز و انسولین ناشتا، و حساسیت به انسولین و ترشح انسولین بهتر، در مردانی مشاهده شد که فعالیت بدنی خود را در طول پیگیری افزایش دادند.
ارتباط فعالیت بدنی با ترشح انسولین، علیرغم مطالعات متعدد در مورد این موضوع، نامشخص باقی مانده است. مطالعه منتشر شده اکنون تأیید می کند که افزایش فعالیت بدنی باعث بهبود ترشح انسولین می شود.
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط دانشگاه فنلاند شرقی. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.
[ad_2]