Galectin-1 با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است

اکنون محققان دانشگاه گوتنبرگ افزایش سطح پروتئین گالکتین-1 را با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در حدود 18 سال بعد مرتبط می دانند. در عین حال، به نظر می‌رسد که این پروتئین یک عامل محافظتی برای کلیه‌ها در بیماران دیابتی نوع 2 در معرض خطر بالای نفروپاتی دیابتی باشد.

یافته های این مطالعه، با همکاری محققان دانشگاه لوند، در مجله منتشر شده است دیابت شناسی. محققان به ارتباط منفی و مثبت بین پروتئین گالکتین 1 و دیابت نوع 2 اشاره می کنند. در یک جمعیت عمومی، گالکتین-1 ممکن است با افزایش خطر ابتلا به دیابت مرتبط باشد، اما در بیماران مبتلا به زیرشاخه دیابت که خطر آسیب کلیوی را افزایش می دهد، به نظر می رسد گالکتین-1 مفید باشد، زیرا در بیمارانی که سطح گالکتین-1 بالایی دارند. در خون آنها آسیب کمتری به کلیه ها می شود.

احتمالاً آنقدرها هم که به نظر می‌رسد عجیب نیست. نظریه شخصی من این است که فعالیت‌های گالکتین-1 که در کلیه یافت می‌شود با فرآیندهای التهابی مرتبط است، در حالی که به نظر می‌رسد فعالیت‌های گالکتین-1 در بافت چربی تا حد زیادی با هم مرتبط هستند. امانوئل فریک، یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه، می گوید. فریک یک پزشک مقیم پزشکی عمومی و دانشجوی دکترا در آکادمی Sahlgrenska، دانشگاه گوتنبرگ است.

با التهاب مقابله می کند

Galectin-1، پروتئینی که توسط سلول‌های چربی و سایر سلول‌ها بیان می‌شود، هم در تنظیم التهاب و هم در عملکرد سلول‌های چربی در بدن نقش دارد. پنج سال پیش، تیم تحقیقاتی در دانشگاه گوتنبرگ نتایج یک مطالعه را بر روی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تازه تشخیص داده شده و افراد سالم ارائه کردند. آنها پیشنهاد کردند که این پروتئین می تواند در مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک در بافت چربی در ایجاد دیابت نوع 2 نقش داشته باشد. بعداً تیم همچنین نشان داد که این پروتئین با سطوح بالاتر انسولین در خون هزار شرکت‌کننده در مطالعه‌ای به نام مطالعه تصویر بیولوژیکی قلبی ریوی سوئدی (SCAPIS) مرتبط است. این پروتئین پس از تنظیم تجزیه و تحلیل برای عوامل خطر شناخته شده در دیابت نوع 2، مانند چاقی، سن و جنسیت، با افزایش سطح انسولین همراه بود.

در مطالعه رژیم غذایی و سرطان مالمو، محققان اکنون توانسته‌اند تأیید کنند که گالکتین-1 نقش مهمی در ایجاد بیماری در دیابت نوع 2 ایفا می‌کند. در این مطالعه جمعیتی بزرگ، شرکت کنندگان نیز در طول زمان دنبال می شوند. این مطالعه شامل تجزیه و تحلیل نمونه‌های خون بیش از 4000 شرکت‌کننده، جمع‌آوری‌شده بین سال‌های 1991 و 1994 است. سطوح گالکتین-1 در نمونه‌های خون به منظور ارزیابی ارتباط با خطر ابتلا به دیابت نوع 2، حدود 18 سال پس از نمونه‌گیری اولیه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جمع آوری شده. نویسندگان پیشنهاد نمی‌کنند که گالکتین-1 باید به ابزار جدیدی در مراقبت‌های اولیه برای پیش‌بینی افراد مبتلا به دیابت تبدیل شود، اما این گامی رو به جلو برای درک بهتر این بیماری است.

“این یک قطعه مهم از پازل در زمینه تحقیقاتی است که چرا چاقی یک عامل خطر بزرگ برای این بیماری است. این یک سرنخ جدید برای دانشمندانی است که در تلاش هستند تا دریابند دقیقاً در بدن افراد چاق که بعداً به آن مبتلا می شوند چه می افتد. دیابت نوع 2.”

محافظت در برابر نارسایی کلیه

دیابت نوع 2 یک بیماری پیچیده است که در آن عوامل زیادی در ایجاد این بیماری نقش دارند. یکی از جدی ترین عوارض بیماری مزمن کلیه است که حدود نیمی از مبتلایان به دیابت نوع 2 به آن مبتلا می شوند. آسیب عضو دائمی است و می تواند منجر به مرگ زودرس شود. به همین دلیل، محققان همچنین افراد مبتلا به بیماری کلیوی را با دقت بیشتری بررسی کردند و پیوندهایی با گالکتین-1 نیز در این زمینه پیدا کردند. با ترکیب آنالیزهای ژنتیکی و اندازه گیری گالکتین-1، آنها می توانند ارتباط ژنتیکی بین گالکتین-1 و ابتلا به دیابت و بیماری کلیوی را در یک مطالعه دیگر مبتنی بر اسکانیا بررسی کنند، اما فقط افراد مبتلا به دیابت را شامل می شود: مطالعه All New Diabetics in Scania (ANDIS) . مطالعه ANDIS قبلاً پیشنهاد کرده بود که دیابت را می توان به پنج زیر گروه تقسیم کرد که یک گروه در معرض خطر قابل توجهی بالاتر بیماری کلیوی دیابتی است. زیرگروه با برچسب SIRD (دیابت مقاوم به انسولین شدید) با اضافه وزن و مقاومت شدید به انسولین مشخص می شود.

بر اساس تجزیه و تحلیل حاصل از مطالعه ANDIS، محققان اکنون نشان می دهند که سطوح بالا گالکتین-1 ممکن است محافظت در برابر آسیب کلیه را برای این گروه از بیماران ارائه دهد.

“در دو گروه بزرگ مبتنی بر جمعیت در جنوب سوئد، ما نشان دادیم که گالکتین-1 با عملکرد کلیه مرتبط است و اثرات بالقوه پیشگیرانه ای علیه نارسایی کلیوی در میان برخی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دارد. این یک نامزد جدید را روی میز قرار می دهد که باید به عنوان یک هدف بالقوه در هنگام توسعه داروها در آینده مورد مطالعه قرار گرفت.”