خواب کم ممکن است میزان استرس شدید ورزش بر قلب را تغییر دهد

در یک مطالعه جدید، شرکت کنندگان پس از خواب معمولی و پس از سه شب خواب محدود، تحت یک دوره ورزش شدید قرار گرفتند. هنگامی که آنها پس از خواب محدود ورزش می کردند، سطح تروپونین نشانگر بیومارکر آسیب قلبی در مقایسه با زمانی که شرکت کنندگان در شرایط استراحت خوب خود ورزش می کردند، کمی بیشتر افزایش یافت. این مطالعه یک مطالعه آزمایشی کوچکتر است و هنوز نمی توان تعیین کرد که آیا یافته ها ممکن است برای سلامت قلب و عروق مرتبط باشند یا خیر. این مطالعه در مجله منتشر شده است متابولیسم مولکولی.

مطالعات اپیدمیولوژیک قبلی نشان داده است که در سطح جمعیت، اختلال مزمن و کوتاه شدن خواب خطر ابتلا به چندین بیماری قلبی عروقی مانند فشار خون بالا و انفارکتوس میوکارد را افزایش می دهد. در مقابل، ورزش بدنی می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهد. با این حال، ناشناخته است که آیا محدودیت خواب کنترل شده می تواند استرس قلبی را در طول ورزش شدید تعدیل کند یا خیر.

جاناتان سدرنس می گوید: “ورزش برای قلب عالی است، در حالی که کمبود خواب می تواند بر سیستم قلبی عروقی تاثیر منفی بگذارد. اما مشخص نیست که آیا خواب کوتاه می تواند استرس فیزیولوژیکی را که به نظر می رسد ورزش شدید روی سلول های قلب دارد تعدیل کند.” پزشک و دانشیار زیست شناسی سلولی پزشکی در دانشگاه اوپسالا، که این مطالعه را رهبری کرد.

نوع خاصی از پروتئین تروپونین در سلول های عضلانی قلب یافت می شود. مقادیر کم تروپونین می تواند پس از تمرین با شدت بالا آزاد شود. سطوح تروپونین به طور معمول در کلینیک تعیین می شود، زیرا سطوح به طور قابل توجهی بالاتر در شرایط حوادث حاد قلبی عروقی دیده می شود.

سطوح بالای تروپونین در خون پس از ورزش با افزایش نسبی خطر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. واقعاً مشخص نیست که مکانیسم آن چیست، اما در عین حال، می‌دانیم که سلامت قلبی عروقی فرد از طریق تأثیر متقابل سبک زندگی تعدیل می‌شود. بنابراین، ما فکر کردیم مهم است که بررسی کنیم که آیا ترشح تروپونین در طول ورزش می تواند تحت تأثیر محدودیت خواب قرار گیرد یا خیر. یکی از دلایل این واقعیت است که بسیاری از مشاغل مستلزم کارهایی هستند که خواب را مختل می کند، مانند کارمندان مراقبت های بهداشتی.

مطالعات قبلی نشان داده اند که ورزش می تواند برخی از اثرات نامطلوب خواب کم بر متابولیسم را خنثی کند. علاوه بر این، داده‌ها در سطح جمعیت نشان می‌دهد که ورزش می‌تواند با اثرات منفی کم‌خوابی مزمن بر سیستم قلبی عروقی مقابله کند.

“کسانی که به طور منظم ورزش می کنند، اما کمتر از مقدار ایده آل می خوابند، همچنان خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهند. در عین حال، ما می دانیم که اختلال مزمن یا مکرر خواب برای سلامت قلب و عروق مضر است. بنابراین ممکن است کمبود شدیدتر خواب در دراز مدت می تواند خطر نسبی آسیب دیدن قلب را در اثر ورزش شدیدتر افزایش دهد.اما بسیاری از افراد کمبود خواب موقتی را تجربه می کنند و نیاز به خواب نیز بسیار فردی است. Cedernaes اشاره می کند. شواهد اپیدمیولوژیک مربوط به اختلال خواب فی نفسه، در درجه اول در مورد کمبود مزمن خواب و نوبت کاری طولانی مدت اعمال می شود و با میانگین گیری در سطح جمعیت مشاهده می شود.

