درمان با آرژنین، یکی از بلوک‌های سازنده آمینواسید پروتئین‌ها، اثربخشی پرتودرمانی را در بیماران سرطانی مبتلا به متاستاز مغزی، در یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده اثبات مفهوم، توسط محققین Weill Cornell Medicine و Angel H. Roffo افزایش داد. موسسه سرطان.
این مطالعه که در 5 نوامبر در Science Advances منتشر شد، نتایج تجویز آرژنین را که می تواند به شکل خوراکی قبل از پرتودرمانی استاندارد در 31 بیمار مبتلا به متاستاز مغزی ارائه شود، گزارش کرد. تقریباً 78 درصد در طول دوره پیگیری تا چهار سال پاسخ کامل یا جزئی در تومورهای مغزی خود داشتند، در حالی که تنها 22 درصد از 32 بیمار که قبل از رادیوتراپی دارونما دریافت کردند، چنین پاسخی داشتند.
این کارآزمایی برای سنجش اثربخشی آرژنین به‌عنوان «حساس‌کننده پرتوی» طراحی شد که اثرات پرتودرمانی را افزایش می‌دهد. با این حال، نتایج و مکانیسم عمل ظاهری آرژنین نشان می‌دهد که اسید آمینه ممکن است به طور گسترده‌تری به عنوان یک درمان ضد سرطان مفید باشد.
دکتر Leandro Cerchietti، دانشیار پزشکی در بخش هماتولوژی، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «بر اساس این یافته‌ها، ما باید به بررسی آرژنین در ترکیب با رادیوتراپی، بلکه در ترکیب با شیمی‌درمانی یا ایمونوتراپی، و حتی آرژنین به تنهایی ادامه دهیم. و انکولوژی پزشکی، که در طراحی و اجرای کارآزمایی در موسسه سرطان آنجل اچ. روفو در آرژانتین، جایی که او یک متخصص انکولوژیست بود، شرکت کرد. این کارآزمایی توسط دکتر آلفردو ناویگانته در موسسه سرطان Roffo انجام شد.
آرژنین که L-arginine نیز نامیده می شود، ارزان و به طور گسترده در دسترس است، به طور کلی بی خطر است و می تواند نسبتاً آسان از جریان خون به مغز برسد. ایده استفاده از آن برای درمان سرطان ناشی از مشاهدات است که تومورها اغلب با تولید سطوح بالای مولکول اکسید نیتریک (NO) به بقای خود کمک می کنند. دومی فرآیندهای متعددی را در بدن از جمله جریان خون از طریق رگ‌های خونی تنظیم می‌کند و سلول‌های تومور اغلب NO بیشتری را با تنظیم مجدد تولید آنزیم‌های خاصی به نام NO synthases که NO را از آرژنین سنتز می‌کنند، تولید می‌کنند.
کاهش تولید NO یکی از راه های ممکن برای بهره برداری از وابستگی تومورها به این مولکول است، اما تا حدی به دلیل عوارض جانبی نامطلوب، به خوبی کار نکرده است. محققان فرض کردند که افزایش تولید NO به جای آن – با افزودن آرژنین پیش ساز آن – ممکن است مفید باشد، زیرا در حالی که تومورها می توانند از NO برای کمک به رشد و بقای خود استفاده کنند، باید تولید آن را زیر حد معین نگه دارند.
دکتر Rossella Marullo، سرپرست تیم تحقیق، گفت: «نیتریک اکسید یک مولکول واکنشی است که به تنهایی یا از طریق سایر مولکول‌های واکنشی مشتق شده از آن، می‌تواند به سلول فشار وارد کند و به آن آسیب برساند – بنابراین سلول می‌تواند مقدار زیادی از آن را تحمل کند.» مدرس پزشکی در بخش هماتولوژی و انکولوژی پزشکی در پزشکی ویل کورنل.
او اضافه کرد: بارگذاری بیش از حد یک تومور با NO زیاد با NO بسیار بیشتر قبل از پرتو درمانی می‌تواند توانایی تومور را برای ترمیم آسیب DNA ناشی از تشعشع تضعیف کند – و در واقع آزمایش‌های بالینی او روی موش‌ها این اثر را تایید کرد.
در این کارآزمایی بالینی، بیماران یک ساعت قبل از رادیوتراپی برای متاستازهای مغزی خود – تومورهایی در مغز که نشان دهنده انتشار تومورهای اولیه از جاهای دیگر مانند ریه ها هستند، با سوسپانسیون خوراکی آرژنین با دوز بالا یا دارونما تحت درمان قرار گرفتند.
شش ماه پس از دوره های رادیوتراپی، 82 درصد از گروه آرژنین در مقایسه با 20 درصد در گروه دارونما، علائم عصبی خود را بهبود دادند یا حداقل بدتر نشدند. اکثر بیماران تحت درمان با آرژنین که در طول مطالعه جان خود را از دست دادند، به دلیل گسترش سرطان در سایر نقاط بدن، این کار را انجام دادند.
علاوه بر این، اگرچه سرطان متاستاتیک معمولاً پیش آگهی بدی دارد، اما برخی از بیماران تحت درمان با آرژنین وجود داشتند که تومورهای داخل و خارج مغزشان ناپدید شد، که احتمال درمان را نشان می‌دهد.
دکتر Cerchietti گفت که شواهد حاصل از این مطالعه و تحقیقات قبلی نیز نشان می‌دهد که آرژنین نه تنها می‌تواند مستقیماً سلول‌های تومور را کند کند، بلکه فعالیت سلول‌های ایمنی ضد تومور را نیز تقویت می‌کند.
نتایج امیدوارکننده تیم را بر آن داشته است تا مطالعات بیشتری را درباره آرژنین به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان‌های ضد سرطان آغاز و برنامه‌ریزی کند.
دکتر سرچیتی، که همچنین یکی از اعضای مرکز سرطان ساندرا و ادوارد مایر در پزشکی ویل کورنل است، می گوید: «در اصل، هر توموری که بیش از حد آنزیم های تولید کننده NO را بیان کند، در برابر درمان آرژنین آسیب پذیر خواهد بود – و چنین تومورهایی بسیار رایج هستند. او هشدار می دهد که مطالعات بیشتری مورد نیاز است و بیماران باید در مورد استفاده از مکمل های خارج از یک کارآزمایی بالینی با پزشک خود مشورت کنند. دوزهای آرژنین مورد استفاده در این مطالعه در فرمولاسیونی موجود است که فقط در یک مرکز پزشکی قابل تهیه است.