مشکل در خوابیدن به دلیل استرس کاری و برنامه ریزی به اضطراب و افسردگی پرستاران کمک می کند –

به دلیل استرس مراقبت از بیمار و ماهیت نوبت کاری، پرستاران در مقایسه با سایر مشاغل در معرض خطر افسردگی و خواب ناکافی هستند. ایمی ویتکوسکی استیمپفل، دکترا، RN، استادیار کالج پرستاری دانشگاه نیویورک روری مایرز و نویسنده اصلی این مطالعه که در مجله طب کار و محیط زیست.

پرستاران با چالش‌های بی‌نظیری که در خط مقدم همه‌گیری کووید-۱۹ کار می‌کنند، از جمله کمبود نیروی انسانی، کمبود اولیه تجهیزات حفاظت فردی (PPE) و شاهد رنج و مرگ گسترده مواجه شده‌اند. تحقیقات در حال آغاز به فاش کردن تأثیر این عوامل استرس‌زای مداوم بر سلامت روان و رفاه پرستاران است.

در این مطالعه، محققان 629 پرستار را مورد بررسی قرار دادند و با 34 پرستار از ژوئن تا آگوست 2020 مصاحبه کردند. از پرستارانی که در بخش های مراقبت های بهداشتی در 18 ایالت کار می کردند، در مورد تجربیات آنها در طول شش ماه اول همه گیری در ایالات متحده سوال شد.

این نظرسنجی میزان بالای افسردگی (22 درصد)، اضطراب (52 درصد) و بی خوابی (55 درصد) را در میان پرستاران نشان داد. به طور قابل توجهی، مشکل در خواب هم یکی از عوامل مؤثر و هم نتیجه سلامت روان ضعیف بود.

فقط پنج ساعت یا کمتر خوابیدن قبل از شیفت کاری، احتمال افسردگی، اضطراب و بی خوابی را افزایش می دهد. با این حال، پرستاران همچنین توضیح دادند که چگونه اضطراب و تفکر در مورد شرایط کاری پر استرس – کمبود نیروی انسانی، اعزام مجدد به واحد کووید، کمبود PPE و بسیاری از مرگ و میر بیماران – منجر به مشکل در به خواب رفتن و بیدار شدن در شب شده است. علاوه بر مشکلات خواب مرتبط با استرس، تغییر در برنامه کاری پرستاران از ساعات کار اضافی یا تغییر ناگهانی بین شیفت های روز و شب باعث شد که پرستاران ساعات کمتری بخوابند.

ویتکوسکی استیمفل گفت: “ما دریافتیم که مشکلات خواب با علائم اضطراب و افسردگی در هم تنیده شده است.” “تحقیقات قبلی از این رابطه دو طرفه بین خواب و سلامت روان پشتیبانی می کند. ما می دانیم که خواب کافی، انعطاف پذیری ذهنی و عاطفی را تقویت می کند، در حالی که خواب ناکافی مغز را مستعد تفکر منفی و آسیب پذیری عاطفی می کند.”

برای حمایت بهتر از پرستاران و بهزیستی آنها، محققان از کارفرمایان می‌خواهند تا برای مقابله با استرس کاری و عوامل مؤثر بر خواب اقدام کنند. کارفرمایان علاوه بر اطمینان از اینکه پرستاران منابعی مانند کارکنان، تخت‌ها و PPE را برای انجام مؤثر وظایف خود دارند، می‌توانند آموزش‌هایی در زمینه مدیریت استرس ارائه دهند و برای افراد نیازمند به متخصصان مراقبت‌های روانی ارجاع دهند. کارفرمایان همچنین باید به برنامه‌ریزی توجه کنند، اطمینان حاصل کنند که پرستاران زمان دوری از کار دارند، از آن‌ها در برابر ساعات اضافه کاری و شیفت‌هایی که به سرعت بین روز و شب تغییر می‌کند محافظت کنند و ترتیبات کاری انعطاف‌پذیر را ارائه دهند.

ویتکوسکی استیمفل گفت: «یافته‌های ما به ما کمک می‌کند تا مشکلاتی را که پرستاران با آن روبرو هستند درک کنیم – و اینکه چرا برخی از پرستاران به طور کلی شغل یا کار خود را ترک می‌کنند – اما همچنین فرصت‌هایی را برای بیمارستان‌ها و سایر کارفرمایان برای حمایت از این نیروی کار حیاتی نشان می‌دهد.

نویسندگان دیگر مطالعه شامل لوید گلدسمت و ویکتوریا وان دیکسون از دانشگاه NYU Meyers و لورن غزال از دانشگاه میشیگان هستند. این تحقیق توسط کمک هزینه کاتالیزور تحقیقاتی COVID-19 NYU پشتیبانی شد.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه نیویورک. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.