16 مرد جوان، سالم و با وزن طبیعی، تحت مطالعه قرار گرفتند. همه به طور گسترده برای بیماری قلبی عروقی قبلی، و همچنین برای وراثت برای چنین شرایطی غربالگری شدند. علاوه بر این، همه شرکت‌کنندگان عادات خواب طبیعی در محدوده توصیه‌شده داشتند – یعنی گزارش کردند که به طور منظم ۷ تا ۹ ساعت می‌خوابیدند.

شرکت کنندگان در یک آزمایشگاه خواب تحت نظر قرار گرفتند، جایی که برنامه غذایی و فعالیت آنها استاندارد شد. در یکی از دو جلسه، سه شب متوالی، شرکت کنندگان به میزان معمولی خوابیدند. در جلسه دیگر، شرکت کنندگان برای نیمی از شب ها، سه شب متوالی بیدار نگه داشته شدند. در هر نوبت عصر و صبح نمونه خون گرفته شد. پس از هر دو مداخله خواب، نمونه خون در روز آخر، هم قبل و هم بعد از یک جلسه دوچرخه سواری ثابت 30 دقیقه ای شدید گرفته شد.

محققان دو نشانگر زیستی را در نمونه‌های خون اندازه‌گیری کردند. NT-proBNP بار روی قلب را منعکس می کند. پروتئین دوم، تروپونین، معمولا به عنوان نشانگر آسیب قلبی استفاده می شود. نتایج نشان داد که سطوح NT-proBNP در پاسخ به ورزش افزایش یافت، اما این افزایش بسته به میزان خواب تفاوتی نداشت. سطح تروپونین خون نیز پس از تمرین افزایش یافت. با این حال، برای تروپونین، افزایش پس از ورزش تقریباً 40٪ پس از سه شب محدودیت خواب نسبی در مقایسه با بعد از سه شب خواب طبیعی بیشتر بود.

“یک مشاهدات مهم این بود که سطوح تروپونین و NT-proBNP در پاسخ به محدودیت خواب در هیچ زمانی قبل از تمرین افزایش نمی‌یابد. ممکن است کمبود خواب در عوض آستانه‌ای را کاهش دهد که در آن افزایش بار تمرینی منجر به افزایش بار ورزشی می‌شود. سدرناس می‌گوید: استرس قابل اندازه‌گیری در سلول‌های ماهیچه قلب، همانطور که ممکن است در پاسخ به ورزش شدید رخ دهد. با این حال، ما متوجه شدیم که افزایش سطح تروپونین در گردش بدنبال ورزش در بین افراد متغیر بود. تحقیقات قبلی در شرایط استراحت نیز به چنین تنوعی اشاره کرده‌اند و کشف مکانیسم‌ها جالب است.

Cedernaes ادامه می دهد:

“امروزه هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اگر به طور منظم ورزش کنید در حالی که خیلی کم خوابیده اید، برای قلب مضر است. در عوض می توانید بحث را برگردانید: با اطمینان از اینکه فرد به اندازه کافی می خوابد، ممکن است تاثیر مثبت را بیشتر کند. تمرینات بدنی. در حالی که می دانیم تمرینات با شدت بالا معمولاً در دراز مدت فوایدی دارد، نتایج ما ممکن است ارزش بررسی و بررسی در گروه های خاصی از افراد را داشته باشد. به عنوان مثال می توان به ورزشکاران و ارتش اشاره کرد. ممکن است از این گروه ها خواسته شود تا در حد شدید عمل کنند. سطوح فیزیکی حتی در شرایط خواب محدود. ممکن است خوب باشد که اهمیت خواب را در این زمینه ها بیشتر در نظر بگیریم، به خصوص که ما همچنین می دانیم که بهبود خواب می تواند عملکرد فرد را هم از نظر شناختی و هم از نظر فیزیکی بهبود بخشد.

یکی از محدودیت های مطالعه حاضر این بود که فقط 16 نفر وارد شدند. مطالعه باید به عنوان یک مطالعه آزمایشی در نظر گرفته شود که نیاز به اعتبار و پیگیری بیشتر دارد. چنین مطالعاتی همچنین برای بررسی اینکه آیا این تغییرات برای سایر گروه های سنی یا زنان نیز اعمال می شود، مورد نیاز است.