9 فوریه 2022 – فقط چند روز دیگر، ما 20 را خواهیم دیدهفتم میلیون نفر در منطقه ما به COVID-19 مبتلا شده اند. طی 2 سال گذشته، خسارات ناشی از همه‌گیری با بیش از 324000 تلفات، افت شدید اقتصادی، شکاف‌های اجتماعی و نابسامانی‌های خانوادگی، خیره‌کننده بوده است.
این ویروس بدون در نظر گرفتن سن، جنسیت، حرفه یا موقعیت جغرافیایی، به طور بی رویه مردم را در همه کشورهای منطقه هدف قرار می دهد. اما ما کسانی را می شناسیم که بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های شدید و مرگ هستند – سالمندان، آنهایی که شرایط از قبل موجود دارند، سیستم ایمنی ضعیف و کارکنان بهداشتی خط مقدم. در منطقه ما و سایر مناطق WHO، حتی قوی ترین سیستم های بهداشتی به شدت تحت فشار قرار گرفته اند.
طی 6 هفته گذشته افزایش چشمگیری در تعداد موارد کووید-19 مشاهده شده است و به طور میانگین روزانه بیش از 110000 مورد ابتلا به این بیماری می رسد. افزایش مرگ و میر نیز طی 3 هفته گذشته گزارش شده است که به طور متوسط روزانه 345 مورد مرگ و میر گزارش شده است، اما این افزایش نسبت به موج های قبلی در سطح پایین تری قرار دارد و واکسن ها نیز محافظت در برابر اشکال شدید و مرگ و میر را فراهم می کنند.
واکسن ها یکی از بهترین ابزارها برای نجات جان انسان ها هستند. با وجود چندین چالش، اکنون بیش از 35 درصد از جمعیت منطقه به طور کامل واکسینه شده اند. اگرچه نرخ واکسیناسیون کامل در بین کشورها بسیار متفاوت است و بین 1٪ تا 94٪ متغیر است. بار دیگر، نابرابری یکی از مشخصه های این بیماری همه گیر است. و در حالی که واکسن‌ها همچنان یک ابزار حیاتی هستند، موفقیت ما مستلزم رویکردی جامع با دولت‌ها و جوامع در قلب واکنش است.
برای بیش از 2 سال، WHO تاکید کرده است که پاسخ به COVID-19 تنها مسئولیت دولت ها و شرکا نیست، بلکه نیازمند یک رویکرد کل جامعه است. تعامل با جامعه مدنی و جوامع در واکنش به COVID-19، شرایط اضطراری و برای پیشبرد پوشش بهداشت جهانی بسیار مهم است.
و اکنون، من می‌خواهم بر نقش حیاتی جوامع در تعیین مسیر این بیماری همه‌گیر تمرکز کنم، و اینکه چرا تاکنون، عقب‌نشینی‌های ما در تعامل با جوامع منجر به افزایش مداوم در انتقال، موارد و مرگ و میر شده است.
ما اغلب می گوییم که شیوع – و همه گیری – در جوامع شروع و پایان می یابد. از زمان آغاز همه‌گیری، WHO و شرکا به‌طور خستگی‌ناپذیر برای تعامل با سهامداران کلیدی جامعه، از جمله رهبران جامعه، رهبران مذهبی، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، سازمان‌های جامعه مدنی و رسانه‌ها تلاش کرده‌اند. این شامل ارائه دانش، منابع و فضا به آنها می شود تا در تصمیم گیری ها در مورد نحوه اجرا و اعمال اقدامات واکنش به COVID-19 شرکت کنند.
در طول این بیماری همه‌گیر، ما آموخته‌ایم که باید بیشتر تلاش کنیم تا جوامع خود را درگیر کنیم و آنها را برای پاسخ‌دهی فعال توانمند کنیم. هدف ما برجسته کردن نقش حیاتی این گروه‌ها در توانمندسازی افراد و خانواده‌ها برای محافظت از خود و دیگران است، و همچنین اطمینان حاصل کنیم که تلاش‌های پاسخ به COVID-19 برای کسانی که ما سخت تلاش می‌کنیم تا از آنها محافظت کنیم، قابل قبول و در دسترس است.
در آغاز همه‌گیری، با درک نیاز به رویکردی مشترک برای تعامل با جوامع، سازمان جهانی بهداشت یک گروه کاری بین سازمانی ارتباط با ریسک منطقه‌ای و مشارکت جامعه برای منطقه مدیترانه شرقی/خاورمیانه و شمال آفریقا با مشارکت فدراسیون بین‌المللی تأسیس کرد. صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر (IFRC) و یونیسف.
اخیراً، مشارکت طولانی و قوی ما با IFRC در یادداشت تفاهم بین 2 آژانس رسمیت یافت. مرکز اصلی این مشارکت، سرمایه‌گذاری و تلاش مشترک ما برای تعامل و توانمندسازی جوامع برای پاسخ‌دهی فعال به مقابله با کووید-19، به‌ویژه در کشورهای متاثر از درگیری و جوامع صعب العبور بوده است.
در طول 2 سال گذشته، ما این کار را با موفقیت از طریق پروژه‌هایی با هدف تقویت مشارکت‌های اجتماعی برای COVID-19، ایجاد مکانیسم‌های بازخورد جامعه به‌گونه‌ای که صدای جامعه شنیده می‌شود، و انجام آموزش و همچنین ظرفیت‌سازی برای شرکای جامعه، انجام داده‌ایم. از جمله رهبران مذهبی، کارکنان بهداشت، رهبران جامعه و دیگران.
امروز همکارمان از IFRC، آقای محمد شفیق، به ما ملحق می شود که برخی از تلاش های مشترک در حال انجام برای تقویت مشارکت جامعه در منطقه را با ما در میان می گذارد.
اما هنوز راه درازی در پیش داریم. برای ایجاد جوامع انعطاف‌پذیر، ما به خود جوامع نیاز داریم تا از نقش حیاتی خود در تبدیل شدن به بازیگران فعال‌تر در نبرد علیه COVID-19 آگاه باشند. ما به یک بسته مناسب و جامع از اقدامات نیاز داریم که تعادلی بین حفاظت از حقوق، آزادی ها و معیشت افراد ایجاد کند و در عین حال از سلامت و ایمنی آسیب پذیرترین اعضای جوامع محافظت کند. و ما به تعهد سیاسی، مشارکت با جامعه مدنی، و فرصت‌ها و ترتیبات روشن نیاز داریم که در آن شرکای جامعه را در تمام جنبه‌های واکنش خود لحاظ کنیم. تحت چتر چشم انداز منطقه ای 2023 ما “سلامت برای همه، توسط همه”، این بیماری همه گیر بدون همبستگی جمعی و اقدام همه مردم، از جمله جوامع و افراد، پایان نخواهد یافت.
این به همه ما – به عنوان افراد و اعضای جامعه – بستگی دارد که اقداماتی را انجام دهیم که می تواند و می تواند مسیر این بیماری همه گیر را تعیین کند و اطمینان حاصل کند که نسل های آینده از آنچه در حال حاضر تحمل می کنیم در امان خواهند بود.