بreak Point، مجموعه مستند جدید پشت صحنه نتفلیکس در مورد فصل تنیس 2022، توسط تیم سازنده F1: Drive to Survive ساخته شده است – اما اگرچه از درخشش نمایشی شیک نمایش تقلید می کند، تنیس را به یک سوژه هیجان انگیز مانند مسابقات اتومبیل رانی تبدیل می کند. سخت است. بلوک‌هایی که با اتومبیل‌های مسابقه‌ای مسابقه می‌دهند، پلی‌بوی‌های شایعه‌پراکنی هستند که از یک ورزش پر از جنجال، مانورهای سیاسی، عجیب‌وغریب و خطر واقعی مرگ آتشین لذت می‌برند. تنیس نمی‌تواند با آن رقابت کند: درام‌های بزرگ درون سر بازیکنان اتفاق می‌افتد، و نقطه شکست تنها تلاش متناوب موفقی برای ثبت آنها روی صفحه است.
این سبک از مستند، که در آن فیلم‌های بازی جنبشی با مصاحبه‌های فاش‌کننده و کلیشه‌های عجیب و غریب در مورد اینکه چقدر همه چیز حماسی و هیجان‌انگیز است، آمیخته می‌شود، چندان به تنیس نمی‌خورد. در حالی که ورزش‌های تیمی – راگبی، فوتبال، فوتبال آمریکایی – لحظات بزرگی دارند که به دیگر سریال‌های پرطرفدار مانند همه یا هیچ انرژی می‌دهند، مسابقات تنیس نبردهای فنی و فرسایشی هستند که به تدریج در مسابقاتی که می‌توانند چندین ساعت طول بکشند، تصمیم‌گیری می‌شوند. هیچ نقل و انتقال پولی یا بحثی بر سر انتخاب تیم وجود ندارد. در مورد صحبت های پپ در بازی از مربیانی که اغلب بهترین مدرک ورزشی هستند، چطور؟ جواب منفی. واقعاً چیزی در تنیس نیست. مربیان هم مثل ما بی اختیار از روی سکوها رصد می کنند.
با این حال، نقطه شکست به خود در نحوه ارائه ورزش کمکی نمی کند. به نظر می رسد برای افرادی که هیچ چیز در مورد تنیس نمی دانند جالب است: اصول اولیه نحوه عملکرد بازی ها و ست ها دو بار در عرض پنج دقیقه در قسمت اول توضیح داده می شود و تقریباً هیچ اشاره ای به تاکتیک یا تکنیک نمی شود. وقتی فیلمی از یک مسابقه نمایش داده می‌شود، امتیازها چشمک می‌زنند، اما از آنجایی که مفهوم نگه‌داشتن و شکستن سرویس‌ها برای پرداختن به آن خیلی پیچیده تلقی می‌شود، اعداد اغلب بی‌معنی هستند.
اما هدف نمایش به طور کامل این نیست که چرا تنیس خود را فریبنده است. این دو هدف فراتر از آن دارد: معرفی نسل جدیدی از ستاره‌های بالقوه، زیرا ورود بریک پوینت مصادف با پایان سلطنت نام‌های بزرگی از جمله راجر فدرر و سرنا ویلیامز است. و همانطور که از عنوان آن پیداست، برای بررسی فشار روانی این ورزش بر بازیکنانش.
در اولین نکته، ما با ورزشکاران جوان و زیبای زیادی روبرو می شویم که به نظر می رسند… خوب. متئو برتینی از ایتالیا، اونس جابر از تونس، تیلور فریتز از ایالات متحده، ماریا ساکاری از یونان – همه آنها به دوربین ها اجازه می دهند آنها را در خارج از زمین دنبال کنند و همه آنها آینده و خوش خلق هستند. اما شخصیت‌ها برای رقابت با شخصیت‌های گذشته شاید به زمان بیشتری برای ظهور نیاز دارند. در واقع، یک موتیف تکراری، موفقیتی برای بازیکنان مرد جوان است که رافائل نادال کهنه کار اسپانیایی را شکست دهند، که از استقامت فوق العاده چشمگیر او تمجید می شود، آنقدر که اغلب آرزو می کنید ای کاش این یک مستند درباره او بود.
هدف بزرگ دسترسی به “پسر بد” استرالیایی نیک کیرگیوس است، که مشارکت او در مسابقات آزاد استرالیا 2022 قسمت افتتاحیه را هدایت می کند. کیرگیوس که به خاطر طغیان‌های بی‌حرمتی در زمین مسابقه و عدم استفاده حداکثری از استعداد خارق‌العاده‌اش بدنام است، معمای ظاهراً دیوانه‌کننده خلق و خوی او را با آرامش حل می‌کند: او برای کنار آمدن با انتظاراتی که پس از پیروزی شوکه‌کننده‌اش بر نادال به وجود آمد، تلاش کرده است. دوباره!) زمانی که Kyrgios فقط 19 سال داشت. او می‌بیند که ترک عزیزانش برای بازی در تورنمنت‌ها در سراسر جهان آنقدر تنها و دشوار است که نمی‌تواند در طول سال به این شیوه زندگی متعهد شود. تحت فشار و موشکافی یک مسابقه مهم، این واقعیت که او یک مرد جوان پر سر و صدا، احساساتی و بحث برانگیز است، آشکار می شود. شخصاً دوست نداشتن کیرگیوس بسیار سخت است و بنابراین، هنگامی که او و بهترین همسر دوران کودکی تاناسی کوکیناکیس از دویدن غیرمحتمل به دورهای آخر دو نفره مردان در ملبورن لذت می برند، بریک پوینت داستان هولناکی را در برابر شانس ارائه می دهد.
پس از آن، احساس می کند که در تلاش برای پاسخ به یک سوال غیرممکن است. مجموعه ای از بازیکنان سعی می کنند احساس از دست دادن ناگهانی اعتماد به نفس در وسط مسابقه و ناتوانی در بهبودی را توصیف کنند: برتینی نزدیک تر می شود، با صحبت هایش از تعادل شیطانی ظریف بین ترس از باخت و اراده برای پیروزی، اما هیچ کس نمی تواند میخ کن پائولا بدوسا، بازیکن اسپانیایی که به شماره 2 جهان رسیده است، شجاعانه ترین و صادقانه ترین است و به صراحت به تأثیر تنیس روی او به عنوان یک مسئله سلامت روان اشاره می کند.
چنین اظهاراتی ممکن است باعث تأمل و اصلاح در داخل ورزش شود، اگرچه این سوال که آیا چیزهایی که تنیس باعث می‌شود رفاه شرکت‌کنندگان در آن به خطر بیفتد همان چیزهایی است که آن را برای مخاطبان جهانی جذاب می‌کند، سوالی دشوار است. به نظر می‌رسد این مشکل در تنیس جدی‌تر و مهم‌تر از سایر ورزش‌های انفرادی است. مشکل نقطه شکست این است که نمی تواند ما را به اندازه کافی به عمل نزدیک کند تا دلیل آن را بفهمیم.