[ad_1]

کودکانی که از بیماری بحرانی جان سالم به در می‌برند و والدینشان معمولاً شرایط جسمی، عاطفی و شناختی را در نتیجه این بیماری بحرانی تجربه می‌کنند. این اثرات همچنین می تواند شامل غیبت های طولانی مدت از مدرسه و/یا محل کار باشد. آنچه به طور کامل درک نشده است میزان و مدت غیبت از مدرسه در میان این کودکان و غیبت های کاری در میان مراقبان آنها است.

یک تجزیه و تحلیل ثانویه از یک کارآزمایی تصادفی از بیماران اطفال بستری شده در بیمارستان به دلیل نارسایی حاد تنفسی، روشنگر مهمی بر این موضوع است. این مطالعه نشان داد که تقریباً 70 درصد از بیماران اطفال به طور متوسط ​​دو هفته پنج روزه تحصیلی را پس از ترخیص از بیمارستان و نیمی از مراقبان اولیه آنها به طور متوسط ​​8 روز کاری پس از ترخیص از بیمارستان را از دست دادند. یافته‌ها حاکی از خطری برای پیامدهای آموزشی، مالی و بهداشتی پایین دستی منفی برای بیماران و افزایش استرس و خطر مالی برای والدین آنها است.

مارتا ای کیو کرلی، دکترا، می‌گوید: «این مطالعه نشان می‌دهد که غیبت از مدرسه پس از PICU یک هدف مهم برای مداخلات آتی است، از جمله درک موانع مشارکت در مدرسه، توسعه مداخلات برای کاهش غیبت، و کمک به بچه‌ها برای جبران مدرسه از دست رفته. RN، FAAN، استاد پرستاری در دانشکده پرستاری دانشگاه پنسیلوانیا (Penn Nursing) و محقق ارشد این مطالعه. “علاوه بر این، با توجه به بزرگی کار از دست رفته در مطالعه ما و سختی هایی که والدین در مطالعات قبلی توصیف کردند، نیاز زیادی به برنامه ها و سیاست هایی برای حمایت از خانواده ها در طول و بعد از بستری شدن در بیمارستان کودکان وجود دارد.”

نتایج این مطالعه در شبکه JAMA منتشر شده است.

نویسندگان همکار مقاله عبارتند از: ارین اف. کارلتون، MD، MSc، و رایان پی. باربارو، MD، MSc، هر دو از دانشگاه میشیگان. دکتر جان پی. دانلی از دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان. هالی سی. لیزا A. آسارو، ام اس، از بیمارستان کودکان بوستون. و R. Scott Watson، MD، MPH، از دانشگاه واشنگتن، سیاتل.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشکده پرستاری دانشگاه پنسیلوانیا. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.

[ad_2]