مطالعه جدید نشان می دهد ژن ها و آلودگی هوا خطر ابتلا به افسردگی را در افراد سالم چند برابر می کند

بر اساس مطالعه‌ای که در نوع خود منتشر شد، یک استعداد ژنتیکی برای افسردگی همراه با قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با ذرات بالا، خطر ابتلای افراد سالم به افسردگی را تا حد زیادی افزایش می‌دهد. مجموعه مقالات فرهنگستان های ملی علوم (PNAS) از دانشمندان علوم اعصاب در موسسه توسعه مغز لیبر (LIBD)، در پردیس پزشکی جان هاپکینز، و دانشگاه پکن در پکن، چین. این مطالعه شامل یک مشارکت جهانی بود که داده‌های علمی در مورد آلودگی هوا، تصویربرداری عصبی، بیان ژن مغز و داده‌های اضافی جمع‌آوری‌شده از یک کنسرسیوم ژنتیکی بین‌المللی از بیش از ۴۰ کشور را ترکیب کرد.

دکتر دانیل آر. واینبرگر، مدیر اجرایی و مدیر مؤسسه لیبر و یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: «نتیجه اصلی این مطالعه این است که آلودگی هوا تنها بر تغییرات آب و هوا تأثیر نمی‌گذارد، بلکه بر عملکرد مغز شما نیز تأثیر می‌گذارد». مطالعه. “تأثیرات بر مسئولیت افسردگی ممکن است فقط نوک کوه یخ باشد که به سلامت مغز مربوط می شود. چالش اصلی در پزشکی امروزه درک عمیق تر چگونگی تعامل ژن ها و محیط با یکدیگر است. این مطالعه نور روشنی را در مورد چگونگی این اتفاق می اندازد. “

دکتر هائو یانگ تان، گفت: پیام کلیدی در این مطالعه، که قبلا نشان داده نشده بود، این است که آلودگی هوا با تغییر بیان ژن‌هایی که منجر به افسردگی می‌شوند، بر مدارهای شناختی و احساسی مغز تأثیر می‌گذارد. محقق مؤسسه لیبر، که این تحقیق را با همکاری دانشگاه پکن رهبری کرد. افراد بیشتری در مناطق با آلودگی بالا افسرده خواهند شد زیرا ژن ها و آلودگی محیط زیستشان در مورد تأثیرات فردی هر یک اغراق آمیز است.»

به گفته محققان، همه افراد تا حدودی تمایل به ابتلا به افسردگی دارند، اما برخی از افراد خطر بیشتری در ژن هایشان نوشته شده است. این استعداد به این معنا نیست که یک فرد به افسردگی مبتلا می شود، اما خطر ابتلا به یک فرد را بالاتر از میانگین جمعیت افزایش می دهد. این مطالعه نشان می‌دهد که احتمال بروز افسردگی در انسان‌های سالمی که این ژن‌های کلیدی را دارند و در محیط‌هایی با سطوح بالایی از ذرات معلق در هوا زندگی می‌کنند، بسیار بیشتر است.

ژی لی، دکترای فوق دکترا در موسسه لیبر، گفت: نتایج ما اولین ارتباط مستقیم و عصبی بین آلودگی هوا و نحوه عملکرد مغز در پردازش اطلاعات عاطفی و شناختی و خطر ابتلا به افسردگی است. و نویسنده اصلی مطالعه. جالب‌ترین چیز این است که این دو عامل به گونه‌ای به هم مرتبط هستند که تأثیر چند برابری بر خطر ابتلا به افسردگی دارند. یعنی، ژن‌های خطر و هوای بد، خطر افسردگی را بسیار بیشتر از هر یک از عوامل افزایش می‌دهند. انزوا.”

مدارهای مغزی درگیر در اثرات خطر ژنتیکی و آلودگی هوا، طیف وسیعی از کارکردهای مهم استدلال، حل مسئله و احساسی را کنترل می‌کنند که نشان‌دهنده اثرات بالقوه گسترده مغز آلودگی هوا است.

در این مطالعه 352 بزرگسال سالم ساکن پکن، شهری با سطوح آلودگی روزانه به خوبی ثبت شده، انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان ابتدا تحت ژنوتیپ قرار گرفتند که از طریق آن محققان امتیاز خطر افسردگی چند ژنی هر فرد را محاسبه کردند – احتمال ریاضی ابتلا به افسردگی تنها بر اساس ژن‌ها. سپس محققان اطلاعات دقیقی در مورد قرار گرفتن نسبی هر شرکت کننده در معرض آلودگی هوا در یک دوره شش ماهه قبل جمع آوری کردند.

سپس، شرکت‌کنندگان در یک سری تست‌های شناختی ساده درگیر انجام تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) شدند که نشان می‌داد کدام بخش‌های مغز در طول پردازش شناختی فعال شده‌اند. در حین انجام آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان در معرض استرس اجتماعی نیز قرار گرفتند (بازخورد منفی غیرمنتظره درباره عملکردشان)، که بر نحوه عملکرد شبکه گسترده‌ای از مدارهای مغزی در طول آزمایش‌ها تأثیر گذاشت. سپس محققان نشان دادند که این شبکه مغزی با ترکیب ژن های افسردگی و میزان نسبی قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا به طور نامتناسبی تخریب شده است.

محققان برای بررسی مستقیم نحوه عملکرد ژن های افسردگی در مغز انسان، داده های یک اطلس ژنی را بررسی کردند. پس از مرگ بافت مغز انسان آنها سپس شبکه‌های مغزی پس از مرگ را به همان شبکه‌های موجود در افراد زنده ترسیم کردند تا آزمایش کنند که آیا این ژن‌ها تأثیرات آلودگی هوا را تأیید می‌کنند یا خیر.

با استفاده از این مدل پیچیده، این تیم دریافتند افرادی که خطر ژنتیکی بالایی برای افسردگی و قرار گرفتن در معرض ذرات معلق داشتند، عملکرد مغز را با یکپارچگی دقیق‌تر با نحوه عملکرد ژن‌های افسردگی پیش‌بینی می‌کردند. محققان همچنین دریافتند که زیرمجموعه‌ای از ژن‌های محرک این ارتباطات در التهاب نقش دارند، یافته‌ای که می‌تواند بینش‌های دارویی جدیدی را در کاهش اثرات آلودگی هوا بر عملکرد مغز و افسردگی ارائه دهد.

تان گفت که این درک جدید پیامدهایی برای سیاستگذاران در سراسر جهان دارد. نقش آلودگی هوا روی مغز دیگر حدس و گمان نیست.

رهبران و مقامات بهداشت عمومی در سراسر جهان با داشتن این دانش، شواهد فراوانی در دست دارند که نشان می‌دهد کنترل‌های بیشتر آلودگی هوا منجر به بهبود عملکرد شناختی و کاهش نرخ افسردگی می‌شود، به‌ویژه در مناطق شهری پرجمعیت که آلودگی هوا در آن‌ها بالاتر است، و استرس ناشی از عوامل اجتماعی-اقتصادی. تان گفت و نابرابری های نژادی بیشتر است. با توجه به هزینه های طولانی مدت اختلالات عصبی روانپزشکی، نیاز فوری به استراتژی های علمی و سیاستی برای شناسایی بهتر و محافظت از افراد آسیب پذیر در برابر تأثیرات مخرب آلودگی هوا بر مغز وجود دارد.

ارائه شده توسط موسسه توسعه مغز لیبر